Mike Pence
Mike Pence, właśc. Michael Richard Pence (ur. 7 czerwca 1959 w Columbus w stanie Indiana) – amerykański prawnik i polityk związany z Partią Republikańską, w latach 2001–2013 kongresmen, w latach 2013–2017 gubernator stanu Indiana, w latach 2017–2021 wiceprezydent Stanów Zjednoczonych.
 Mike Pence (2017) | |
| Pełne imię i nazwisko |
Michael Richard Pence |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
7 czerwca 1959 |
| 48. wiceprezydent Stanów Zjednoczonych | |
| Okres |
od 20 stycznia 2017 |
| Przynależność polityczna | |
| Druga dama | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Gubernator Indiany | |
| Okres |
od 14 stycznia 2013 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| |
Życiorys
edytujWczesne życie i kariera zawodowa
edytujUrodził się 7 czerwca 1959 w Columbus, w rodzinie irlandzkich katolików jako jedno z sześciorga dzieci Nancy Jane Cawley i Edwarda Pence’a, właściciela sieci stacji paliw. Został nazwany na cześć dziadka, Richarda Michaela Cawleya, który wyemigrował ze Sligo w Irlandii poprzez Ellis Island do Stanów Zjednoczonych, gdzie został kierowcą autobusu w Chicago[1]. Jego babka od strony matki pochodziła z Doonbeg w hrabstwie Clare[2].
Ukończył Columbus North High School w 1977. Zdobył również tytuł bakalaureata z historii na Hanover College w 1981, a także stopień Juris Doctor[a], który jest stopniem zawodowym przygotowującym studentów do praktyki, nie należy mylić z tytułem doktora praw (Ph.D.). Doktorat obejmuje badania i akademickie podejście do studiów nad prawem z zakresu prawa na Indiana University Robert H. McKinney School of Law w Indianapolis w 1986[4]. Po ukończeniu Hanover College był doradcą do spraw przyjęć na tej uczelni w latach 1981–1983[5].
W dzieciństwie i wczesnej młodości był rzymskim katolikiem i Demokratą. W 1976 został członkiem Partii Demokratycznej w hrabstwie Bartholomew i poparł Jimmy’ego Cartera w wyborach prezydenckich w 1980. Jak podkreślał, zaangażował się w politykę dzięki takim ludziom jak John F. Kennedy i Martin Luther King[6]. Podczas pobytu w college’u Pence konwertował na ewangelikalizm. Jego poglądy polityczne przesunęły się w prawo dzięki, jak sam to nazywał, „zdroworozsądkowemu konserwatyzmowi Ronalda Reagana”, z którym zaczął się utożsamiać[6].
Po ukończeniu prawa w 1986 zaczął pracę na prywatnej praktyce[7]. W 1991 został prezesem popularyzującego wolny rynek think tanku Indiana Policy Review Foundation i członkiem organizacji State Policy Network[8].
Opuścił Indiana Policy Review Foundation w 1993, z kolei rok później został gospodarzem programu The Mike Pence Show, emitowanego w radiu WRCR-FM z siedzibą w Rushville[9]. Opisywał wtedy siebie jako „Rush Limbaugh na kawie bezkofeinowej”, co było spowodowane tym, że co prawda miał konserwatywne poglądy, ale nie wyrażał ich w tak pompatyczny sposób jak Limbaugh[10]. Program Pence’a został potem wykupiony przez konsorcjum medialne Network Indiana, które doprowadziło do jego emitowania w 18 stacjach w całym stanie[11]. W latach 1995–1999, Pence był również gospodarzem weekendowych programów politycznych typu talk-show w Indianapolis[12].
Działalność polityczna
edytujKongresmen
edytujW 1988 i 1990 Mike Pence bezskutecznie startował w wyborach do Kongresu[12]. Podczas kampanii wyborczej w 1990 wyszła na jaw sprawa darowizn wpłacanych na konto jego sztabu wyborczego, które Pence wykorzystywał do spłaty kredytu hipotecznego swojego domu, na zakup artykułów spożywczych, na opłaty turnieju golfowego, a także na płatności samochodowe swojej żony[13].
