Marguerite Duras

Marguerite Duras
	; Marguerite Duras (1993)
Prawdziwe imię i nazwisko	Marguerite Donnadieu
Data i miejsce urodzenia	4 kwietnia 1914 ; Gia Định
Data i miejsce śmierci	3 marca 1996 ; Paryż
Zawód	pisarka; scenarzystka; reżyserka
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Cytaty w Wikicytatach

Marguerite Duras, właśc. Marguerite Donnadieu (ur. 4 kwietnia 1914 w Gia Định, koło Sajgonu we francuskich Indochinach; zm. 3 marca 1996 w Paryżu) – francuska pisarka, scenarzystka i reżyserka.

Życiorys

Urodziła się na terenie należącym współcześnie do Wietnamu, wówczas jednak była to jedna z prowincji we francuskich Indochinach. Jej rodzice byli francuskimi nauczycielami. Ojciec zmarł, gdy pisarka miała 4 lata^[1]. Mieszkała z matką w Phnom Penh, Vinh Long i Hanoi^[2]. Całe dzieciństwo spędziła w Indochinach, które stanowić będą wielokrotnie inspirację dla jej twórczości. W wieku 18 lat udała się do Francji, gdzie rozpoczęła studia. Początkowo studiowała matematykę, potem nauki polityczne, w końcu prawo^[3]. Następnie pracowała jako archiwistka i badaczka dla francuskiego urzędu ds. kolonii^[3].

W 1939 roku wyszła za mąż za pisarza Roberta Antelme'a^[3]. W 1940 roku opublikowała jedyną książkę, która ukazała się pod jej rodowym nazwiskiem Donnadieu, był to zbiór felietonów propagandowych L’Empire français^[3]. W czasie wojny współpracowała z grupą ruchu oporu, której przywódcą był François Mitterrand. W 1944 jej mąż został aresztowany i znalazł się w obozie w Dachau, udało mu się jednak przeżyć i powrócić do Francji^[3]. W 1944 roku wstąpiła do partii komunistycznej, z której została wykluczona w 1950^[4].

Jej pseudonim artystyczny (Duras) był zainspirowany nazwą wioski w departamencie Lot i Garonna, gdzie znajdował się dom jej ojca. Pierwszą książkę pod pseudonimem opublikowała w 1943 roku, było to opowiadanie Les Impudents^[3].

Szerszej publiczności objawiła się dzięki powieści Un barrage contre le Pacifique (1950), w której pojawia się wiele wątków autobiograficznych. W latach 50. i 60. pracowała jako dziennikarka w lewicowym piśmie France-Observateur, publikowała artykuły krytykujące rasizm we Francji i francuską politykę kolonialną, zwłaszcza w Algierii^[5]. Nakłady czasopisma były konfiskowane przez francuską cenzurę za krytyczne opisy wojny w Algierii^[6].

Punktem zwrotnym w jej karierze był scenariusz filmu Hiroszima, moja miłość (Hiroshima mon amour). Film był pozytywnie przyjęty podczas Festiwalu w Cannes, Duras była nominowana do Oscara w kategorii najlepszy scenariusz^[7]. W tym samym roku Złotą Palmę w Cannes zdobył obraz, którego scenariusz współtworzyła (Tak długa nieobecność)^[6].

W maju 1968, wspólnie m.in. z Maurice'em Blachotem współtworzyła komitet studentów i pisarzy, którego celem miał być „radykalny komunizm myśli”. Sprzeciwiała się polityce generała De Gaulle'a, w której widziała nacjonalistyczne wartości. Jednocześnie była mocno krytyczna wobec postawy Francuskiej Partii Komunistycznej^[8].

W latach 60. stworzyła liczne scenariusze filmowe, w 1969 roku postanowiła również zająć się reżyserią. Jej pierwszy film nosił tytuł Détruire, dit-elle^[9]. W latach 70. i 80. wyreżyserowała kilkanaście innych filmów^[9].

Przez całe życie stworzyła wiele powieści, dobrze przyjmowanych przez krytykę, ale jej największym sukcesem okazała się wydana w 1984 powieść Kochanek (L'Amant), za którą otrzymała nagrodę Goncourt.

