Ludmiła Engquist

Ludmiła Engquist, wcześniej znana jako Ludmiła Leonowa i Ludmiła Narożylenko (ur. 21 kwietnia 1964 w Czelabińsku) – radziecka i rosyjska, a od 31 grudnia 1995 – szwedzka lekkoatletka, specjalizująca się w biegu na 100 m przez płotki. Mistrzyni olimpijska (1996) oraz olimpijka z 1988 i 1992 roku, mistrzyni świata.

Ludmiła Engquist

Data i miejsce urodzenia	21 kwietnia 1964 Czelabińsk
Wzrost	174 cm
Dorobek medalowy
Reprezentacja ZSRR Mistrzostwa świata złoto Tokio 1991 bieg na 100 m przez płotki Halowe mistrzostwa świata złoto Sewilla 1991 bieg na 60 m przez płotki srebro Budapeszt 1989 bieg na 60 m przez płotki Halowe mistrzostwa Europy złoto Glasgow 1990 bieg na 60 m przez płotki srebro Haga 1989 bieg na 60 m przez płotki Reprezentacja WNP Halowe mistrzostwa Europy złoto Genua 1992 bieg na 60 m przez płotki Reprezentacja Szwecja Igrzyska olimpijskie złoto Atlanta 1996 lekkoatletyka (bieg na 100 m przez płotki) Mistrzostwa świata złoto Ateny 1997 bieg na 100 m przez płotki brąz Sewilla 1999 bieg na 100 m przez płotki
Odznaczenia

Życiorys

Ludmiła Narożylenko rozpoczęła swoją wieloletnią karierę jeszcze w czasach Związku Radzieckiego. Jej pierwszym wielkim sukcesem był tytuł mistrzyni świata z Tokio w 1991, gdzie pokonała utytułowaną Amerykankę Gail Devers. Rok później na zawodach w Sewilli ustanowiła swój rekord życiowy w biegu na 100 m przez płotki czasem 12,26 s, który do dzisiaj daje jej trzecie miejsce na liście najlepszych zawodniczek w tej konkurencji.

W 1993 Narożylenko została skazana na czteroletnią dyskwalifikację za niedozwolony doping. Jednak w 1995 pozwolono jej wrócić na bieżnię, gdy okazało się, że sterydy podawał zawodniczce bez jej wiedzy jej były mąż. Dzięki tej decyzji mogła wystąpić na igrzyskach olimpijskich w Atlancie w 1996, gdzie pojawiła się już jako obywatelka Szwecji. Zdobyła wówczas złoty medal, pokonując Słowenkę Bukovec i Francuzkę Girard. Rok później podczas mistrzostw świata w Atenach zdobyła swój drugi tytuł mistrzyni świata.

Karierę Engquist przerwała jednak poważna choroba – rak piersi. Zawodniczka musiała poddać się operacji usunięcia jednej piersi. Mimo to powróciła jeszcze na lekkoatletyczną bieżnię i zdobyła brązowy medal na mistrzostwach świata w 1999.

Najlepszy wynik w sezonie

100 m przez płotki

Rok	Wynik	Miejsce	Data	Wynik na świecie
1988	12,62	Soczi	1 czerwca	8.
1989	12,69	Wołgograd	10 czerwca	5.
1990	12,64	Wołgograd	18 sierpnia	5.
1991	12,28	Kijów	11 lipca	1.
1992	12,26	Sewilla	6 czerwca	1.
1996	12,47	Atlanta	29 lipca	1.
1997	12,50	Ateny	10 sierpnia	1.
1999	12,47	Sewilla	28 sierpnia	4.

Źródło:

Rekordy życiowe

• bieg na 100 metrów (stadion) – 11,04 – Chania 31/05/1992
• bieg na 200 metrów (stadion)– 23,03 – Soczi 19/05/1988
• bieg na 200 metrów (hala) – 22,98 – Moskwa 25/02/1990
• bieg na 60 metrów przez płotki (hala) – 7,69 – Czelabińsk 04/02/1990 – 3. wynik w historii światowej lekkoatletyki
• bieg na 100 metrów przez płotki (stadion) – 12,26 – Sewilla 06/06/1992 – 6. wynik w historii światowej lekkoatletyki
• bieg na 100 metrów przez płotki (hala) – 12,64 – Tampere 10/02/1997 (halowy rekord świata)

Bibliografia

• Ludmila Narozhilenko-Engquist Bio, Stats, and Results | Olympics at Sports-Reference.com. sports-reference.com. [dostęp 2024-02-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-14)]. (ang.)
• Profil zawodniczki na stronie World Athletics (ang.)
• Ludmiła Engquist, [w:] tilastopaja.info [dostęp 2020-03-26]  (ang.).