Mercyful Fate
Mercyful Fate – duński zespół heavymetalowy, powstały w 1981 roku w Kopenhadze[1]. Muzyka Mercyful Fate to urozmaicony heavy metal, oparty na melodyjnych partiach gitary prowadzącej i głosie wokalisty Kinga Diamonda sięgającego falsetu[1]. W tekstach nawiązywał do takich zagadnień jak satanizm, zło, okultyzm[2] czy Mity Cthulhu. Do 1999 roku ukazało się siedem albumów studyjnych zespołu, pozytywnie ocenianych zarówno przez fanów, jak i krytyków muzycznych.
 King Diamond, 9 grudnia 2006 | |
| Rok założenia | |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Gatunek |
Heavy metal, black metal |
| Aktywność |
1981–1985 |
| Wydawnictwo | |
| Powiązania |
King Diamond, Dream Evil, Notre Dame, Illwill, Memento Mori, Crime Academy, Red Warszawa, Zoser Mez, Shermann Soldiers, Brats, Danger Zone, Force of Evil, Gutrix, Arch Enemy, Sinergy, Witchery, Dismember, Spiritual Beggars |
| Strona internetowa | |
We wczesnych latach 80. XX wieku zespół był inspiracją dla szeregu zespołów heavymetalowych, a także wywarł wpływ na rozwój gatunku black metal[3][4]. Po wydaniu ostatniego dotychczas albumu pt. 9 zespół wstrzymał działalność. Aktywność artystyczna duńskiej kapeli została wznowiona w 2022 roku[5].
Historia
edytujZespół powstał w 1981 roku w Kopenhadze z inicjatywy gitarzysty Hanka Shermanna, który występował poprzednio w Brats i wokalisty Kinga Diamonda, który występował z Black Rose[6]. Tego samego roku zespół wydał cztery dema. Wkrótce potem Diamond i Shermann do współpracy zaprosili gitarzystę Mike’a Dennera, basistę Timiego Hansena i perkusistę Kima Ruzza[6]. Natomiast rok później został wydany minialbum pt. Mercyful Fate. W 1983 roku ukazał się pierwszy album grupy zatytułoway Melissa[6]. W 1984 roku ukazała się płyta Don’t Break the Oath[6]. Po nagraniach zespół wyruszył w trasę koncertową po Stanach Zjednoczonych wraz z brytyjskim zespołem Motörhead. Po zakończonej trasie w 1985 roku zespół został rozwiązany w wyniku nieporozumień[6]. Tego samego roku King Diamond założył zespół sygnowany własnym pseudonimem[7].
W 1992 roku zespół Mercyful Fate wznowił działalność bez Kima Ruzza w składzie, którego zastąpił Snowy Shaw[6]. W nowym składzie został zarejestrowany album zatytułowany In the Shadows[6]. W ramach promocji wydawnictwa został zrealizowany teledysk do utworu Egypt[8]. Rok później ukazał się minialbum The Bell Witch, na którym zawarto kilka nowych i starych utworów, także w wersjach koncertowych. Tego samego roku do zespołu dołączył basista Sharlee D’Angelo, który zastąpił Hansena. W nowym składzie również w 1994 roku ukazał się album Time[6]. Do pochodzących z albumu utworów Nightmare Be Thy Name i The Witches Dance zostały zrealizowane teledyski[8]. Wkrótce z zespołu odszedł Snowy Shaw, którego zastąpił Bjarne Thomas Holm. W 1996 roku ukazał się album Into the Unknown[6]. W ramach promocji zrealizowano również teledysk do utworu The Uninvited Guest[8]. Jest to ostatni materiał nagrany z gitarzystą Michaelem Dennerem, który po ukończeniu prac nad płytą opuścił grupę. Na jego miejsce przyjęty został Mike Wead. W 1998 roku został wydany szósty album Mercyful Fate zatytułowany Dead Again oraz promujący go teledysk do utworu The Night[6][8].
Rok później ukazał się siódmy album grupy pt. 9[6][9]. Płyta została nagrana w studiu Nomad Recordings we współpracy z producentem muzycznym Sterlingiem Winfieldem[10]. Wkrótce potem działalność zespołu została zawieszona. King Diamond skupił się na działalności w swym zespole[1]. Basista Sharlee D’Angelo czynnie występuje w melodic deathmetalowej grupie Arch Enemy[1]. Gitarzysta Mike Wead od 2007 roku występuje w death metalowym zespole Kryptillusion[1]. Natomiast Hank Shermann założył grupę Force of Evil[1].
