Niulakita
Niulakita – najmniejsza wyspa koralowa (dystrykt, okręg) Tuvalu. W 2002 roku na wyspie mieszkało 35 osób[1]. Europejczycy odkryli atol 29 sierpnia 1595 roku[2]. Ponowne odkrycie wyspy nastąpiło 6 listopada 1821 roku. Wówczas Niulakitę zlokalizował statek dowodzony przez George'a Barretta[2].
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Archipelag | |
| Powierzchnia |
0,42 km² |
| Populacja (2002) • liczba ludności |
|
Położenie na mapie Tuvalu  | |
 10°45′S 179°30′E/-10,750000 179,500000
| |
Spośród wszystkich wysp archipelagu Tuvalu Niulakita jest położona najwyżej nad powierzchnią oceanu. Występuje na niej bujna roślinność i żyzne gleby, a w obrębie rafy koralowej biała piaszczysta plaża. Wyspa do XX wieku nie była zamieszkana. W XIX wieku wydobywano na niej guano, a później założono plantację kopry. Pierwsza osada została założona w 1949 roku przez obywateli Tuvalu z Niutao. Obecnie jednak populacja wyspy nie jest stała, ponieważ mieszkańcy swobodnie przemieszczają się pomiędzy Niutao a Niulakita[3].
Na atolu znajduje się jedna szkoła podstawowa (Lotoalofa Primary School) i jedno przedszkole (Niulakita Pre-School) (stan na 2014 rok)[4].
Przypisy
edytuj- ↑ Wyspy Tuvalu. [dostęp 2011-07-05]. (ang.).
- ↑ a b A Brief History of Tuvalu – part one. tuvaluislands.com. [dostęp 2016-02-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-08-13)]. (ang.).
- ↑ Rowan McKinnon: South Pacific. Lonely Planet, 2009, s. 551.
- ↑ 2014 Tuvalu Education-Statistical-Report. Prism. [dostęp 2016-07-07]. (ang.).