Ludwik Bar

Ludwik Bar
	; Ludwik Bar jako harcerz w Sanoku (1924)
Data i miejsce urodzenia	5 lutego 1906 ; Olchowce
Data i miejsce śmierci	16 lutego 1999 ; Warszawa
	profesor nauk prawnych
	Specjalność: prawo administracyjne stosunków gospodarczych, samorząd pracowniczy, prawo gospodarcze publiczne
Alma Mater	Uniwersytet Wileński
Doktorat	1932 ; Uniwersytet Wileński
Habilitacja	1962 ; Uniwersytet Warszawski
Profesura	1969
	Nauczyciel akademicki
Uczelnia	Uniwersytet Łódzki; Szkoła Główna Handlowa w Warszawie; Uniwersytet Warszawski; Instytut Nauk Prawnych PAN
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Ludwik Bar (ur. 5 lutego 1906 w Olchowcach, zm. 16 lutego 1999 w Warszawie) – polski prawnik, profesor nauk prawnych.

Życiorys

Urodził się 5 lutego 1906 w Olchowcach^[2]. Był synem Jana (rolnik w Olchowcach)^[3]. Miał brata Stanisława (ur. 1901)^[4].

Uczył się w Państwowym Gimnazjum im. Królowej Zofii w Sanoku, w którym zdał egzamin dojrzałości 18 maja 1926 w trakcie przewrotu majowego (w jego klasie byli m.in. Stanisław Buczek, Mikołaj Deńko, Bronisław Kocyłowski, Marian Strzelbicki)^[2]^[5]. Podczas nauki szkolnej był harcerzem w Sanoku, w 1923 drużynowym II Drużyny im. Tadeusza Kościuszki, od 1924 komendantem sanockiego hufca harcerzy (opiekunem hufca był wówczas Marian Szajna)^[6]^[7], przed 1928 na urlopie^[8]. Studiował na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, a następnie na Wydziale Prawa Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie, gdzie uzyskał tytuł doktora w 1932. Podczas Jubileuszowego Zlotu Związku Harcerstwa Polskiego w Spale w lipcu 1935 w stopniu harcmistrza był kierownikiem działu drużyn harcerskich zagranicznych^[9].

W czasie II wojny światowej przebywał na Zachodzie, gdzie służył najpierw we francuskich oddziałach, a następnie Polskich Siłach Zbrojnych w Wielkiej Brytanii, a prócz tego kontynuował działalność dydaktyczną i wykładał prawo administracyjne na Polskim Wydziale Prawa Uniwersytetu Oksfordzkiego. Do 16 marca 1943 roku, w stopniu podporucznika rezerwy, był oficerem oświatowym 2 batalionu strzelców po czym został przeniesiony do Polskich Sił Powietrznych^[10]. Posiadał numer służbowy RAF P-2265. Do Polski wrócił w 1947^[11].

Willa przy ul. Elsterskiej 12 w Warszawie

Później wykładał kolejno na Uniwersytecie Łódzkim (1947–1949), Akademii Nauk Politycznych (1948–1949), Szkole Głównej Planowania i Statystyki oraz Uniwersytecie Warszawskim, gdzie uzyskał habilitację (1962), a od 1969 do 1976 pracował na stanowisku profesora. Od 1963 do przejścia na emeryturę był związany także z Instytutem Państwa i Prawa Polskiej Akademii Nauk. Ponadto należał do ciał doradczych władz państwowych: do Rady Legislacyjnej przy prezesie Rady Ministrów, Rady Państwowego Arbitrażu Gospodarczego i Komisji ds. Reformy Gospodarczej. W kwietniu 1982 został powołany przez Prezesa Rady Ministrów w skład 26-osobowej Konsultacyjnej Rady Gospodarczej pod przewodnictwem prof. Czesława Bobrowskiego^[12].

6 listopada 1986 otrzymał tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Wrocławskiego (promotorem był prof. Adam Chełmoński).

Był specjalistą prawa administracyjnego, publicznego prawa gospodarczego i prawa budowlanego oraz autorem wielu publikacji w tym zakresie.

Mieszkał m.in. w willi przy ulicy Elsterskiej na Saskiej Kępie w Warszawie^[13]. Zmarł w Warszawie^[14]. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera 3A tuje-3-31)^[15].