W 2000 został wybrany z drugiego okręgu wyborczego w Indianie do Izby Reprezentantów z listy Partii Republikańskiej[14]. W 2002 wybrano go z szóstego okręgu wyborczego w Indianie, z kolei w latach 2004, 2006, 2008 i 2010 uzyskiwał z niego reelekcję[14]. Jako, jak sam o sobie mówił, „chrześcijanin, konserwatysta i Republikanin” (w tej kolejności) nie podporządkowywał się linii światopoglądowej swej partii. Sprzeciwiał się projektowi prezydenta George’a W. Busha No Child Left Behind Act w 2001 i ekspansji leków na receptę w ramach programu Medicare w następnym roku[15]. W 2003 poparł wojnę w Iraku, z kolei w późniejszych latach opowiadał się za ścisłym egzekwowaniem prawa wobec nielegalnych imigrantów w Stanach Zjednoczonych, a także za przeznaczeniem funduszy federalnych na pseudonaukową terapię konwersyjną[16]. Był zwolennikiem ruchu Tea Party, a także prowadzenia przez Stany Zjednoczone przyjaznej polityki wobec Izraela[17][18]. Określano go przy tym mianem „dobrego przyjaciela Izraela”[18].
W 2005 został mianowany szefem Komitetu Badawczego Partii Republikańskiej, którym pozostawał do 2007[19]. Pence domagał się wówczas cięć budżetu federalnego przed wspieraniem finansowania pomocy ofiarom huraganu Katrina i był jednym z przeciwników wartego 700 miliardów dolarów planu finansowo-ratunkowego, mającego przeciwdziałać skutkom kryzysu finansowego w 2008[15][20]. W 2009 został członkiem działającej w Kongresie proizraelskiej grupy AIPAC, a także jednogłośnie został wybrany na Przewodniczącego Konferencji Partii Republikańskiej[18][21]. W 2011 Pence działał na rzecz wspierania planu zakończenia przez rząd walki z pozbawieniem funduszy organizacji Planned Parenthood[15]. W trakcie 12 lat pracy w Izbie Reprezentantów Mike Pence wprowadził 90 projektów ustaw i uchwał, jednakże żaden z nich nie stał się częścią prawa[22].
Gubernator stanu Indiana
edytuj
W maju 2011 Mike Pence ogłosił, że będzie się starał o nominację Partii Republikańskiej w wyborach na urząd gubernatora stanu Indiana w następnym roku[23]. Pomimo dużej rozpoznawalności, a także programu wyborczego, skupiającego się na obniżce podatków i zwiększaniu liczby miejsc pracy Pence stoczył zażartą walkę wyborczą z Demokratą Johnem R. Greggiem, ostatecznie odnosząc zwycięstwo uzyskując blisko 50% głosów[15]. Mike Pence został zaprzysiężony jako 50. gubernator stanu Indiana 14 stycznia 2013[24]. Niedługo po tym wydarzeniu Pence zaplombował i umieścił swoje dokumenty kongresowe na Indiana University w Bloomington. Zgodnie z umową dawcy, opinia publiczna nie może zobaczyć tych dokumentów do 5 grudnia 2022 lub do śmierci dawcy, jeśliby nastąpiła wcześniej[15].
