Laurent Sagart
Laurent Sagart (ur. 1951[1]) – francuski językoznawca i sinolog związany z Centre national de la recherche scientifique[1].
Data urodzenia |
1951 |
---|---|
Zawód, zajęcie |
językoznawca |
Narodowość |
francuska |
Strona internetowa |
Życiorys
edytujKształcił się w Bordeaux, Paryżu i Nankinie. W 1990 roku uzyskał doktorat na Université d’Aix-Marseille. Przebywał na uczelniach na Hawajach, w Melbourne i Pekinie oraz jako profesor wizytujący na Tajwanie[1].
Autor trzech książek i licznych artykułów naukowych, poświęconych dialektologii chińskiej, morfologii i fonologii języka starochińskego, komparatystyce chińskiej, a także językom austronezyjskim. Organizator projektów badawczych w zakresie fonetyki, fonologii historycznej i kontaktu językowego[1].
Zaproponował hipotezę o wspólnym pochodzeniu języków austronezyjskich i chińsko-tybetańskich[2].
Wybrana twórczość
edytuj- Laurent Sagart , A List of Sung Him Tong Hakka words of dubious etymology, „Cahiers de Linguistique Asie Orientale”, 11 (2), 1982, s. 69–86, DOI: 10.3406/clao.1982.1116, ISSN 0153-3320 .
- Laurent Sagart , Chinese and Austronesian: Evidence for a Genetic Relationship, „Journal of Chinese Linguistics”, 21 (1), 1993, s. 1–63 .
- Laurent Sagart , Proto-Austronesian and Old Chinese Evidence for Sino-Austronesian, „Oceanic Linguistics”, 33 (2), 1994, s. 271–308, DOI: 10.2307/3623130, JSTOR: 3623130 .
- Laurent Sagart , William H. Baxter , Word Formation in Old Chinese, [w:] Jerome L. Packard (red.), New Approaches to Chinese Word Formation, Berlin–New York: Walter de Gruyter, 1998 (Trends in Linguistics. Studies and Monographs 105), s. 35–76, DOI: 10.1515/9783110809084.35 .
- Laurent Sagart , The Roots of Old Chinese, Amsterdam: John Benjamins Publishing, 1999 (Current Issues in Linguistic Theory 184), DOI: 10.1075/cilt.184 .
- Laurent Sagart , The Higher Phylogeny of Austronesian and the Position of Tai-Kadai, „Oceanic Linguistics”, 43 (2), 2004, s. 411–44, DOI: 10.1353/ol.2005.0012 .
- Shā Jiā’ěr 沙加尔 [Laurent Sagart], Bái Yīpíng 白一平 [William H. Baxter]. 2010. Shànggǔ Hànyǔ de N- hé m- qiánzhuì 上古汉语的 N- 和 m- 前缀. Hàn-Zàng yǔ xuébào 汉藏语学报 [Journal of Sino-Tibetan Linguistics] 4. 62–69.
- Laurent Sagart , William H. Baxter , Old Chinese: A New Reconstruction, Oxford: Oxford University Press, 2014, DOI: 10.1093/acprof:oso/9780199945375.001.0001 .
- Romain Garnier , Laurent Sagart , Sagot Benoît , Milk and the Indo-Europeans, [w:] Martine Robbeets, Alexander Savelyev (red.), Language Dispersal Beyond Farming, 2017, s. 291–311, DOI: 10.1075/z.215, ISBN 978-90-272-1255-9 .
- Thomas Pellard , Guillaume Jacques , Laurent Sagart , L’indo-européen n’est pas un mythe, „Bulletin de la Société de Linguistique de Paris”, 113 (1), 2018, s. 79–102, DOI: 10.2143/BSL.113.1.3285465 .[3]
- Laurent Sagart i inni, Dated language phylogenies shed light on the ancestry of Sino-Tibetan, „Proceedings of the National Academy of Sciences of the United States of America”, 116 (21), 2019, s. 10317–10322, DOI: 10.1073/pnas.1817972116, PMID: 31061123, PMCID: PMC6534992 .
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d Laurent Sagart , Roger Blench , Alicia Sanchez-Mazasa (red.), The Peopling of East Asia: Putting Together Archaeology, Linguistics and Genetics, Abingdon–New York: RoutledgeCurzon, 2005, s. xix, DOI: 10.4324/9780203343685, ISBN 0-203-34368-9, ISBN 0-415-32242-1, ISBN 978-1-134-35311-8, OCLC 61716604 [dostęp 2022-01-03] (ang.).
- ↑ Giorgio Orlandi , Evaluating The Sino-Tibeto-Austronesian Hypothesis, „Journal of Language Relationship”, 16/1-2, Piscataway, NJ, USA: Gorgias Press, 2018, s. 1–18, DOI: 10.31826/9781463240134-003 [dostęp 2022-01-03] (ang.).
- ↑ Thomas Pellard , Guillaume Jacques , Laurent Sagart , L’Indo-européen n’est pas un mythe, „Bulletin de la Société de Linguistique de Paris”, 113 (1), 2018, s. 79–102, DOI: 10.2143/BSL.113.1.3285465 .