Michael Maestlin
Michael Maestlin także Mästlin[1] (ur. 30 września 1550 w Göppingen; zm. 20 października 1631 w Tybindze[1]) – niemiecki matematyk i astronom, nauczyciel Johannesa Keplera.
 Michael Maestlin | |
| Data i miejsce urodzenia |
30 września 1550 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
20 października 1631 |
| Zawód, zajęcie |
matematyk, astronom |
Życiorys
edytujJego rodzicami byli Jakob Maestlin i Dorothea Simon. Wychowywał się w rodzinie luterańskiej. Miał starszą siostrą i młodszego brata. Początkowo uczył się w szkole klasztornej w Königsbronn, w 1568 roku rozpoczął studia na Uniwersytecie w Tybindze, gdzie studiował matematykę i astronomię. Uzyskał z wyróżnieniem tytuł magistra pod kierunkiem Philippa Apiana. Po ukończeniu studiów matematycznych rozpoczął studia teologiczne. W 1576 roku został wysłany na diakona do Backnang. Jednocześnie pracował jako profesor w Uniwersytecie w Tybindze[2].
W 1570 roku kupił od wdowy po Wiktorynie Strigelu egzemplarz De revolutionibus orbium coelestium Mikołaja Kopernika[2]. Był zwolennikiem heliocentryzmu Mikołaja Kopernika. Swoje poglądy wyrażał jednak ostrożnie. Był nauczycielem i przyjacielem Johannesa Keplera, którego zaznajomił z teoriami Kopernika[3]. Błędnie uznaje się, że Maestlin miał przekonać Galileusza do teorii heliocentrycznej. W rzeczywistości Galileusz po raz pierwszy zapoznał się z poglądami Kopernika za sprawą Christiana Wurstisena[4].
Największą sławę Maestlinowi przyniosły obserwacje komety z 1577 roku w Backnang. Jako pierwszy obliczył orbitę komety. Obserwacja tego ciała niebieskiego potwierdziła układ heliocentryczny Kopernika. Wyniki swoich obserwacji opublikował rok później w pracy pt. Observatio et demonstratio cometae aetherei, qui anno 1577 et 1578… apparuit[2]. Ponadto obok Leonarda da Vinci uważany jest za pierwszego, który światło popielate Księżyca zidentyfikował jako światło ziemskie[5].
W 1580 roku został profesorem matematyki na Uniwersytecie w Heidelbergu. W 1582 roku wydał Epitome Astronomiae. Ten podręcznik astronomii cieszył się bardzo dużą popularnością. Pomimo tego, że Maestlin był zwolennikiem teorii heliocentrycznej, podręcznik oparł na teorii geocentrycznej Ptolemeusza. W 1584 roku wrócił na Uniwersytet w Tybindze[2].
Interesował się również geografią biblijną i chronologią[2].
W kwietniu 1577 roku ożenił się z Margaretą Gruuninger. Mieli trzech synów i trzy córki. Margarete zmarła krótko po urodzeniu szóstego dziecka. Po jej śmierci Michael Maestlin ożenił się z Margarete Burkhardt. Mieli ośmioro dzieci. Cieszył się sympatią wśród swoich studentów oraz współpracowników. Jako głęboko wierzący luteranin opowiadał się przeciwko kalendarzowi gregoriańskiemu (częściowo dlatego, że została wprowadzona przez papieża)[2].
Przypisy
edytuj- ↑ a b Mästlin. Neue deutsche Biographie. [dostęp 2023-11-12]. (niem.).
- ↑ a b c d e f J. J. O'Connor, E. F. Robertson: Michael Mästlin. mathshistory.st-andrews.ac.uk, 2008. [dostęp 2023-11-12]. (ang.).
- ↑ Johannes Kepler. Kepler’s social world. britannica.com. [dostęp 2023-11-12]. (ang.).
- ↑ Josef Smolka: Michael Mästlin und Galileo Galilei. ui.adsabs.harvard.edu. [dostęp 2023-11-12]. (ang.).
- ↑ Nicholl 2006 ↓, s. 436.
- ↑ Maestlin. planetarynames.wr.usgs.gov. [dostęp 2023-11-12]. (ang.).
Bibliografia
edytuj- Charles Nicholl: Leonardo Da Vinci. Lot wyobraźni. Warszawa: WAB, 2006.
Linki zewnętrzne
edytuj
John J. O’Connor; Edmund F. Robertson: Michael Maestlin w MacTutor History of Mathematics archive (ang.)- Michael Maestlin, Obseruatio et demonstratio cometae aetherei, qvi anno 1577 et 1578 constitvtvs in sphaera Veneris w bibliotece Polona