Priorytetem Mike’a Pence’a na pierwszy rok sprawowania urzędu gubernatora była obniżka o 10% podatku dochodowego[25]. Ostatecznie w 2013 ustawodawcy przyjęli pakiet legislacyjny, zawierający obniżkę o 5% podatku dochodowego, a także zlikwidowanie podatku od spadku[25]. Speaker of the House Brian Bosma powiedział, że pakiet ten był „największym cięciem podatków w historii stanu Indiana, wynoszącym około 1,1 miliarda dolarów”[26]. Dzięki reformom podatkowym Pence’a do 2016 stan Indiana miał 2 miliardy dolarów nadwyżki budżetowej i oznaczenie AAA w ratingu kredytowym, ale krytycy zwracali uwagę na fakt, że płace w Indianie są przez to poniżej średniej krajowej[15]. W 2014 Mike Pence poparł projekt Indiana Gateway wart 71,4 miliona dolarów, skupiający się na poprawie kolejowego transportu pasażerskiego i towarowego, finansowany z rządowego programu American Recovery and Reinvestment Act of 2009. Jako kongresmen Pence głosował przeciwko temu projektowi[27]. W tym samym roku Pence ogłosił rozpoczęcie pilotażowego programu prorodzinnego Pre-kindergarten, któremu dwa lata później przyznał wsparcie finansowe z funduszy federalnych[28].
26 marca 2015 Mike Pence podpisał ustawę Religious Freedom Restoration Act, pozwalającą osobom fizycznym i korporacjom na przytoczenie przekonań religijnych jako obrony, w razie pozwania przez podmiot prywatny[29]. Podpisanie ustawy wywołało szeroką krytykę i protesty ludzi uważających, że jej założenia mogą prowadzić do dyskryminacji społeczności LGBT[30]. Wśród krytyków Pence’a znaleźli się także umiarkowani członkowie jego partii[15]. W wyniku protestów Mike Pence 2 kwietnia 2015 podpisał ustawę zmieniającą przepisy tak, aby zapobiec potencjalnej dyskryminacji[31]. Na początku 2016 Mike Pence wydał rozporządzenie o pozbawieniu funduszy federalnych lokalnego stowarzyszenia Exodus, prowadzącego akcję osiedlania na terenie stanu Indiana uchodźców z Syrii, przez co został pozwany do sądu federalnego przez organizację ACLU. 29 lutego sąd federalny orzekł, że decyzja Pence’a jest „niekonstytucyjna i wyraźnie dyskryminująca syryjskich uchodźców na podstawie ich pochodzenia narodowego”[32]. W marcu 2016 Mike Pence podpisał budzącą kontrowersje ustawę zakazującą aborcji w przypadku uszkodzenia płodu, a także wymagającą pochówku lub kremacji płodów pochodzących z poronienia[33]. W czerwcu 2016 sąd federalny, dzień po orzeczeniu Sądu Najwyższego o ochronie zdrowia kobiet zablokował ustawę jako prawdopodobnie sprzeczną z konstytucją[34].
Mike Pence planował wystartowanie w wyborach na gubernatora stanu Indiana w 2016, lecz 15 lipca tego roku oficjalnie wycofał się z tego zamiaru, co było spowodowane wybraniem go przez Donalda Trumpa jako kandydata na wiceprezydenta w wyborach w tym roku[35].
Wiceprezydent Stanów Zjednoczonych
edytuj
15 lipca 2016 Donald Trump ubiegający się o prezydenturę w wyborach w 2016 ogłosił, że Mike Pence będzie kandydatem Partii Republikańskiej na wiceprezydenta Stanów Zjednoczonych[36]. Cztery dni później, na konwencji Partii Republikańskiej w Cleveland, Pence, który podczas prawyborów tej partii popierał Teda Cruza otrzymał oficjalną nominację Republikanów na stanowisko wiceprezydenta[16][37]. Początkowo Trump planował uczynić kandydatem na wiceprezydenta Sarah Palin, ale kandydatury tej nie zaakceptowała Partia Republikańska. Wówczas zdecydował się na Pence’a, którego wcześniej polecali mu członkowie rodziny[38].
4 października 2016 Mike Pence zmierzył się z kandydatem Partii Demokratycznej na stanowisko wiceprezydenta Timem Kaine’em w debacie, zorganizowanej na Longwood University w Farmville i moderowanej przez dziennikarkę Elaine Quijano z telewizji CBS News[39].
