Nicolas Bal (ur. 2 czerwca 1978 w Saint-Martin-d’Hères) – francuski narciarz oraz trener, specjalista kombinacji norweskiej, brązowy medalista olimpijski oraz dwukrotny medalista mistrzostw świata juniorów.

Nicolas Bal
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

2 czerwca 1978
Saint-Martin-d’Hères

Klub

US Autrans

Wzrost

180 cm

Debiut w PŚ

6.12 1995, Steamboat Springs (22. miejsce – Gundersen)

Pierwsze punkty w PŚ

6.12 1995, Steamboat Springs
(22. miejsce – Gundersen)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Francja
Igrzyska olimpijskie
brąz Nagano 1998 Sztafeta
Mistrzostwa świata juniorów
złoto Canmore 1997 Sztafeta
srebro Asiago 1996 Sztafeta

Kariera

edytuj

Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej Nicolas Bal pojawił się 6 grudnia 1995 roku w zawodach Pucharu Świata w Steamboat Springs. Zajął wtedy 22. miejsce w konkursie rozgrywanym metodą Gundersena i tym samym już w swoim debiucie zdobył pierwsze pucharowe punkty. W sezonie 1995/1996 pojawił się jeszcze jedenastokrotnie i za każdym razem zdobywał punkty. Najlepiej wypadł 16 marca 1996 roku w Oslo, gdzie był szósty w Gundersenie. W klasyfikacji generalnej zajął ostatecznie 29. miejsce. W styczniu 1996 roku wystąpił na mistrzostwach świata juniorów w Asiago, gdzie wspólnie z kolegami z reprezentacji zdobył srebrny medal w zawodach drużynowych. Rok później, podczas mistrzostw świata juniorów w Canmore Francuzi z Balem w składzie zwyciężyli w sztafecie.

Najlepszym sezonem w Pucharze Świata był dla Bala sezon 1998/1999, który ukończył na dwudziestej pozycji. Francuz nigdy jednak nie stanął na podium zawodów pucharowych, najbliżej tego był w 1996 roku w Oslo. Nicolas startował także w zawodach cyklu Pucharu Świata B (obecnie Puchar Kontynentalny), w którym najlepiej prezentował się w sezonie 1996/1997. W klasyfikacji generalnej zajął wtedy siódme miejsce. Na podium zawodów tego cyklu stawał siedmiokrotnie, przy czym 9 grudnia 2001 roku w Bardu odniósł swoje jedyne zwycięstwo, wygrywając rywalizację w sprincie.

Pierwszą seniorską imprezą w jego karierze były mistrzostwa świata w Trondheim w 1997 roku. Indywidualnie zajął tam 31. miejsce, a wraz z kolegami był ósmy w sztafecie. Ze wszystkich imprez mistrzowskich indywidualnie najlepiej zaprezentował się podczas mistrzostw świata w Ramsau w 1999 roku. W zawodach metodą Gundersena zajął tam czwarte miejsce, przegrywając walkę o brązowy medal z Dmitrijem Sinicynem z Rosji. W sprincie był jedenasty, a w sztafecie ponownie czwarty. W walce o podium zawodów drużynowych Francuzi przegrali z reprezentantami Rosji o zaledwie 0,1 sekundy. Na późniejszych mistrzostwach Bal plasował się w drugiej dziesiątce, a w sztafetach zajmował siódme miejsca.

Startował ponadto na igrzyskach olimpijskich w Nagano w 1998 roku, gdzie wraz z Fabrice’em Guyem, Sylvainem Guillaume’em i Ludovikiem Roux zdobył brązowy medal w sztafecie. Po konkursie skoków Francuzi znajdowali się na szóstym miejscu ze stratą nieco ponad jednej minuty do prowadzących reprezentantów Finlandii. Na trasie biegu należeli do najszybszych i zdołali przesunąć się aż na trzecią pozycję, wyprzedzając Czechów i Austriaków. Mimo dobrej postawy biegowej na mecie do zwycięskich Norwegów stracili ponad półtorej minuty. W konkursie indywidualnym awansował z jedenastej pozycji po skokach na siódme miejsce na mecie biegu. Wziął także udział w igrzyskach olimpijskich w Salt Lake City w 2002 roku oraz cztery lata później w igrzyskach w Turynie, ale indywidualnie osiągał słabsze wyniki. W 2006 roku był jednak piąty w sztafecie.

W latach 2002–2006 Bal startował ponadto w Letnim Grand Prix w kombinacji norweskiej. Najlepsze wyniki w tym cyklu osiągnął w 2003 roku, podczas jego szóstej edycji. Zajął wtedy 20. miejsce w klasyfikacji generalnej, a 29 sierpnia 2003 roku w Klingenthal był szósty w Gundersenie. Ostatni oficjalny występ Nicolas Bal zanotował 18 marca 2007 roku w Oslo, gdzie był trzydziesty w Gundersenie. W 2007 roku zakończył karierę.

W sezonach 2018/2019-2019/2020 był głównym trenerem kadry męskiej reprezentacji Francji w skokach narciarskich[1][2].