Publikacje

Czynniki kontroli w samorządzie terytorialnym (1931)
Prawo rozwiązywania reprezentacji w samorządzie terytorialnym (1934)
Zagadnienie członkostwa w samorządzie (1934)
Prawo gromadzkie: przepisy prawne dotyczące gromady i jej organów, zakresu i zasad działalności, gospodarki gromadzkiej oraz nadzoru nad gromadą (1937)
Wykorzystanie niektórych doświadczeń brytyjskiego local government (1943)
Prawo karno-administracyjne (1950)
Nauka administracji i prawo administracyjne: uzupełnienia do wykładów. Postępowanie administracyjne, karno-administracyjne i przymusowe w administracji. Z. 3 (1950, współautor: Jerzy Starościak)
Informator budowlany techniczno-prawny (1955, współautor: Gustaw Szymkiewicz)
Mała encyklopedia prawa (1960)
Podstawowe zasady prawa budowlanego (1961)
Sądowa kontrola administracji w Anglii (1962)
Kodeks budowlany. Komentarz (1962)
Droit public (1963)
Prawo budowlane: Budownictwo specjalne. Kwalifikacje fachowe w budownictwie powszechnym. Państwowy nadzór budowlany (1968, współautorzy: Stanisław Serejko, Henryk Caban)
Kodeks budowlany: przepisy i objaśnienia (1967)
Położenie prawne przedsiębiorstwa państwowego w sferze prawa administracyjnego (1968)
Rola rad narodowych w zarządzaniu gospodarką narodową (1968, współautor: Zygmunt Rybicki)
Mały słownik urbanistyczny (1969, współautor: Władysław Sieroszewski)
Grupowanie przedsiębiorstw państwowych. Zagadnienie prawne (1972)
Instytucje prawa administracyjnego europejskich państw socjalistycznych (1973)
Przepisy o państwowych organizacjach gospodarczych: Bułgaria, Niemiecka Republika Demokratyczna, Związek Radziecki (1974)
Obcojęzyczny słownik prawniczy: Cześć polsko-niemiecka (1974)
Instytucje prawne w gospodarce narodowej (1981)
Prawo, administracja, gospodarka (1983, współautor: Janusz Łętowski)
Ochrona prawna praw przedsiębiorstwa i samorządu jego załogi (1984, referat)
Słownik prawniczy polsko-angielski (1986)
Słownik prawniczy polsko-niemiecki (1987)
Zagadnienia prawne w dalszej realizacji reformy gospodarczej (w II etapie) (1987, referat)
Instytucje prawne w reformowanej gospodarce narodowej (1989)
Prawo międzynarodowe prywatne i karne

Ordery i odznaczenia

Złoty Krzyż Zasługi (1955, za zasługi w pracy zawodowej w dziedzinie budownictwa mieszkaniowego)^[16]
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski^[17]
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski^[17]
Order Sztandaru Pracy II klasy^[18]
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (1995, za wybitne osiągnięcia w pracy naukowej)^[19]

Przypisy

↑ Prof. zw. dr hab. Ludwik Bar, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2022-10-05] .
↑ ^a ^b XXXIX. Sprawozdanie Dyrekcji Państwowego Gimnazjum im. Królowej Zofii w Sanoku za rok szkolny 1925/1926. Sanok: 1926, s. 13.
↑ Państwowe Gimnazjum im. Królowej Zofii w Sanoku. Katalog główny, rok 1921/22 (zespół 7, sygn. 82). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 362.
↑ Państwowe Gimnazjum Wyższe w Sanoku. Katalog główny, Rok 1918/1919. s. 524.
↑ Absolwenci. 1losanok.pl. [dostęp 2014-04-18].
↑ Czesław Mazurczak: Harcerstwo Sanockie 1910–1949. Kraków: Harcerska Oficyna Wydawnicza, 1990, s. 57-58.
↑ Alicja Wolwowicz: Zarys dziejów sanockiego harcerstwa. W: 95 lat sanockiego harcerstwa 1911–2006. Sanok: 2006, s. 9.
↑ XLI. Sprawozdanie Dyrekcji Państwowego Gimnazjum im. Królowej Zofji w Sanoku za rok szkolny 1927/1928. Sanok: 1928, s. 19.
↑ Jubileuszowy Zlot Związku Harcerstwa Polskiego. Spała 11-25 lipca 1935 r.. Warszawa: 1935, s. 22.
↑ Rozkazy dzienne 1943 ↓, s. 43, 49.
↑ Krzystek 2012 ↓, s. 78.
↑ Zadania i cele Konsultacyjnej Rady Gospodarczej /w/ "Trybuna Robotnicza", nr 70, 8 kwietnia 1983, str. 1-2
↑ Willa przy ulicy Elsterskiej 12. polskaniezwykla.pl. [dostęp 2012-08-31].
↑ Profesor Ludwik Bar. rp.pl, 18 lutego 1999. [dostęp 2014-04-18].
↑ Lista pochowanych. Ludwik Bar. um.warszawa.pl. [dostęp 2017-01-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-18)].
↑ M.P. z 1955 r. nr 7, poz. 55
↑ ^a ^b Kto jest kim w Polsce 1989, Wydawnictwo Interpress, Warszawa 1989, str. 49.
↑ Kto jest kim w Polsce 1984. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1984, s. 34. ISBN 83-223-2073-6.
↑ M.P. z 1995 r. nr 50, poz. 563