20 stycznia 2017 w południe w Waszyngtonie jako pierwszy – po zwycięstwie Republikanów w głosowaniu powszechnym z 8 listopada 2016 i głosowaniu elektorskim z 19 grudnia 2016 – został zaprzysiężony przez sędziego Sądu Najwyższego Clarence’a Thomasa, obejmując urząd 48. wiceprezydenta Stanów Zjednoczonych[40]. Tuż po nim przysięgę złożył Donald Trump, obejmując urząd 45. prezydenta Stanów Zjednoczonych[41]. Już 18 dni po zaprzysiężeniu Mike Pence skorzystał z uprawnienia do wzięcia udziału w głosowaniu w Senacie celem przełamania remisu w głosowaniu nad zatwierdzeniem Betsy DeVos na stanowisko sekretarza edukacji. Było to drugie najszybsze skorzystanie z tego uprawnienia przez wiceprezydenta w historii Stanów Zjednoczonych (Chester Arthur skorzystał z niego już 14 dni po zaprzysiężeniu) i pierwsze, w którym przedmiotem głosowania było nominowanie członka rządu[42]. 1 września 2019 reprezentował Stany Zjednoczone Ameryki podczas obchodów 80. rocznicy wybuchu II wojny światowej w Warszawie, gdzie wygłosił publiczne przemówienie[43].
Rola Pence’a w zatwierdzeniu zwycięzcy wyborów prezydenckich w 2020 roku
edytujMike Pence jako wiceprezydent przewodniczył wspólnym obradom obu izb Kongresu dotyczących zatwierdzenia Joego Bidena jako zwycięzcy wyborów prezydenckich w 2020 roku[44][45][46][47]. Donald Trump zarówno w dniach poprzedzających obrady, jak i podczas przemówienia przed Białym Domem domagał się od Pence’a odrzucenia głosów elektorów ze spornych stanów, w których zwyciężył Joe Biden[44][45]. Trump zadzwonił do Pence’a jeszcze raz 6 stycznia 2021, tuż przed jego wyjazdem na Kapitol, namawiając go po raz ostatni i mówiąc mu: ang. You can either go down in history as a patriot, or you can go down in history as a pussy (pol. Możesz zapisać się w historii jako patriota lub jako mięczak)[48].
Po przemówieniu Trumpa tłum zaczął maszerować w stronę Kapitolu i około 13:10 rozpoczął jego szturm, ścierając się ze zgromadzoną przy metalowych barierkach policją Kapitolu, która w celu opanowania sytuacji użyła gazu łzawiącego i gazu pieprzowego[49][50].
Tłum przedarł się przez policyjne barykady na Capitol Plaza i wszedł do budynku głównym wejściem, kierując się w stronę sal posiedzeń Izby Reprezentantów i Senatu[49]. Na zewnątrz budynku szturmujący wznieśli szubienicę i skandowali Hang Mike Pence! (pol. Powiesić Mike’a Pence’a!)[51][52]. Dopiero wieczorem obie izby Kongresu wznowiły przerwane wcześniej obrady, po czym nad ranem zatwierdziły zwycięstwo Joego Bidena w wyborach prezydenckich z 2020 roku[49][53].
Dwa tygodnie później, 20 stycznia 2021, Pence, w przeciwieństwie do Trumpa, wziął udział w inauguracji Joe Bidena na prezydenta Stanów Zjednoczonych. Następnie opuścił Kapitol ze swoją następczynią na stanowisku wiceprezydenta, Kamalą Harris[54].
Życie prywatne
edytujOd 1985 żonaty z Karen Pence. Mają troje dzieci: syna Michaela – podporucznika w United States Marine Corps[55] oraz córki: Charlotte i Audrey[56].
W 2016 roku został zdiagnozowany z bezobjawowym blokiem lewej odnogi pęczka Hisa[57]. W kwietniu 2021 roku przeszedł operację wszczepienia rozrusznika serca[57][58][59].
Określa się jako ewangelikalny katolik[60].
Uwagi
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Ines De La Cuetara, Chris Good: Mike Pence: Everything You Need to Know. [w:] Politics [on-line]. abcnews.go.com, 2016-07-20. [dostęp 2017-01-23]. (ang.).
