Mistrzostwa Świata w Hokeju na Lodzie 2004
Mistrzostwa Świata w Hokeju na Lodzie 2004 – 68. edycja mistrzostw świata organizowane przez IIHF, która odbyła się po raz pierwszy w niepodległych Czechach. Turniej Elity odbył się w dniach 24 kwietnia–9 maja, a miastami goszczącymi najlepsze drużyny świata były Praga i Ostrawa.
| |||
| Miejsce finału | |||
|---|---|---|---|
| Termin | |||
| Liczba drużyn |
16 | ||
| Liczba stadionów |
2 (w 2 miastach) | ||
| Podium | |||
| Pierwsze miejsce | |||
| Drugie miejsce | |||
| Trzecie miejsce | |||
| Statystyki indywidualne | |||
| Liczba meczów |
56 | ||
| Liczba goli |
285 (5,09 na mecz) | ||
| MVP | |||
| Król strzelców |
| ||
| Najlepszy bramkarz | |||
| Najlepszy obrońca | |||
| Najlepszy napastnik | |||
Czas i miejsce rozgrywania pozostałych turniejów:
Elita
edytuj| Lp. | Drużyna |
|---|---|
 |
 Kanada
|
 |
 Szwecja
|
 |
 Stany Zjednoczone
|
| 4 |  Słowacja
|
| 5 |  Czechy
|
| 6 |  Finlandia
|
| 7 |  Łotwa
|
| 8 |  Szwajcaria
|
| 9 |  Niemcy
|
| 10 |  Rosja
|
| 11 |  Austria
|
| 12 |  Dania
|
| 13 |  Kazachstan
|
| 14 |  Ukraina
|
| 15 |  Japonia
|
| 16 |  Francja
|
W mistrzostwach elity uczestniczyło najlepszych 16 drużyn na świecie. System rozgrywania meczów był inny niż w niższych dywizjach. Najpierw odbywały się dwie fazy grupowe, a potem systemem pucharowym 8 drużyn walczyło o mistrzostwo. Najgorsze drużyny w pierwszej fazie grupowej zagrały między sobą systemem każdy z każdym. Dwie ostatnie drużyny spadły do pierwszej dywizji. Mecze zostały rozegrane w Czechach po raz pierwszy w historii jako niepodległy kraj, zaś licząc turnieje rozegrane w Czechosłowacji po raz dziewiąty. Ostatni turniej mistrzowski odbył się tu w 1992 roku.
Hale w których odbyły się zawody to:
Sazka Arena (o pojemności 17 360 miejsc)
ČEZ Aréna (o pojemności 9 568 miejsc)
Zawody odbyły się w dniach 24 kwietnia - 9 maja 2004 roku. Pierwszy mecz odbył się o 12:15 czasu środkowoeuropejskiego. W Pradze odbył się mecz Francji oraz Austrii. Pierwszą bramkę w turnieju zdobył Austriak Dieter Kalt był to jednocześnie najszybciej zdobyta bramka na tych mistrzostwach. Krążek znalazł się w bramce w dziewiątej sekundzie meczu.
Królem strzelców został Kanadyjczyk Dany Heatley, zdobywca 8 bramek. Zawodnik ten był również najskuteczniejszy w punktacji kanadyjskiej, w której uzbierał łącznie 11 punktów (8 bramek i 3 asysty). Do szóstki gwiazd zaliczono: bramkarza reprezentacji Szwecji Henrika Lundqvista, obrońców: Słowaka Zdeno Chárę i Szweda Dicka Tärnströma oraz napastników: Fina Ville Peltonena, Kanadyjczyka Dany'ego Heatley oraz Czecha Jaromíra Jágra. MVP turnieju został wybrany Dany Heatley.
- Statystyki
- Klasyfikacja strzelców: Dany Heatley - 8 goli
- Klasyfikacja asystentów: Radek Dvořák - 7 asyst
- Klasyfikacja kanadyjska: Dany Heatley - 11 punktów
- Klasyfikacja +/-: Niclas Havelid - +10
- Klasyfikacja skuteczności interwencji bramkarzy: Ján Lašák - 95,38%
- Klasyfikacja średniej goli straconych na mecz bramkarzy: Ján Lašák - 1,00
Dyrektoriat turnieju wybrał trójkę najlepszych zawodników, po jednej na każdej pozycji:
- Bramkarz: Ty Conklin
- Obrońca: Dick Tärnström
- Napastnik: Dany Heatley
- Najbardziej Wartościowy Zawodnik (MVP): Dany Heatley
Skład gwiazd wybrany przez dziennikarzy:
- Bramkarz: Henrik Lundqvist
- Obrońcy: Zdeno Chára, Dick Tärnström
- Napastnicy: Ville Peltonen, Dany Heatley, Jaromír Jágr
Pierwsza dywizja
edytuj
W mistrzostwach pierwszej dywizji uczestniczyło 12 zespołów, które zostały podzielone na dwie grupy po 6 zespołów. Rozegrały one mecze systemem każdy z każdym. Zwycięzcy turniejów awansowali do mistrzostw świata elity w 2005 roku, zaś najsłabsze drużyny spadły do drugiej dywizji.
Turnieje I Dywizji zostały rozegrane w dniach 12-18 kwietnia i rozgrywane były w:
Grupa A – Oslo (Norwegia)
Grupa B – Gdańsk (Polska)
- Statystyki Grupy B
Dyrektoriat turnieju wybrał trójkę najlepszych zawodników, po jednej na każdej pozycji:
- Klasyfikacja strzelców:
Andrei Makrov - 8 goli - Klasyfikacja asystentów:
Dejan Kontrec - 8 asyst - Klasyfikacja kanadyjska: Andrei Makrov - 11 punktów
- Klasyfikacja +/-: Mitja Robar - +14
- Klasyfikacja skuteczności interwencji bramkarzy: Robert Kristan - 95,24%
- Klasyfikacja średniej goli straconych na mecz bramkarzy:
Günther Hell - 0,96
Druga dywizja
edytuj
Grupa B
| Lp. | Drużyna |
|---|---|
| 1 |  Litwa
|
| 2 |  Serbia i Czarnogóra
|
| 3 |  Korea Północna
|
| 4 |  Bułgaria
|
| 5 |  Nowa Zelandia
|
| 6 |  RPA
|
W mistrzostwach pierwszej dywizji uczestniczyło 12 zespołów, które zostały podzielone na dwie grupy po 6 zespołów. Rozegrały one mecze systemem każdy z każdym. Zwycięzcy turniejów awansowali do mistrzostw świata pierwszej dywizji w 2005 roku, zaś najsłabsze drużyny spadły do drugiej dywizji.
Turnieje II Dywizji zostały rozegrane w dniach 12-18 kwietnia i rozgrywane były w:
Grupa A – Jaca (Hiszpania)
Grupa B – Elektreny (Litwa)
Trzecia dywizja
edytuj
W tej części mistrzostw uczestniczyło 5 drużyn, które rozegrały mecze w jednej grupie systemem każdy z każdym. Najlepsze dwa zespoły awansowały do drugiej dywizji. Gospodarzem turnieju była stolica Islandii – Reykjavík.
Po raz pierwszy w historii reprezentacje Irlandii oraz Armenii uczestniczyły w mistrzostwach świata.
Linki zewnętrzne
edytuj- Mistrzostwa na stronie IIHF (ang.)
- hockeyarchives.info (fr.)
- avlh.sweb.cz (cz.)
- hokej.snt.cz. hokej.snt.cz. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-04-24)]. (ang.)