Wikipedia

Maison Ikkoku

manga autorstwa Rumiko Takahashi

Maison Ikkoku (jap. めぞん一刻 Mezon Ikkoku) – manga autorstwa Rumiko Takahashi, publikowana na łamach magazynu „Big Comic Spirits” wydawnictwa Shōgakukan od listopada 1980 do kwietnia 1987. Całość została zebrana w 15 tomach.

Maison Ikkoku
jap. めぞん一刻
(Mezon Ikkoku)
Gatunekkomedia romantyczna[1]
okruchy życia[2]
Manga
AutorRumiko Takahashi
WydawcaShōgakukan
Odbiorcyseinen
Drukowana wBig Comic Spirits
Wydawana15 listopada 1980 – 20 kwietnia 1987
Liczba tomów15
Telewizyjny serial anime
ReżyserKazuo Yamazaki (1–26)
Takashi Annō (27–52)
Naoyuki Yoshinaga (53–96)
ScenariuszTokio Tsuchiya (1–26)
Kazunori Itō (27–52)
Hideo Takayashiki (53–96)
MuzykaTakao Sugiyama
Kenji Kawai (27–96)
StudioStudio Deen
Stacja telewizyjnaFNS (Fuji TV)
Premierowa emisja26 marca 1986 – 2 marca 1988
Liczba odcinków96 + 3 OVA
Film live action
ReżyserShin’ichirō Sawai
StudioToei Company
Wydany10 października 1986
Czas trwania97 minut
Film animowany
Maison Ikkoku: Kanketsu-hen
ReżyserTomomi Mochizuki
ScenariuszTomomi Mochizuki
Michiru Shimada
ProducentYōko Matsushita
MuzykaHideharu Mori
StudioAjia-do Animation Works
Wydany6 lutego 1988
Czas trwania66 minut

Manga została zaadaptowana na 96-odcinkowy telewizyjny serial anime stworzony przez Studio Deen, który był emitowany w stacji Fuji TV od marca 1986 do marca 1988. Telewizyjny film anime, zatytułowany Maison Ikkoku: Kanketsu-hen, został wydany w lutym 1988. Na podstawie mangi powstał także film live action wyprodukowany przez Toei Company, którego premiera odbyła się w październiku 1986.

Seria rozeszła się w nakładzie ponad 25 milionów egzemplarzy, co czyni ją jedną z najlepiej sprzedających się mang w historii[3].

Fabuła

edytuj

Yusaku Godai, niedoszły student mieszkający w apartamentowcu Ikkoku, nieustannie oblewa egzaminy wstępne na uczelnię. Przyczyniają się do tego jego współlokatorzy, którzy nieustannie mu przeszkadzają i urządzają w jego pokoju imprezy. Pewnego dnia do Ikkoku przyjeżdża nowa zarządczyni, młoda wdowa imieniem Kyoko Otonashi, w której Godai zakochuje się od pierwszego wejrzenia. Z pomocą Kyoko udaje mu się zdać egzaminy. Teraz Godai spodziewa się, że będzie mógł oświadczyć się Kyoko, gdy zdobędzie dyplom uniwersytecki i dobrą pracę. Jednak Kyoko nie zapomniała jeszcze o swoim zmarłym mężu i nie chce myśleć o ponownym małżeństwie.