Osiągnięcia

edytuj
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Strata Zwycięzca
7. 14 lutego 1998   Nagano Gundersen K-90/15 km 41:21,1 +1:25,7   Bjarte Engen Vik
3.  20 lutego 1998   Nagano Sztafeta K-90/4x5 km[3] 54:11,5 +1:41,9   Norwegia
10. 9 lutego 2002   Salt Lake City Gundersen K-90/15 km 39:11,7 +2:31,6   Samppa Lajunen
6. 14 lutego 2002   Salt Lake City Sztafeta K-90/4x5 km[4] 48:42,2 +2:53,3   Finlandia
18. 21 lutego 2002   Salt Lake City Sprint K-120/7,5 km 16:40,1 +1:24,7   Samppa Lajunen
31. 11 lutego 2006   Pragelato Gundersen HS106/15 km 39:44,6 +4:44,3   Georg Hettich
5. 15 lutego 2006   Pragelato Sztafeta HS134/4x5 km[5] 49:52,6 +1:32,0   Austria
27. 21 lutego 2006   Pragelato Sprint HS134/7,5 km 18:29,0 +1:37,7   Felix Gottwald
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Strata Zwycięzca
31. 22 lutego 1997   Trondheim Gundersen K-90/15 km 43:43,1 +5:41,7   Kenji Ogiwara
8. 23 lutego 1997   Trondheim Sztafeta K-90/4x5 km[6] 52:18,0 +3:50,9   Norwegia
4. 20 lutego 1999   Ramsau Gundersen K-90/15 km 37:04,8 +2:20,1   Bjarte Engen Vik
4. 25 lutego 1999   Ramsau Sztafeta K-90/4x5 km[7] 49:34,2 +1:53,3   Finlandia
11. 27 lutego 1999   Ramsau Sprint K-90/7,5 km 17:48,4 +1:11,8   Bjarte Engen Vik
16. 21 lutego 2003   Val di Fiemme Gundersen K-95/15 km 37:54,2 +3:21,5   Ronny Ackermann
7. 24 lutego 2003   Val di Fiemme Sztafeta K-95/4x5 km[8] 47:23,9 +4:57,7   Austria
12. 28 lutego 2003   Val di Fiemme Sprint K-120/7,5 km 18:47,8 +52,8   Johnny Spillane
13. 18 lutego 2005   Oberstdorf Gundersen HS100/15 km 38:56,2 +1:03,8   Ronny Ackermann
7. 23 lutego 2005   Oberstdorf Sztafeta HS137/4x5 km[9] 49:45,5 +3:12,9   Norwegia
15. 27 lutego 2005   Oberstdorf Sprint HS137/7,5 km 20:15,6 +1:36,1   Ronny Ackermann
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Strata Zwycięzca
2.  30 stycznia 1996   Asiago Sztafeta K-90/3x5 km[10] ? ?   Norwegia
1.  14 lutego 1997   Canmore Sztafeta K-90/3x5 km[11] ? - -

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj

Miejsca na podium chronologicznie

edytuj

Bal nigdy nie stał na podium indywidualnych zawodów Pucharu Świata.

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj

Miejsca na podium chronologicznie

edytuj
Nr Data Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Pozycja Strata Zwycięzca
1. 11 marca 2001   Taivalkoski Gundersen K90/15 km ? 2. ?   Marcel Höhlig
2. 1 grudnia 2001   Vuokatti Gundersen K90/15 km ? 3. +27.9 s   Espen Rian
3. 9 grudnia 2001   Bardu Sprint K90/7.5 km ? 1. - -
4. 16 grudnia 2004   Lake Placid Gundersen HS100/15 km ? 2. +1:19.3 min   Bill Demong
5. 15 grudnia 2006   Park City Sprint HS134/7.5 km 17:32.8 min 3. +13.6 s   Tino Edelmann
6. 16 grudnia 2006   Park City Sprint huraganowy HS134/7.5 km 18:16.9 min 2. +8.9 s   Tino Edelmann
7. 20 grudnia 2006   Lake Placid Start masowy HS100/10 km 250.0 pkt 3. -23.8 pkt   Tomaž Druml

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj

Miejsca na podium chronologicznie

edytuj

Bal nigdy nie stał na podium indywidualnych zawodów LGP.

Linki zewnętrzne

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Dominik Formela: Descombes Sevoie poza francuskimi kadrami, Bal nowym trenerem. skijumping.pl, 2018-06-01. [dostęp 2018-07-15].
  2. Skoki narciarskie. Francuzi opublikowali kadry, Kuttin trenerem niemieckich kombinatorów [online], Skijumping.pl [dostęp 2021-03-30] (pol.).
  3. Skład drużyny: Sylvain Guillaume, Nicolas Bal, Ludovic Roux, Fabrice Guy
  4. Skład drużyny: Ludovic Roux, Frédéric Baud, Nicolas Bal, Kevin Arnould
  5. Skład drużyny: François Braud, Nicolas Bal, Ludovic Roux, Jason Lamy Chappuis
  6. Skład drużyny: Ludovic Roux, Nicolas Bal, Sylvain Guillaume, Fabrice Guy
  7. Skład drużyny: Fabrice Guy, Frédéric Baud, Sylvain Guillaume, Nicolas Bal
  8. Skład drużyny: Ludovic Roux, Mathieu Martinez, Kevin Arnould, Nicolas Bal
  9. Skład drużyny: Nicolas Bal, Jason Lamy Chappuis, Ludovic Roux, Kevin Arnould
  10. Skład drużyny: Ludovic Roux, Jean-Marc Mougel, Nicolas Bal
  11. Skład drużyny: Ludovic Roux, Remy Trachsel, Nicolas Bal

Linki zewnętrzne

edytuj
  NODES