Muzeum Nurkowania

Muzeum Nurkowania przy Warszawskim Klubie Płetwonurków
	; Fragment ekspozycji w Muzeum Nurkowania
Państwo	Polska
Miejscowość	Warszawa
Adres	ul. Grzybowska 88; 00-840 Warszawa
Data założenia	27 lutego 2006
Zakres zbiorów	sprzęt nurkowy
Kierownik	Karina Kowalska
	Położenie na mapie Warszawy Muzeum Nurkowania przy Warszawskim Klubie Płetwonurków
	Położenie na mapie Polski Muzeum Nurkowania przy Warszawskim Klubie Płetwonurków
	Położenie na mapie województwa mazowieckiego Muzeum Nurkowania przy Warszawskim Klubie Płetwonurków
	52°13′59″N 20°58′52″E/52,233056 20,981111
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Muzeum Nurkowania – muzeum utworzone przy Warszawskim Klubie Płetwonurków znajdujące się przy ul. Grzybowskiej 88 w Warszawie.

Historia

Muzeum powstało z inicjatywy Kariny Kowalskiej z Warszawskiego Klubu Płetwonurków. Jest jedyną placówką tego typu w Polsce i jedną z nielicznych w Europie^[1].

Otwarcie muzeum 27 lutego 2006 zainaugurowało obchody 50-lecia Warszawskiego Klubu Płetwonurków^[2]. Muzeum mieści się w siedzibie Klubu, w piwnicy przedwojennego budynku dawnego Laboratorium chemiczno-farmaceutycznego „Asmidar” wzniesionego w latach 1930−1931^[3].

W 2008 brytyjskie Stowarzyszenie Miłośników Historii Nurkowania (The Historical Diving Society) przyznało warszawskiemu muzeum nagrodę The Nautiek Award.

Eksponaty

Muzeum gromadzi zbiory związane z historią i techniką nurkowania oraz archeologią podwodną. Wśród eksponatów są m.in.:

hełm nurka klasycznego z 1895 (najstarszy eksponat w muzeum)
aparat mieszankowy niemieckiej firmy Dräger
buty, ciężarki piersiowe oraz bielizna używana przez nurków klasycznych
pompa angielskiej firmy Siebe, Gorman & Co (ok. 1943)
skafandry i aparaty ratunkowe (tzw. aparaty ucieczkowe) dla załóg okrętów podwodnych
rebreathery
radziecki skafander UGK wykorzystywany m.in. do nurkowania w wodach Arktyki
polski skafander Foka z bezprzewodową łącznością podwodną z lat 70. XX wieku
podwodna kamera filmowa firmy Paillard Bolex z 1961
płetwa paskowa „Barakudas” znaleziona w Jaskini Zimnej (najstarsza płetwa w zbiorach muzeum)
sztućce i porcelana z 1941 wydobyta w latach 60. XX wieku z wraku niemieckiego U-Boota
kusze do polowań pod wodą, w tym m.in. kusza należąca do Leonida Teligi, którą żeglarz zabrał ze sobą w samotny rejs dookoła świata na jachcie Opty
kości z kręgosłupa wieloryba oraz ząb megalodona.

Większość z ok. 800 zgromadzonych eksponatów stanowią dary oraz przedmioty pochodzące z prywatnych kolekcji członków i sympatyków Klubu.

Muzeum organizuje także wystawy czasowe, cykliczne spotkania i pokazy filmów^[4].

Przypisy

↑ Szymon Zdziebłowski: Muzeum Nurkowania w Warszawie świętuje trzylecie istnienia. [w:] Polska Agencja Prasowa [on-line]. naukawpolsce.pap.pl, 03.04.2009. [dostęp 2013-09-12].
↑ Muzeum nurkowania. wp.pl, 21 marca 2006. [dostęp 2013-09-12].
↑ Marta Leśniakowska: Architektura w Warszawie. Lata 1918–1939. Warszawa: „Arkada” Pracownia Historii Sztuki, 2006, s. 105. ISBN 83-60350-00-0.
↑ Dorota Folga-Januszewska: Muzea Warszawy. Przewodnik. Olszanica: Wydawnictwo BOSZ, 2012, s. 57. ISBN 978-83-7576-159-7.

Bibliografia

Dorota Folga-Januszewska: Muzea Warszawy. Przewodnik. Olszanica: Wydawnictwo BOSZ, 2012, s. 57. ISBN 978-83-7576-159-7.

Linki zewnętrzne

Strona internetowa

[1] Szymon Zdziebłowski: Muzeum Nurkowania w Warszawie świętuje trzylecie istnienia. [w:] Polska Agencja Prasowa [on-line]. naukawpolsce.pap.pl, 03.04.2009. [dostęp 2013-09-12].

[2] Muzeum nurkowania. wp.pl, 21 marca 2006. [dostęp 2013-09-12].

[3] Marta Leśniakowska: Architektura w Warszawie. Lata 1918–1939. Warszawa: „Arkada” Pracownia Historii Sztuki, 2006, s. 105. ISBN 83-60350-00-0.

[4] Dorota Folga-Januszewska: Muzea Warszawy. Przewodnik. Olszanica: Wydawnictwo BOSZ, 2012, s. 57. ISBN 978-83-7576-159-7.

[1]

[2]

[3]

[4]