Mleczaj cytrynowy
Mleczaj cytrynowy (Lactarius citriolens Pouzar) – gatunek grzybów należący do rodziny gołąbkowatych (Russulaceae)[1].
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
mleczaj cytrynowy |
| Nazwa systematyczna | |
| Lactarius citriolens Pouzar Česká Mykologie 22(1): 20 (1968) | |
| Zasięg | |
 Zasięg w Europie: kraje z potwierdzonym występowaniem (zielony), kraje z potwierdzonym brakiem stanowisk (żółty), brak danych (szary) | |
Systematyka i nazewnictwo
edytujPozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Lactarius, Russulaceae, Russulales, Incertae sedis, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy opisał go w 1968 r. Zdeněk Pouzar i nadana przez niego nazwa naukowa jest aktualna[1]. Polską nazwę zaproponował Władysław Wojewoda w 2003 r.[2]
Morfologia
edytujŚrednica 8–15 cm, mięsisty, z silnie wklęsłym środkiem i silnie podwiniętym brzegiem, z którego zwisają zżelatynizowane, frędzlowate fragmenty osłony. Powierzchnia żółtawobiała[3].
Nieco zbiegające, kremoworóżowe[3].
Krótki, gruby, nieco chropowaty[3].
Żółtawy o cytrynowym zapachu i ostrym smaku. Mleczko białe, po przecięciu natychmiast zmienia kolor na siarkowożółty, ale nie wydziela nieprzyjemnego zapachu[3].
- Gatunki podobne
Mleczaj okazały (Lactarius resimus) ma podobnie zachowujące się mleczko, ale powierzchnia kapelusza jest biała z żółtawymi plamami. Mleczaj omszony (Lactarius pubescens) jest mniejszy. Mleczaj dołkowany (Lactarius scrobiculatus) ma silniej dołkowany trzon[3]. Mleczaj wełnianka (Lactarius torminosus) ma mleczko białe, niezmieniające barwy, a owocnik ma zapach terpentyny[4].
Występowanie i siedlisko
edytujNajwięcej stanowisk podano w Europie, poza nią podano stanowiska w azjatyckiej części Rosji i pojedyncze w Ameryce Północnej i Południowej[5]. Gatunek rzadki[3]. W Polsce do 2003 r. jedyne stanowisko podał Feliks Teodorowicz w 1936 r. w Dębkach nad Morzem Bałtyckim[2].
Naziemny grzyb mykoryzowy[2]. Związany z drzewami, zwłaszcza z brzozą, bukiem, świerkiem[3]. Ze względu na ostry smak jest grzybem niejadalnym[6], a nawet trującym (może powodować kolkę i zaburzenia w trawieniu pokarmów)[3].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2024-09-08] (ang.).
- ↑ a b c Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, s. 369–387, ISBN 83-89648-09-1.
- ↑ a b c d e f g h Lactarius citriolens [online], fichas mycológicas [dostęp 2024-09-08] (hiszp.).
- ↑ Pavol Škubla, Wielki atlas grzybów, Poznań: Elipsa, 2007, s. 305, ISBN 978-83-245-9550-1.
- ↑ Występowanie Lactarius citriolens na świecie (mapa) [online], gbif.org [dostęp 2024-09-08] (ang.).
- ↑ Andreas Gminder, Atlas grzybów. Jak bezbłędnie oznaczać 340 gatunków grzybów Europy Środkowej, 2008, s. 260, ISBN 978-83-258-0588-3.