Lubango
Lubango – miasto w południowo-zachodniej Angoli (dawniej Sá da Bandeira), siedziba władz prowincji Huíla. Liczy ok. 731,6 tys. mieszkańców.
 Widok na miasto | |
| Państwo | |
|---|---|
| Prowincja | |
| Wysokość |
1720 m n.p.m. |
| Populacja (2014) • liczba ludności |
|
Położenie na mapie Angoli  | |
 14°55′S 13°30′E/-14,916667 13,500000
| |
Historia
edytujLubango powstało wraz z osiedleniem się w latach 80. XIX wieku grupy burskich kolonistów z Transwalu. Władze portugalskie odmówiły przyznania osadnikom własności ziemi, w związku z czym większość z nich opuściła rejon i przeniosła się do Niemieckiej Afryki Południowo-Zachodniej.
Masowe osadnictwo nastąpiło w roku 1882 wraz z przybyciem około tysiąca osadników z portugalskiej Madery. W 1910 roku mieszkało tu już ponad 1700 przybyszy z Madery, zajmujących się głównie uprawą słodkich ziemniaków. W 1923 roku Kolej Moçâmedes połączyła osadę z wybrzeżem. W związku z tym władze portugalskie nadały jej prawa miejskie i nazwę Sá da Bandeira. Zamieszkujące ten region pół-koczownicze ludy Nhaneka-Humbe odmawiały osiedlenia się w mieście, przez co Sá da Bandeira była w okresie do uzyskania niepodległości jedynym miastem w Angoli zamieszkanym przez białą większość. Po powstaniu niepodległej Angoli miasto zostało przemianowane na Lubango.
Jedno z miast frontu południowego wojny domowej w Angoli odwiedzone przez Ryszarda Kapuścińskiego, opisane w książce Jeszcze dzień życia[2]. W okresie tego konfliktu miasto było ważną bazą dla wojsk rządowych i kubańskich.
W 2001 roku czarterowany samolot typu Beechcraft 1900 linii Sociedade de Aviacao Ligeira rozbił się podczas podchodzenia do lądowania w Lubango. Zginęło 16 z 17 osób na pokładzie.
Gospodarka i transport
edytujW gospodarce Lubango dominuje produkcja rolna: zbóż, owoców, warzyw, tytoniu i sizalu. Na przemysł składa się przetwórstwo produktów rolno-spożywczych, garbarstwo i wytwórstwo różnych dóbr konsumpcyjnych.
W mieście znajduje się port lotniczy Lubango (kod IATA: SDD).
Przez Lubango przechodzi południowa linia Kolei Benguelskiej, a także znajduje się stacja kolejowa (Estação Central do Lubango).
Edukacja
edytujW Lubango znajduje się Uniwersytet Mandume ya Ndemufayo (Universidade Mandume ya Ndemufayo)[3] oraz Instytut Wyższych Nauk Pedagogiczny w Huíla (Instituto Superior de Ciências de Educação da Huíla, w skrócie ISCED-HUÍLA)[4], który jest instytucją zajmującą się kształtowaniem kadr nauczycielskich.
W mieście znajduje się także Portugalska Szkoła w Lubango (Escola Portuguesa do Lubango), która jest prywatną międzynarodową szkołą prawniczą zarządzaną przez Cooperativa Portuguesa de Ensino em Angola[5].
Sport
edytujKlub sportowy
edytujObiekty sportowe
edytujStadiony:
- Estádio Nacional da Tundavala
- Estádio do Ferroviário da Huíla
- Estádio de Nossa Senhora do Monte
- Pavilhão da Nossa Senhora do Monte
Puchar Narodów Afryki w 2010
edytujLubango było jednym z czterech miast-gospodarzy Pucharu Narodów Afryki w 2010 r. Wówczas areną zmagań piłkarskich był Estádio Nacional da Tundavala.
Osoby związane z miastem
edytuj- Marco Abreu – angolski piłkarz, członek reprezentacji Angoli.
- João N’Tyamba – angolski lekkoatleta, specjalizujący się w biegach średniodystansowych i długodystansowych.
Przypisy
edytuj- ↑ RESULTADOS PRELIMINARES RECENSEAMENTO GERAL DA POPULAÇÃO E HABITAÇÃO - 2014 [online], censo.ine.gov.ao [dostęp 2024-07-08].
- ↑ Ryszard Kapuściński: Jeszcze dzień życia. Warszawa: Czytelnik, 2007, s. 62-66. ISBN 978-83-07-03108-8.
- ↑ Strona Uniwersytetu Mandume ya Ndemufayo [online], www.umn.ed.ao.
- ↑ Strona ISCED-HUÍLA [online], Digital Marketing (port.).
- ↑ DGAE [online], www.dgae.medu.pt [dostęp 2024-07-14] (port.).