Bohaterowie

edytuj
  • Yusaku Godai (jap. 五代 裕作 Godai Yūsaku)
Seiyū: Issei Futamata[4]
  • Kyoko Otonashi (jap. 音無 響子 Otonashi Kyōko)
Seiyū: Sumi Shimamoto[4]
  • Hanae Ichinose (jap. 一の瀬 花枝 Ichinose Hanae)
Seiyū: Kazuyo Aoki[4]
  • Yotsuya (jap. 四谷)
Seiyū: Shigeru Chiba[4]
  • Akemi Roppongi (jap. 六本木 朱美 Roppongi Akemi)
Seiyū: Yūko Mita[4]
  • Kentaro Ichinose (jap. 一の瀬 賢太郎 Ichinose Kentarō)
Seiyū: Chika Sakamoto[4]
  • Pan Ichinose (jap. 一の瀬氏 Ichinose-shi)
Seiyū: Minoru Yada[4]
  • Nozomi Nikaido (jap. 二階堂 望 Nikaidō Nozomi)
Seiyū: Ryō Horikawa
  • Zenzaburo Mitsukoshi (jap. 三越 善三郎 Mitsukoshi Zenzaburō)
Seiyū: Katsunosuke Hori[4]
  • Shun Mitaka (jap. 三鷹 瞬 Mitaka Shun)
Seiyū: Akira Kamiya[4]
  • Kozue Nanao (jap. 七尾 こずえ Nanao Kozue)
Seiyū: Miina Tominaga[4]
  • Asuna Kujo (jap. 九条 明日菜 Kujō Asuna)
Seiyū: Hiromi Tsuru[4]
  • Ibuki Yagami (jap. 八神 いぶき Yagami Ibuki)
Seiyū: Yuriko Fuchizaki[4]
  • Soichiro Otonashi (jap. 音無 惣一郎 Otonashi Sōichirō)
Seiyū: Hideyuki Tanaka[4]
  • Ikuko Otonashi (jap. 音無 郁子 Otonashi Ikuko)
Seiyū: Mayumi Shō[4]
  • Yukari Godai (jap. 五代 ゆかり Godai Yukari)
Seiyū: Hisako Kyōda[4]
  • Pan Chigusa (jap. 千草氏 Chigusa-ji)
Seiyū: Kōsei Tomita[4]
  • Ritsuko Chigusa (jap. 千草律子 Chigusa Ritsuko)
Seiyū: Minori Matsushima[4]
  • Właściciel Chachamaru (jap. 茶々丸のマスター Chachamaru no masutā)
Seiyū: Norio Wakamoto[4]
  • Sakamoto (jap. 坂本)
Seiyū: Toshio Furukawa[4]
  • Sayoko Kuroki (jap. 黒木 小夜子 Kuroki Sayoko)
Seiyū: Saeko Shimazu[4]
Seiyū: Kei Tomiyama[4]

Produkcja

edytuj

Takahashi stworzyła Maison Ikkoku jako historię miłosną, która mogłaby się wydarzyć w prawdziwym świecie[5]. Początkowo chciała rozpocząć serię skupiając się wyłącznie na związku Kyoko i Godaia, a następnie włączyć innych lokatorów, aby rozegrać „ludzki dramat”, ale stwierdziła, że historia miłosna pochłonęła ją bardziej i przejęła kontrolę[6]. Od jakiegoś czasu chciała stworzyć opowieść o apartamentowcu, ponieważ kiedy podczas studiów mieszkała w Nagano, za jej mieszkaniem znajdował się inny podupadły budynek mieszkalny[7]. Dziwne działania ludzi tam mieszkających posłużyły jako inspiracja[8].

Katsuya Shirai, redaktor naczelny „Big Comic Spirits”, zwerbował Takahashi do nowo powstającego magazynu z seinen-mangą[9][10]. Soichiro Suzuki, trzeci redaktor Takahashi przy pracy nad Maison Ikkoku, począwszy od ósmego lub dziewiątego rozdziału, wyjaśnił, że obecność młodej, wschodzącej artystki przyciągnęła dużą uwagę do nowego magazynu[10]. Suzuki powiedział również, że Takahashi w nowej serii zdecydowała się na gatunek komedii romantycznej ze względu na grupę starszych czytelników magazynu, ale zauważył, że na początku manga nadal miała gagowy charakter Urusei Yatsury[10]. Według zarówno Shiraia, jak i Suzukiego, Maison Ikkoku było popularne od samego początku[9][10].

Takahashi tworzyła Maison Ikkoku jednocześnie z wydawaną co tydzień Urusei Yatsurą. Częstotliwość ukazywania się nowszej mangi zmieniała się wraz z częstotliwością wydawania „Big Comic Spirits”. Początkowo magazyn był miesięcznikiem, po sześciu miesiącach został zamieniony w dwumiesięcznik, a w 1986 roku stał się tygodnikiem[10]. W jednym z wywiadów Takahashi stwierdziła, że zwykle potrzebowała dwóch dni na stworzenie historii i narysowanie wstępnych szkiców, a ich dokończenie zajmowało jedną noc[7]. Miała wówczas miała trzy asystentki, odmawiając zatrudniania mężczyzn, żeby ich nie rozpraszać[8]. Według Suzuki, liczba ta wzrosła do pięciu, gdy seria zaczęła ukazywać się co tydzień[10]. Tytuł mangi wykorzystuje francuskie słowo maison („dom”) i można go przetłumaczyć jako „Dom jednej chwili”. Historia rozgrywa się na przestrzeni sześciu lat, co odpowiada w przybliżeniu okresowi publikacji serii[11].