Bibliografia

Tadeusz Jerzy Krzystek, [Anna Krzystek]: Polskie Siły Powietrzne w Wielkiej Brytanii w latach 1940-1947 łącznie z Pomocniczą Lotniczą Służbą Kobiet (PLSK-WAAF). Sandomierz: Stratus, 2012. ISBN 978-83-61421-59-7. OCLC 276981965.
Rozkazy dzienne 1 Samodzielnej Brygady Strzelców i 1 Dywizji Grenadierów, sygn. R.27. Instytut Polski i Muzeum im. gen. Sikorskiego w Londynie, 1943. [dostęp 2017-01-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-01-19)].
Profil na stronie Uniwersytetu Wrocławskiego. uni.wroc.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-04-19)].
Profil na stronie Portalu Wiedzy. portalwiedzy.onet.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-04-19)].

[1] Prof. zw. dr hab. Ludwik Bar, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2022-10-05] .

[matura-2] XXXIX. Sprawozdanie Dyrekcji Państwowego Gimnazjum im. Królowej Zofii w Sanoku za rok szkolny 1925/1926. Sanok: 1926, s. 13.

[3] Państwowe Gimnazjum im. Królowej Zofii w Sanoku. Katalog główny, rok 1921/22 (zespół 7, sygn. 82). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 362.

[4] Państwowe Gimnazjum Wyższe w Sanoku. Katalog główny, Rok 1918/1919. s. 524.

[5] Absolwenci. 1losanok.pl. [dostęp 2014-04-18].

[6] Czesław Mazurczak: Harcerstwo Sanockie 1910–1949. Kraków: Harcerska Oficyna Wydawnicza, 1990, s. 57-58.

[7] Alicja Wolwowicz: Zarys dziejów sanockiego harcerstwa. W: 95 lat sanockiego harcerstwa 1911–2006. Sanok: 2006, s. 9.

[8] XLI. Sprawozdanie Dyrekcji Państwowego Gimnazjum im. Królowej Zofji w Sanoku za rok szkolny 1927/1928. Sanok: 1928, s. 19.

[9] Jubileuszowy Zlot Związku Harcerstwa Polskiego. Spała 11-25 lipca 1935 r.. Warszawa: 1935, s. 22.

[CITEREFRozkazy_dzienne194343,_49-10] Rozkazy dzienne 1943 ↓, s. 43, 49.

[CITEREFKrzystek201278-11] Krzystek 2012 ↓, s. 78.

[12] Zadania i cele Konsultacyjnej Rady Gospodarczej /w/ "Trybuna Robotnicza", nr 70, 8 kwietnia 1983, str. 1-2

[13] Willa przy ulicy Elsterskiej 12. polskaniezwykla.pl. [dostęp 2012-08-31].

[14] Profesor Ludwik Bar. rp.pl, 18 lutego 1999. [dostęp 2014-04-18].

[15] Lista pochowanych. Ludwik Bar. um.warszawa.pl. [dostęp 2017-01-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-18)].

[16] M.P. z 1955 r. nr 7, poz. 55

[KJK89-17] Kto jest kim w Polsce 1989, Wydawnictwo Interpress, Warszawa 1989, str. 49.

[O-18] Kto jest kim w Polsce 1984. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1984, s. 34. ISBN 83-223-2073-6.

[19] M.P. z 1995 r. nr 50, poz. 563

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]