- ↑ Simon Carswell: Mike Pence and Donald Trump’s Irish connection: Doonbeg. [w:] News [on-line]. irishtimes.com, 2016-07-14. [dostęp 2017-01-23]. (ang.).
- ↑ Keystone Education Group. Programy doktoranckie. [w:] Programy doktoranckie [on-line]. lawstudies.pl, 2024. [dostęp 2024-07-24].
- ↑ Niki Kelly: Pence pegs Holcomb for state’s No. 2 post. [w:] News [on-line]. journalgazette.net, 2016-02-10. [dostęp 2017-01-23]. (ang.).
- ↑ Tony Cook: Is Gov. Mike Pence moving to the center amid talk of presidential run?. [w:] News [on-line]. indystar.com, 2014-05-29. [dostęp 2017-01-23]. (ang.).
- ↑ a b Brian Eason: Trump’s VP: 10 things to know about Mike Pence. [w:] News [on-line]. indystar.com, 2016-07-07. [dostęp 2017-01-23]. (ang.).
- ↑ Mollie Reilly: Here’s What You Should Know About Mike Pence. [w:] Politics [on-line]. huffingtonpost.com, 2016-07-14. [dostęp 2017-01-23]. (ang.).
- ↑ Karly Moll: Profile: Indiana Gov.-elect Mike Pence. [w:] News [on-line]. usatoday.com, 2012-11-07. [dostęp 2017-01-23]. (ang.).
- ↑ Mike Pence and His Family. web.archive.org. [dostęp 2017-01-24]. (ang.).
- ↑ Meg Anderson: 5 Things To Know About Mike Pence Before Tuesday’s Debate. [w:] Politics [on-line]. npr.org, 2016-07-14. [dostęp 2017-01-25]. (ang.).
- ↑ Mike Pence Congressional Papers. [w:] Libraries [on-line]. libraries.indiana.edu. [dostęp 2017-01-24]. (ang.).
- ↑ a b Arena Profile: Mike Pence. [w:] Bio [on-line]. politico.com. [dostęp 2017-01-24]. (ang.).
- ↑ Rosalind S. Helderman, Tom Hamburger, Alice Crites: Mike Pence used campaign funds to pay his mortgage – and it cost him an election. [w:] Politics [on-line]. washingtonpost.com, 2016-07-15. [dostęp 2017-01-24]. (ang.).
- ↑ a b CNN Library: Mike Pence Fast Facts. [w:] U.S. [on-line]. edition.cnn.com, 2016-11-14. [dostęp 2017-01-24]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g Biography.com Editors: Mike Pence Biography. [w:] People [on-line]. biography.com, 2017-01-20. [dostęp 2017-01-23]. (ang.).
- ↑ a b BAT: Mike Pence. Przeciwnik gejów i aborcji. [w:] Ameryka [on-line]. greenpointpl.com, 2016-07-16. [dostęp 2017-01-24]. (pol.).
- ↑ Amber Phillips: Who is Mike Pence?. [w:] The Fix [on-line]. washingtonpost.com, 2016-10-04. [dostęp 2017-01-25]. (ang.).
- ↑ a b c Drew Gerber: Will Mike Pence Give Donald Trump a Pro-Israel Boost?. [w:] News [on-line]. forward.com, 2016-07-14. [dostęp 2017-01-25]. (ang.).
- ↑ Shane Harris: Donald Trump and Mike Pence: Two Newbies, One Dangerous World. [w:] Articles [on-line]. thedailybeast.com, 2016-07-15. [dostęp 2017-01-24]. (ang.).
- ↑ Billy House: Trump’s VP Wears His Opposition to 2008 Bank Bailouts With Pride. [w:] Politics [on-line]. bloomberg.com, 2016-07-20. [dostęp 2017-01-25]. (ang.).
- ↑ Pence Elected House Republican Conference Chairman. [w:] News [on-line]. standardnewswire.com. [dostęp 2017-01-24]. (ang.).