Manga

edytuj

Seria ukazywała się w magazynie „Big Comic Spirits” między 15 listopada 1980 a 20 kwietnia 1987[12][13]. Jej 162 rozdziały zostały zebrane w 15 tankōbonach, wydawanych nakładem wydawnictwa Shōgakukan od 1 maja 1982 do 1 lipca 1987[14][15]. Od tego czasu seria została ponownie wydana w kilku różnych edycjach. 10-tomowa edycja wide-ban została wydana między 30 lipca 1992 a 1 czerwca 1993[16][17], 10-tomowa wersja bunkoban ukazywała się od 5 grudnia 1996 do 17 kwietnia 1997[18][19]. Od 27 kwietnia do 30 października 2007 wydawana była również edycja shinsōban[20][21]

NrData wydania (język japoński)ISBN (język japoński)
11 maja 1982[14]ISBN 4-09-180451-9
21 lipca 1982[22]ISBN 4-09-180452-7
31 maja 1983[23]ISBN 4-09-180453-5
41 czerwca 1983[24]ISBN 4-09-180454-3
51 stycznia 1984[25]ISBN 4-09-180455-1
61 czerwca 1984[26]ISBN 4-09-180456-X
71 września 1984[27]ISBN 4-09-180457-8
81 lutego 1985[28]ISBN 4-09-180458-6
91 września 1985[29]ISBN 4-09-180459-4
101 maja 1986[30]ISBN 4-09-180460-8
111 lipca 1986[31]ISBN 4-09-180891-3
121 października 1986[32]ISBN 4-09-180892-1
131 lutego 1987[33]ISBN 4-09-180893-X
141 czerwca 1987[34]ISBN 4-09-180894-8
151 lipca 1987[15]ISBN 4-09-180895-6

Anime

edytuj

Manga została zaadaptowana na 96-odcinkowy telewizyjny serial anime stworzony przez Studio Deen. Był emitowany na antenie Fuji TV od 26 marca 1986 do 2 marca 1988. Pierwsze 26 odcinków wyreżyserował Kazuo Yamazaki, reżyserem odcinków od 27 do 52 był Takashi Anno, natomiast pozostałych Naoyuki Yoshinaga. Za produkcję odpowiadał zespół, który wcześniej pracował nad adaptacją wcześniejszej mangi Takahashi, Urusei Yatsura.

Film kinowy, zatytułowany Maison Ikkoku: Kanketsu-hen, został wydany przez Tōhō 6 lutego 1988[35]. W Polsce produkcja ukazała się nakładem Anime Virtual[36].

Film live action

edytuj

Film live action na podstawie mangi został wydany 10 października 1986 przez Toei Company[37]. Produkcja została wyreżyserowana przez Shin’ichirō Sawaia na podstawie scenariusza Yōzō Tanaki. W filmie wystąpili Mariko Ishihara jako Kyoko Otonashi, Ken Ishiguro jako Yusaku Godai i Masatō Ibu jako Yotsuya[38].

