Marek Emiliusz Lepidus (triumwir)

polityk rzymski

Marek Emiliusz Lepidus (Marcus Aemilius Lepidus) (ur. ok. 89 p.n.e., zm. 12 p.n.e.) – syn Marka Emiliusza Lepidusa konsula w 78 p.n.e. i Appulei (córki Lucjusza Apulejusza Saturnina (Lucius Appuleius Saturninus). Polityk patrycjuszowski końca republiki rzymskiej. Edyl kurulny 53; interrex w 52 ; w 49 roku p.n.e. sprawował funkcję pretora.

Marek Emiliusz Lepidus
Ilustracja
Rodzina

Emiliusze

Data urodzenia

ok. 89 p.n.e.

Data śmierci

12 p.n.e.

Ojciec

Marek Emiliusz Lepidus

Matka

Appuleja

Żona

Junia Starsza

Dzieci

Marek Emiliusz Lepidus
Emilia Lepida

Jako jeden z najważniejszych stronników Cezara, w czasie jego pobytu w Hiszpanii zastępował go w Rzymie. W 48 p.n.e. objął namiestnictwo prowincji Hiszpania Bliższa. Po powrocie pod koniec 47 odbył triumf. W 46 p.n.e. objął stanowisko konsula, a od 45 dowódcy jazdy (magister equitum) przy Cezarze jako dyktatorze. W 44 zarządza prowincją Galia Narbońska.

Po zabójstwie Cezara został członkiem sojuszu, tzw. II triumwiratu wraz z Oktawianem i Antoniuszem, legalizującego w 43 p.n.e. ich władzę na pięć lat, i odnowionego w 38 roku p.n.e. na następny taki okres. W ramach podziału władzy pomiędzy triumwirów Lepidus zarządzał zachodnimi prowincjami imperium: Hiszpanią i Afryką. W 42 p.n.e. obejmuje po raz drugi konsulat. Początkowo udawało mu się stać z boku wobec coraz ostrzejszej rywalizacji Antoniusza i Oktawiana. Jednak w 36 p.n.e. Oktawian przeciągnął na swoją stronę wojska Lepidusa, który został pozbawiony wszelkich wpływów. Stracił też wszystkie urzędy z wyjątkiem stanowiska najwyższego kapłana (Pontifex maximus).

Małżeństwa i dzieci

edytuj

Zobacz też

edytuj
  NODES
INTERN 1