Niemy krzyk (film 1984)
Niemy krzyk (tytuł oryginalny The Silent Scream) – amerykański antyaborcyjny film, nakręcony w 1984 roku. Według jego autora jest to pierwszy film przedstawiający zabieg aborcji wykonany przy pomocy techniki ultrasonograficznej. Przedstawia on zabieg przerwania ciąży w trzecim miesiącu, oglądany na monitorze aparatu USG. Autorem nagrania jest amerykański lekarz ginekolog Bernard Nathanson. Według komentarza podczas filmu, widoczny ekranie USG płód cierpi, ucieka przed narzędziem lekarskim, krzyczy z bólu i strachu, co według krytyków filmu jest niezgodne z rzeczywistością.
| Gatunek | |
|---|---|
| Data premiery | |
| Kraj produkcji | |
| Język | |
| Czas trwania |
28 min |
| Reżyseria |
Jack Dabner |
| Scenariusz | |
| Główne role | |
| Muzyka |
James Gabriel Stipech |
| Zdjęcia |
Roger Boller |
| Montaż |
Dan R. Fouts |
| Strona internetowa | |
Kontrowersje
edytujWokół filmu powstało wiele kontrowersji. W 1985 r. zespół ekspertów medycznych amerykańskiej organizacji pro-choice Planned Parenthood uznał, że film jest „pełen błędów medycznych, naukowych i prawnych, jest w nim wiele mylących, przesadzonych stwierdzeń”[1]. John Hobbins z Yale School of Medicine wskazywał, że nagranie z ultrasonografu jest początkowo puszczone w zwolnionym tempie, a następnie – gdy zostają wprowadzone narzędzia chirurgiczne – przyśpieszone, tak aby wywołać wrażenie, że „płód rzuca się w przerażeniu”. Hobbins kwestionował również tytułowy „krzyk”, podkreślając, że „płód spędza dużo czasu z otwartą buzią”, i że to, co uznano za „krzyk”, mogło być zwykłym ziewnięciem. Dodawał także, że rozpoznana na niewyraźnym nagraniu z ultrasonografu „buzia” w rzeczywistości mogła być przestrzenią między brodą a klatką piersiową[2].
Z kolei Edward Myer, przewodniczący Chair of Child Neurology na Virginia Commonwealth University, zauważał, że w dwunastym tygodniu mózg nie jest na tyle rozwinięty, aby płód mógł odczuwać ból[3]. Członkowie American College of Obstetrics and Gynecology w październiku 1985 roku, w swojej deklaracji potępili film za szerzenie fałszywych i przesadnych stwierdzeń. Francuski lekarz Étienne-Émile Baulieu zarzucił autorowi filmu manipulację i fałszerstwo medyczne[4], w następstwie czego Baulieu został przez Nathansona oskarżony o zniesławienie. Francuski sąd, przed którym toczyła się sprawa, odrzucił oskarżenie i uniewinnił profesora Baulieu[5]. The Silent Scream skrytykował również profesor Richard Berkowitz, specjalista od spraw ginekologii i położnictwa z Mount Sinai Medical Center w Nowym Jorku[6].
Z zarzutami wobec filmu nie zgodził się jeden z prekursorów ultrasonografii i zwolennik zakazu przerywania ciąży, prof. Ian Donald, który uważał, że Niemy krzyk jest prawdziwym dokumentem aborcji trzymiesięcznego płodu. Również polski lekarz ginekolog i polityk Bolesław Piecha, związany z ruchem pro-life, określił film jako całkowicie rzetelny merytorycznie[4][7].
Przypisy
edytuj- ↑ Dorfman, Sally Faith, Peterson, Hart, Rashbaum, William, Romney, Seymour L., Rosenfield, Allan, Vaughan, Herbert G., & Yeh, Ming-Neng. (1985). The Facts Speak Louder:The Planned Parenthood Critique of The Silent Scream. Retrieved April 26, 2007.
- ↑ Claudia Wallis, Kenneth W. Banta, „Medicine: Silent Scream”, „TIME”, 1985.
- ↑ Tom Braden, The Silent Scream’ is not accurate, „The Gadsden Times”, 28 lutego 1985 [dostęp 2015-05-04].
- ↑ a b „Biuletyn Neutrum” nr 2(6), maj 1993 Krytyka filmu „Niemy krzyk”.
- ↑ „Biuletyn Neutrum” nr 2(6), maj 1993 Dostęp w wersji elektronicznej.
- ↑ Tygodnik. time.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-11-07)]. TIME z 25 marca 1985. Data dostępu 2011-07-14.
- ↑ Piotr Głuchowski, Marcin Kowalski: Metamorfoza „mordercy nienarodzonych”. wyborcza.pl, 2009-09-27. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-02-17)]. (pol.).