Przypisy

edytuj
  1. ↑ Viz Announces Two New Maison Ikkoku Boxed Sets [online], Anime News Network, 25 października 2004 [dostęp 2024-06-13] (ang.).
  2. ↑ Rosie Knight, The Best Slice of Life Anime to Watch Right Now [online], IGN, 2 grudnia 2023 [dostęp 2024-06-13] (ang.).
  3. ↑ めぞん一刻 [online], ShoPro [dostęp 2024-06-18] [zarchiwizowane z adresu 2016-06-08] (jap.).
  4. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u Maison Ikkoku (TV) [online], Anime News Network [dostęp 2024-06-13] (ang.).
  5. ↑ The Wacky World of Rumiko Takahashi [online], Furikan [dostęp 2024-06-16] (ang.).
  6. ↑ Toren Smith, Princess of the Manga: Rumiko Takahashi- Japan's Best Loved Cartoonist [online], Furinkan [dostęp 2024-06-16] (ang.).
  7. ↑ a b Toshiaki Yamada, Toriyama/Takahashi Interview [online], Furinkan [dostęp 2024-06-16] (ang.).
  8. ↑ a b Interview in Italy, Interview in Italy [online], Furinkan [dostęp 2024-06-16] (ang.).
  9. ↑ a b 月刊ヒーローズ創刊5周年特集 高橋留美子×白井勝也対談 - コミックナタリー 特集・インタビュー [online], Natalie [dostęp 2024-06-16] (jap.).
  10. ↑ a b c d e f 担当編集者が語る、ビッグな名作が生まれる現場！第一回『めぞん一刻』3代目編集者 鈴木総一郎氏 インタビュー [online], ebookjapan, 24 maja 2016 [dostęp 2024-06-16] (jap.).
  11. ↑ Jason S. Yadao, The Rough Guide to Manga, Rough Guides, 2009, s. 156–157, ISBN 978-1-85828-561-0 (ang.).
  12. ↑ ビッグコミックスピリッツ 1980/11/15 創刊号 [online], Mandarake Inc. [dostęp 2024-06-13] [zarchiwizowane z adresu 2023-02-19] (jap.).
  13. ↑ Rumiko Takahashi, Maison Ikkoku, t. 10, Viz Media, 2022, s. 352–356, ISBN 978-1-9747-1196-3 (ang.).
  14. ↑ a b めぞん一刻 / 1 [online], Shōgakukan [dostęp 2024-06-13] [zarchiwizowane z adresu 2013-02-18] (jap.).
  15. ↑ a b めぞん一刻 / 15 [online], Shōgakukan [dostęp 2024-06-13] [zarchiwizowane z adresu 2013-10-13] (jap.).
  16. ↑ めぞん一刻 / 1 [online], Shōgakukan [dostęp 2024-06-13] (jap.).
  17. ↑ めぞん一刻 / 10 [online], Shōgakukan [dostęp 2024-06-13] (jap.).
  18. ↑ めぞん一刻 1 [online], Shōgakukan [dostęp 2024-06-13] (jap.).
  19. ↑ めぞん一刻 10 [online], Shōgakukan [dostęp 2024-06-13] (jap.).
  20. ↑ めぞん一刻〔新装版〕 1 [online], Shōgakukan [dostęp 2024-06-13] (jap.).
  21. ↑ めぞん一刻〔新装版〕 15 [online], Shōgakukan [dostęp 2024-06-13] (jap.).
  22. ↑ めぞん一刻 / 2 [online], Shōgakukan [dostęp 2024-06-13] [zarchiwizowane z adresu 2013-10-13] (jap.).
  23. ↑ めぞん一刻 / 3 [online], Shōgakukan [dostęp 2024-06-13] [zarchiwizowane z adresu 2013-10-13] (jap.).
  24. ↑ めぞん一刻 / 4 [online], Shōgakukan [dostęp 2024-06-13] [zarchiwizowane z adresu 2013-10-13] (jap.).
  25. ↑ めぞん一刻 / 5 [online], Shōgakukan [dostęp 2024-06-13] [zarchiwizowane z adresu 2013-10-13] (jap.).
  26. ↑ めぞん一刻 / 6 [online], Shōgakukan [dostęp 2024-06-13] [zarchiwizowane z adresu 2013-10-13] (jap.).
  27. ↑ めぞん一刻 / 7 [online], Shōgakukan [dostęp 2024-06-13] [zarchiwizowane z adresu 2013-10-13] (jap.).
  28. ↑ めぞん一刻 / 8 [online], Shōgakukan [dostęp 2024-06-13] [zarchiwizowane z adresu 2013-10-13] (jap.).
  29. ↑ めぞん一刻 / 9 [online], Shōgakukan [dostęp 2024-06-13] [zarchiwizowane z adresu 2013-10-13] (jap.).
  30. ↑ めぞん一刻 / 10 [online], Shōgakukan [dostęp 2024-06-13] [zarchiwizowane z adresu 2013-10-13] (jap.).
  31. ↑ めぞん一刻 / 11 [online], Shōgakukan [dostęp 2024-06-13] [zarchiwizowane z adresu 2013-10-13] (jap.).
  32. ↑ めぞん一刻 / 12 [online], Shōgakukan [dostęp 2024-06-13] [zarchiwizowane z adresu 2013-10-13] (jap.).
  33. ↑ めぞん一刻 / 13 [online], Shōgakukan [dostęp 2024-06-13] [zarchiwizowane z adresu 2013-10-13] (jap.).
  34. ↑ めぞん一刻 / 14 [online], Shōgakukan [dostęp 2024-06-13] [zarchiwizowane z adresu 2013-10-13] (jap.).
  35. ↑ めぞん一刻 完結篇 [online], Tōhō [dostęp 2024-06-15] (jap.).
  36. ↑ Maison Ikkoku: Kanketsuhen [online], Tanuki.pl, 1 marca 2006 [dostęp 2024-06-15] (pol.).
  37. ↑ めぞん一刻 [online], Japanese Cinema Database [dostęp 2024-06-18] [zarchiwizowane z adresu 2016-04-22] (jap.).
  38. ↑ Maison Ikkoku [online], IMDb [dostęp 2024-06-18] (ang.).

Linki zewnętrzne

edytuj
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Maison_Ikkoku&oldid=74983401”
  NODES