- ↑ Michael Barbaro, Monica Davey: Mike Pence: A Conservative Proudly Out of Sync With His Times. [w:] Poltics [on-line]. nytimes.com, 2016-07-15. [dostęp 2017-01-24]. (ang.).
- ↑ Brian Montopoli: Mike Pence Says he Won’t Run for President. [w:] News [on-line]. cbsnews.com, 2011-01-27. [dostęp 2017-01-24]. (ang.).
- ↑ Dan Carden: Pence sworn in as Indiana’s 50th governor. [w:] News [on-line]. nwitimes.com, 2014-01-14. [dostęp 2017-01-24]. (ang.).
- ↑ a b Philip Rucker: Mike Pence lays out vision for a presidential campaign. But will he be a candidate?. [w:] Politics [on-line]. washingtonpost.com, 2014-12-12. [dostęp 2017-01-24]. (ang.).
- ↑ Tyler Durden: Trump Confirms Michael Pence As His Vice Presidential Running Mate. [w:] News [on-line]. zerohedge.com, 2016-07-15. [dostęp 2017-01-24]. (ang.).
- ↑ Dan Carden: Pence sweetens on stimulus as state benefits. [w:] News [on-line]. nwitimes.com, 2014-06-01. [dostęp 2017-01-24]. (ang.).
- ↑ James Gherardi: Pence pushes for expanded Pre-K paid for in part by federal funding. fox59.com, 2016-06-03. [dostęp 2017-01-24]. (ang.).
- ↑ Antonia Blumberg: These Religious Groups Want Nothing To Do With Indiana’s New Law. [w:] Politics [on-line]. huffingtonpost.com, 2015-04-01. [dostęp 2017-01-24]. (ang.).
- ↑ Thousands march in Indiana to protest law seen _targeting gays. [w:] Lifestyle [on-line]. reuters.com, 2015-03-28. [dostęp 2017-01-24]. (ang.).
- ↑ The Associated Press: Indiana, Arkansas pass revised religious objection proposals. [w:] Politics [on-line]. nola.com, 2015-04-02. [dostęp 2017-01-24]. (ang.).
- ↑ Indiana’s refugee order. Exodus, continued. [w:] News [on-line]. economist.com, 2016-03-19. [dostęp 2017-01-25]. (ang.).
- ↑ Emily Crockett: Indiana crammed as many anti-abortion bills as it could into this horrifying new law. [w:] Topics [on-line]. vox.com, 2016-03-26. [dostęp 2017-01-24]. (ang.).
- ↑ Mitch Smith, Erik Ekholm: Federal Judge Blocks Indiana Abortion Law. [w:] U.S. [on-line]. nytimes.com, 2016-06-30. [dostęp 2017-01-24]. (ang.).
- ↑ Mike Pence officially withdraws from Indiana governor’s race. [w:] Story [on-line]. wdrb.com, 2016-07-15. [dostęp 2017-01-24]. (ang.).
- ↑ Trump picks Pence as his running mate [online] [dostęp 2016-07-15].
- ↑ USA: Mike Pence nominowany na kandydata na wiceprezydenta. rp.pl. [dostęp 2016-07-20].
- ↑ Magda Gacyk, Pence – godny naśladowania skąpiec, „Gazeta Wyborcza”, wyborcza.pl, 10 listopada 2016 [dostęp 2016-11-11].
- ↑ Sylwia Arlak: Debata Tim Kaine – Mike Pence. Starcie kandydatów na wiceprezydenta USA. [w:] Świat [on-line]. polskatimes.pl, 2016-10-05. [dostęp 2017-01-24]. (pol.).
- ↑ Donald Trump prezydentem. tvn24.pl. [dostęp 2017-01-21].
- ↑ „Przywrócimy granice, przywrócimy dobrobyt”. Trump 45. prezydentem USA. tvp.info. [dostęp 2017-01-20].
- ↑ Aaron Bycoffe, Pence Has Already Done Something Biden Never Did: Break A Senate Tie, „FiveThirtyEight”, 7 lutego 2017 [dostęp 2017-02-09] (ang.).
