Płonka (dopływ Osławy)
Płonka – potok, lewobrzeżny dopływ Osławy[2] o długości 12,39 km[3].
| Kontynent | |
|---|---|
| Państwo | |
| Lokalizacja | |
| Potok | |
| Długość | 12,39 km |
| Ujście | |
| Recypient | Osława |
| Miejsce |
na południe od Wysoczan |
| Wysokość |
379,7 m n.p.m.[1] |
| Współrzędne | |
Położenie na mapie województwa podkarpackiego  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Potok płynie we wschodniej części Beskidu Niskiego i wschodniej części Pogórza Bukowskiego. Jego źródła znajdują się na wysokości ok. 660 m n.p.m., w głębokiej dolince na północnych stokach Kamienia. Spływa początkowo w kierunku północnym, a od dawnej wsi Przybyszów – w kierunku północno-wschodnim, oddzielając właściwe Pasmo Bukowicy od jego przedłużenia – pasemka Połońskiego Wierchu (zwanego też Szerokim Łanem) i Rzepedki. Wypływając na tereny pogórskie, koło Karlikowa skręca szerokim łukiem ku wschodowi, a omijając od północy obecne zabudowania Płonnego, ku południowemu wschodowi. U podnóży wzgórza Dilec (474 m n.p.m.) skręca pod kątem prostym ku północnemu wschodowi i na wysokości 379,7, tuż poniżej dawnej wsi Kożuszne uchodzi do Osławy.
Tok potoku jest kręty, koryto nieuregulowane. Z obu brzegów przybiera liczne, drobne dopływy, z których najważniejsze lewobrzeżne to Horiwka spod Tokarni i Babny spod Żurawinki (oba wpadają w Płonnej), a prawobrzeżny – Wyzbór spod Rzepedki. W przeszłości jego wody napędzały koła młyńskie w Płonnej (od której wziął nazwę) i Kożusznej.[potrzebny przypis]
Przypisy
edytuj- ↑ Płonka na mapie Geoportalu Polskiej Infrastruktury Informacji Przestrzennej. Główny Geodeta Kraju. [dostęp 2017-04-15].
- ↑ Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 1. Wody płynące, źródła, wodospady, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 212, ISBN 83-239-9607-5.
- ↑ Płonka na mapie Geoportalu Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej >> Moduł: Obszary Dorzeczy (wynik wyszukiwania). Krajowy Zarząd Gospodarki Wodnej. [dostęp 2017-04-15].
Bibliografia
edytuj- Beskid Niski. Mapa turystyczna 1:50 000, wyd. Compass, Kraków 2004, ISBN 83-89165-54-6;
- Krukar Wojciech, Kryciński Stanisław, Luboński Paweł, Olszański Tadeusz A. i in.: Beskid Niski. Przewodnik, wyd. II poprawione i aktualizowane, Oficyna Wydawnicza "Rewasz", Pruszków 2002, ISBN 83-85557-98-9;