Jej twórczość obejmuje blisko 40 powieści i 10 sztuk teatralnych. Sama wyreżyserowała 19 filmów pełno i krótkometrażowych, m.in. India Song i Les enfants.

Marguerite Duras zmarła 3 marca 1996 w Paryżu, została pochowana na cmentarzu Montparnasse.

Twórczość

Les Impudents, 1943
La Vie tranquille, 1944
Tama nad pacyfikiem (Un barrage contre le Pacifique), 1950
Le Marin de Gilbaltar, 1950
Les petits chevaux de Tarquinia, 1953
Des journées entieres dans les arbres, Le Boa, Madame Dodin, Les Chantiers, 1954
Le Square, 1955
Moderato Cantabile, 1958 (wyd. pol. 1998)
Les Viaducs de la Seine et Oise, 1959
Hiroszima, moja miłość (Hiroshima mon amour), 1960
L'apres-midi de M. Andesmas, 1960
Le Ravissement de Lol V. Stein, 1964
Théâtre I: les Eaux et Forets-le Square-La Musica, 1965
Le Vice-Consul, 1965
L'Amante Anglaise, 1967
Théâtre II: Suzanna Andler, Des journées entieres dans les arbres, Yes, peut-etre, Le Shaga, Un homme est venu me voir, 1968
Détruire, dit-elle, 1969
Abahn Sabana David, 1970
L’Amour, 1971
„Ah! Ernesto”, 1971
India Song, 1973
Nathalie Granger, La Femme du Gange, 1973
Le Camion, Entretien avec Michelle Porte, 1977
L'Eden Cinéma, 1977
Le Navire Night, Cesarée, les Mains négatives, Aurélia Steiner, 1979
Vera Baxter ou les Plages de l'Atlantique, 1980
L’Homme assis dans le couloir, 1980
L'Eté 80, 1980.
Les Yeux verts, 1980
Agatha, 1981
Outside, 1981
L’Homme atlantique, 1982
Savannah Bay, 1982
La Maladie de la mort, 1982
Théâtre III: La Bete dans la jungle, Les Papiers d’Aspern, La Danse de mort, 1984
Kochanek (L'Amant), 1984 (wyd. pol. 1989)
La Douleur, 1985
La Musica deuxieme, 1985
Les Yeux bleus Cheveux noirs, 1986
La Pute de la côte normande, 1986
La Vie matérielle, 1987
Emily L., 1987
La Pluie d'été, 1990
Kochanek z Północnych Chin (L'Amant de la Chine du Nord), 1991 (wyd. pol. 1995)
Pisać (Ecrire), 1995

Przypisy

↑ Hill 1993 ↓, s. 1.
↑ Hill 1993 ↓, s. 2.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Hill 1993 ↓, s. 3.
↑ Hill 1993 ↓, s. 4.
↑ Hill 1993 ↓, s. 5.
↑ ^a ^b Hill 1993 ↓, s. 7.
↑ 1961 Oscars.
↑ Hill 1993 ↓, s. 9.
↑ ^a ^b Hill 1993 ↓, s. 10.

Bibliografia

Leslie Hill: Marguerite Duras: Apocalyptic Desires. 1993. ISBN 0-415-05047-2.

Linki zewnętrzne

Marguerite Duras w bazie Notable Names Database (ang.)

[CITEREFHill19931-1] Hill 1993 ↓, s. 1.

[CITEREFHill19932-2] Hill 1993 ↓, s. 2.

[CITEREFHill19933-3] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Hill 1993 ↓, s. 3.

[CITEREFHill19934-4] Hill 1993 ↓, s. 4.

[CITEREFHill19935-5] Hill 1993 ↓, s. 5.

[CITEREFHill19937-6] Hill 1993 ↓, s. 7.

[7] 1961 Oscars.

[CITEREFHill19939-8] Hill 1993 ↓, s. 9.

[CITEREFHill199310-9] Hill 1993 ↓, s. 10.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]