W 2019 roku ogłoszono, że Mercyful Fate wznowi działalność[11]. Zapowiedziano trasę po Europie, a także nową muzykę. Z uwagi na wybuch pandemii covid-19, zaplanowana na 2020 rok trasa musiała zostać przełożona. Tym samym duńska ikona heavy metalu powróciła na scenę dopiero w 2022 roku. Skład zespołu objął niemalże wszystkich muzyków, którzy stanowili go w momencie zawieszenia działalności Mercyful Fate, z wyjątkiem w postaci basisty – Sharlee D’Angelo został zastąpiony przez Joeya Verę (znanego z Armored Saint). W ramach letniego tournée wystąpiła na wielu festiwalach w Europie oraz Wielkiej Brytanii, natomiast jesienią można było oglądać ją w Stanach Zjednoczonych oraz Ameryce Południowej[12]. Repertuar prezentowany podczas koncertów składał się wyłącznie z klasycznych kompozycji pochodzących z trzech pierwszych wydawnictw Mercyful Fate, aczkolwiek zaprezentowano także nowy utwór, The Jackal of Salzburg, traktujący o słynnych procesach o czary w Salzburgu.
Obecnie trwają prace nad pierwszym od 1999 roku albumem studyjnym zespołu[13]. W najbliższym czasie prawdopodobnie ukaże się znany już z koncertów The Jackal of Salzburg[13].
Muzycy
edytujObecny skład zespołu
- King Diamond – śpiew (1981-1985, od 1993)
- Rene „Hank Shermann” Krolmark – gitara elektryczna (1981-1985, od 1993)
- Mikael „Mike Wead” Wikström – gitara elektryczna (od 1996)
- Bjarne Thomas „Bob Lance” Holm – perkusja (od 1994)
- Becky Baldwin – bass (od 2024)
Byli członkowie zespołu
- Michael Denner – gitara elektryczna (1982-1985, 1993-1996)
- Carsten Van Der Volsing – gitara elektryczna (1981)
- Benny Petersen – gitara elektryczna (1981)
- Timi „Grabber” Hansen – gitara basowa (1981-1985, 1993-1994)
- Jan Musen – perkusja (1981)
- Nick „Old” Smith – perkusja (1981)
- Ole Frausing – perkusja
- Kim Ruzz – perkusja (1982-1985)
- Morten Nielsen – perkusja
- Snowy Shaw – perkusja (1993-1994)
- Sharlee D’Angelo – gitara basowa (od 1994)
- Joey Vera – gitara basowa (od 2022)
Dyskografia
edytuj
|
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e f g h Garry Sharpe-Young: Mercyful Fate BIography. www.musicmight.com. [dostęp 2009-12-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-20)]. (ang.).
- ↑ Mattias Gardell: Gods of the blood: the pagan revival and white separatism. Duke University Press, 2003, s. 305. ISBN 978-0-8223-3071-4.
- ↑ D.X. Ferris: Reign in Blood. Continuum International Publishing Group, 2008, s. 26. ISBN 978-0-8264-2909-4.
- ↑ Piero Scaruffi: A History of Rock Music: 1951-2000. iUniverse, 2003, s. 273. ISBN 978-0-595-29565-4.
- ↑ Greg Kennelty, MERCYFUL FATE Played Their First Show In 23 Years And They Sounded Fantastic [online], Metal Injection, 3 czerwca 2022 [dostęp 2023-02-26] (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i j k l m Daniel Bukszpan: The Encyclopedia of Heavy Metal. Barnes & Noble Publishing, 2003, s. 148–149. ISBN 978-0-7607-4218-1.
- ↑ J. Bennett. The Stories Behind Metal’s Greatest Album Cover – King Diamond – Abigail. „Revolver”. 112, Nr 68 (maj 2008), s. 114. Future US, Inc. ISSN 1527-408X.
- ↑ a b c d Mercyful Fate videos. www.metalstorm.ee. [dostęp 2009-12-09]. (ang.).
- ↑ Mercyful Fate zakończył już nagrania na nowy album. www.rockmetal.pl. [dostęp 2009-12-09]. (pol.).
- ↑ Mercyful Fate do studia. www.rockmetal.pl. [dostęp 2009-12-09]. (pol.).
- ↑ rew Sacher Sacher, Mercyful Fate announce first shows in 20+ years [online], BrooklynVegan [dostęp 2023-02-26] (ang.).
- ↑ Mercyful Fate Concert Map by year: 2022 | setlist.fm [online], www.setlist.fm [dostęp 2023-02-26].
- ↑ a b Gregory Adams, Inside the long-awaited return of Mercyful Fate: metal guitar’s most unholy band [online], guitarworld, 21 lutego 2023 [dostęp 2023-02-26] (ang.).
- ↑ a b Mercyful Fate. www.metal-archives.com. [dostęp 2009-11-02]. (ang.).