- ↑ Co powiedział wiceprezydent USA w Warszawie? [online], fakty.interia.pl [dostęp 2019-09-02] (pol.).
- ↑ a b Read Pence’s full letter saying he can’t claim ‘unilateral authority’ to reject electoral votes. [w:] Politics [on-line]. pbs.org, 2021-01-06. [dostęp 2021-01-12]. (ang.).
- ↑ a b Peter Nickeas: Pro-Trump supporters have flooded DC to protest president’s election loss. edition.cnn.com, 2021-01-06. [dostęp 2021-01-12]. (ang.).
- ↑ Kongres oficjalnie zatwierdził zwycięstwo Bidena [online], tvn24.pl, 7 stycznia 2021 [dostęp 2021-01-07] (pol.).
- ↑ Maciej Czarnecki, Kongres wznowił sesję zatwierdzającą wygraną Bidena. Wcześniej zwolennicy Trumpa wdarli się na Kapitol [online], wyborcza.pl, 6 stycznia 2021 [dostęp 2021-01-07].
- ↑ Peter Baker, Maggie Haberman, Annie Karni: Pence Reached His Limit With Trump. It Wasn’t Pretty. The New York Times, 2021-01-13. [dostęp 2024-09-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-12-28)]. (ang.).
- ↑ a b c Capitol riots: A visual guide to the storming of Congress. [w:] US & Canada [on-line]. bbc.com, 2021-01-07. [dostęp 2021-01-08]. (ang.).
- ↑ Zamieszki w USA. Dwa zdjęcia, które obrazują skalę chaosu [online], wiadomosci.onet.pl, 7 stycznia 2021 [dostęp 2021-01-07].
- ↑ Capitol mob built gallows and chanted ‘Hang Mike Pence’. [w:] National News [on-line]. web.archive.org, 2021-01-09. [dostęp 2021-01-14]. (ang.).
- ↑ Azi Paybarah, Brent Lewis: Stunning Images as a Mob Storms the U.S. Capitol. nytimes.com, 2021-01-06. [dostęp 2021-01-08]. (ang.).
- ↑ Kongres zatwierdził wygraną Joe Bidena w wyborach prezydenckich. [w:] Świat [on-line]. polsatnews.pl, 2021-01-07. [dostęp 2021-01-08]. (pol.).
- ↑ Michael Gold: Harris escorted Pence to his motorcade, a symbol of a peaceful transfer of power. The New York Times, 2021-01-20. [dostęp 2024-09-09]. (ang.).
- ↑ Indiana Gov. Pence attends son’s commissioning as Marine Corps officer. marinecorpstimes.com, 2015-03-20. [dostęp 2017-01-21]. (ang.).
- ↑ Who is Mike Pence?. indystar.com, 2016-07-14. [dostęp 2017-01-21]. (ang.).
- ↑ a b Former Vice President Mike Pence Has Pacemaker Implanted [online], DAIC, 19 kwietnia 2021 [dostęp 2024-09-13] (ang.).
- ↑ Brett Samuels, Pence undergoes surgery to receive pacemaker [online], The Hill, 15 kwietnia 2021 [dostęp 2024-09-13] (ang.).
- ↑ Glenn Thrush, Pence, suffering from a sluggish heartbeat, undergoes surgery for a pacemaker implant. [online], The New York Times, 15 kwietnia 2021 [dostęp 2024-09-13] (ang.).
- ↑ Michelle Boorstein, Analysis | What it means that Mike Pence called himself an ‘evangelical Catholic’, „The Washington Post”, 27 października 2021, ISSN 0190-8286 [dostęp 2024-09-13] (ang.).
Linki zewnętrzne
edytuj- Mike Pence – oficjalna strona wiceprezydenta Stanów Zjednoczonych. whitehouse.gov. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-01-20)]. (ang.).
- Mike Pence – oficjalna strona Izby Reprezentantów. mikepence.house.gov. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-19)]. (ang.).