Niż Polski
Niż Polski – polska część prowincji Niziny Środkowoeuropejskiej; pas nizin między Morzem Bałtyckim na północy a Sudetami i pasem wyżyn na południu. Określenie Niż Polski lub Polska niżowa jest stosowane w publikacjach biologicznych odnoszących się do terenów położonych poza pasmami Sudetów i Karpat[1].
W podziale geobotanicznym Polski według Władysława Szafera i Bogumiła Pawłowskiego Polska podzielona jest na dwie główne prowincje – obejmującą „działy niżowe” Prowincję Środkowoeuropejską Niżowo-Wyżynną i Prowincję Środkowoeuropejską Górską[2].
W podziale Jana Marka Matuszkiewicza obszary górskie to dwie prowincje (sudecka i karpacka), podczas gdy pozostały obszar Polski to rozległa Prowincja Środkowoeuropejska. Wyróżnianie Polski niżowej i przeciwstawianie jej obszarom górskim wynika z odrębności środowiska przyrodniczego i przez to jest użyteczne w biogeografii. Flora Polski niżowej obejmuje ok. 2 tysiące gatunków roślin, podczas gdy w powierzchniowo znacznie mniejszych górach występuje 500 gatunków niewystępujących na Niżu[1].
Przypisy
edytuj- ↑ a b Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2004, s. 10. ISBN 83-01-14342-8.
- ↑ Leszek Starkel (red.): Geografia Polski. Środowisko przyrodnicze. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1999, s. 467. ISBN 83-01-12803-8.