Nancy J. Currie
Nancy Jane Currie-Gregg z d. Decker[2] (ur. 29 grudnia 1958 w Wilmington) – amerykańska astronautka, inżynier, pilot wojskowy[3]. W czasie swojej kariery w NASA czterokrotnie podróżowała w kosmos na pokładzie amerykańskich promów kosmicznych.
 Nancy J. Currie (1995) | |
| Data i miejsce urodzenia |
29 grudnia 1958 |
|---|---|
| Narodowość | |
| Funkcja |
specjalistka misji |
| Łączny czas misji kosmicznych |
41 dni, 15 godzin i 32 minuty[1] |
| Misje | |
| Stopień wojskowy |
pułkownik US Army |
| Wyuczony zawód |
pilot wojskowy |
| Odznaczenia | |
| |
Urodziła się w Wilmington, w stanie Delaware. W 1977 roku ukończyła Troy High School w Troy, w stanie Ohio, a następnie otrzymała z wyróżnieniem tytuł licencjata w dziedzinie nauk biologicznych na Ohio State University w 1980 roku[3].
Przez 23 lata służyła w US Army aż do przejścia na emeryturę w maju 2005 roku. Była instruktorem lotniczym w U.S. Army Aviation Center i służyła na różnych stanowiskach dowódczych. Wylatała ponad 4000 godzin na różnych typach samolotów i śmigłowców. Dosłużyła się rangi pułkownika[3].
Kariera astronauty
edytujWe wrześniu 1987 została przydzielona do Centrum Lotów Kosmicznych imienia Lyndona B. Johnsona jako inżynier symulacji lotu. Została wybrana na astronautkę w 1990 roku, program szkolenia astronautów ukończyła w roku 1991[3].
Czterokrotnie podróżowała w kosmos. Pierwszy raz na pokładzie wahadłowca Endeavour w ramach misji STS-57 (21 czerwca – 1 lipca 1993). Podczas misji Currie wykonała 22 eksperymenty z dziedziny materiałoznawstwa i nauk o Ziemi, była także operatorką ramienia robotycznego promu podczas wyjścia w otwartą przestrzeń dwóch innych astronautów[3].
Była także członkiem misji STS-70 na pokładzie promu Discovery (13–22 lipca 1995) oraz STS-88 (wahadłowiec Endeavour; 4–15 grudnia 1998), podczas której załoga rozpoczęła prace nad zbudowaniem Międzynarodowej Stacji Kosmicznej. Currie była głównym operatorem robotycznego ramienia, dzięki któremu połączono w jedną całość rosyjskie i amerykańskie elementy przyszłej stacji[3].
Ostatnim jej lotem był STS-109 na pokładzie wahadłowca Columbia (1–12 marca 2002), podczas którego Currie sterowała robotycznym ramieniem podczas naprawy teleskopu Hubble’a[3].
Pracowała na stanowiskach kierowniczych w różnych ośrodkach i biurach NASA. Obecnie (2016) jest głównym inżynierem w NASA Engineering and Safety Center[3].
Życie prywatne
edytujTrzykrotnie wychodziła za mąż: za Richarda J. Sherlocka, Davida W. Currie (zmarł w 2011) oraz Timothy’ego R. Gregga[1]. Ma jedną córkę[3].
Wykaz lotów
edytuj| Loty kosmiczne, w których uczestniczyła Nancy J. Currie | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| № | Data startu | Data lądowania | Statek kosmiczny | Funkcja | Czas trwania | |
| 1 | 21 czerwca 1993 | 1 lipca 1993 | STS-57 Endeavour F-4 |
specjalista misji MS2 | 9 dni 23 godziny 44 minuty | |
| 2 | 13 lipca 1995 | 22 lipca 1995 | STS-70 Discovery F-21 |
specjalista misji MS2 | 8 dni 22 godziny 20 minut | |
| 3 | 4 grudnia 1998 | 15 grudnia 1998 | STS-88 Endeavour F-13 |
specjalista misji MS2 | 11 dni 19 godzin 18 minut | |
| 4 | 1 marca 2002 | 12 marca 2002 | STS-109 Columbia F-27 |
specjalista misji MS2 | 10 dni 22 godziny 10 minut | |
| Łączny czas spędzony w kosmosie — 41 dni, 15 godzin i 32 minuty | ||||||
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ a b Biogram. [w:] Spacefacts [on-line]. [dostęp 2017-02-21]. (ang.).
- ↑ Mark Wade: Currie, Nancy Jane Sherlock. [w:] Encyclopedia Astronautica [on-line]. [dostęp 2017-04-06]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i Lyndon B. Johnson Space Center, Biographical Data: NANCY JANE CURRIE-GREGG [pdf], styczeń 2016 [dostęp 2017-02-01] (ang.).