Pasażer w deszczu
Pasażer w deszczu (fr. Le passager de la pluie, wł. L'uomo venuto dalla pioggia) – francusko-włoski thriller z 1970 roku w reżyserii René Clémenta. Zdjęcia kręcono w Paryżu i Hyères.
| Gatunek | |
|---|---|
| Rok produkcji | |
| Data premiery |
21 stycznia 1970 |
| Kraj produkcji | |
| Język | |
| Czas trwania |
120 min |
| Reżyseria | |
| Scenariusz |
Sébastien Japrisot |
| Główne role | |
| Muzyka | |
| Zdjęcia |
Andréas Winding |
| Scenografia |
Jean-François Magnain |
| Kostiumy |
Rosine Delamare |
| Montaż |
Françoise Javet |
| Produkcja |
Serge Silberman |
| Wytwórnia |
Greenwich Film Productions |
| Dystrybucja |
CCFC (kina) |
| Przychody brutto |
30 mln. $ |
| Nagrody | |
| 1970 – David di Donatello (dla Marlène Jobert) 1971 – Złoty Glob za najlepszy film nieanglojęzyczny | |
Pod wpływem filmu Jim Morrison napisał piosenkę Riders on the Storm[1].
Opis fabuły
edytujPewnego deszczowego popołudnia do francuskiej mieściny przybywa autobusem obcy mężczyzna. Wieczorem tego samego dnia, włamuje się on do położonego na uboczu domu Mellie i brutalnie ją gwałci. Zdeterminowana kobieta, zabija napastnika za pomocą broni myśliwskiej swojego męża, a ciało w tajemnicy wyrzuca do morza. Jakiś czas później w miasteczku pojawia się Amerykanin Harry Dobbs. To oficer US Army poszukujący zbiegłego pacjenta ze szpitala psychiatrycznego w Niemczech i jego torby z 60 tys. dolarów. Wyjątkowo bystry Dobbs bardzo szybko odkrywa co się wydarzyło w domu Mellie, jednak nie ma na to dowodów. Tymczasem policja odnajduje ciało nad brzegiem morza, a miejscowy inspektor policji (znajmy Mellie) oskarża o zabójstwo pewną kobietę – Madeleine Legauff. Podejrzana zostaje aresztowana, a Mellie jest przekonana, że policja oskarża niewinną kobietę. Pragnąc jej pomóc udaje się do Paryża, gdzie odnajduje jej siostrę – Tanię – jedyną osobę, która jest w stanie zapewnić alibi oskarżanej Madeleine. Tania okazuje się być burdelmamą luksusowego domu publicznego i ani myśli pomagać siostrze. Natomiast z punktu widzenia jej interesu żywo interesuje ją dość atrakcyjna Mellie. Na jej prośbę, Tania umożliwia Mellie spotkanie z mężczyznami z którymi podczas morderstwa była Madeleine. Są to bliżej nie znane, dość brutalne "typy", które za wszelką cenę chcą się dowiedzieć kim Mellie jest i czego szuka. Z sytuacji zagrożenia wybawia ją Dobbs, który podążając śladem Mellie, w końcu dociera do burdelu i dość sprawnie rozprawia się z jej napastnikami. Mellie powraca do domu, gdzie jak się wkrótce okazuje ciało odnalezione na plaży nie należy do gwałciciela, którego zastrzeliła feralnej nocy, a do kochanka Madeleine Legauff, którego ta rzeczywiście zamordowała rok wcześniej dla pieniędzy. Mellie zaczyna sobie uświadamiać, że jej przestępstwo cały czas pozostaje niewykryte. Wkrótce jednak policja na skutek nalegań Dobbsona odnajduje w nadbrzeżnych skałach ciało ofiary Mellie. Dobbs wie już wszystko i jest w stanie udowodnić Mellie zabójstwo. Jednak odchodzi z odnalezionymi przez Mellie dolarami, ją samą pozostawiając w spokoju.
Obsada aktorska
edytuj- Charles Bronson – płk. Harry Dobbs
- Marlène Jobert – Mellie
- Annie Cordy – Juliette
- Jill Ireland – Nicole
- Ellen Bahl – Madeleine Legauff
- Steve Eckhardt – amerykański oficer
- Jean Gaven – inspektor Toussaint
- Marika Green – hostessa Tani
- Marc Mazza – gwałciciel
- Corinne Marchand – Tania Legauff
- Gabriele Tinti – Tony
- Jean Piat – pan Armand
- Marcel Pérès – zawiadowca stacji
i inni.
O filmie
edytujPasażer w deszczu, obraz René Clémenta – czołowego przedstawiciela neorealizmu w kinie francuskim przełomu lat 40. i 50. (Bitwa o szyny) – spotkał się z życzliwym przyjęciem krytyków oraz widzów. We Francji, w roku premiery (1970), był trzecim po Żandarmie na emeryturze i Wale atlantyckim hitem kasowym roku[2]. Sami krytycy (Richard Schickel) wypowiadali się o nim jako o mniej lub bardziej udanym obrazie na miarę dzieł Alfreda Hitchcocka[3], podkreślając doskonałe aktorstwo Charlsa Bronsona i Marlène Jobert[4].
Nawiązania
edytujW prologu filmu pojawia się cytat z powieści Lewisa Carrolla pt. Alicja w krainie czarów. Miał on w założeniu twórców filmu odzwierciedlać losy głównej bohaterki, podobnie jak Alicja, zagubionej w dziwacznej sytuacji, w jakiej się nieoczekiwanie znalazła.
Nagrody i wyróżnienia
edytujW 1970 roku film otrzymał nagrodę Włoskiej Akademii Filmowej – David di Donatello ("włoskiego Oscara") dla Marlène Jobert, a rok później Złoty Glob za najlepszy film nieanglojęzyczny. W tym samym roku (1971) był również nominowany do nagrody Edgara za najlepsze zdjęcia dla Sébastiena Japrisota oraz nagrody Laurel Awards w kategorii najlepszego filmu zagranicznego[5].
Przypisy
edytuj- ↑ Jacek Szczerba, To film na dzisiejsze czasy. Morrison był ponoć tak poruszony, że napisał piosenkę "Riders on the Storm" [online], wyborcza.pl, 1 sierpnia 2020 [dostęp 2020-08-03].
- ↑ Box office France 1970. [w:] BOX Office [on-line]. 2018-12-13. [dostęp 2020-04-11]. (fr.).
- ↑ Richard Schickel: Movie review. [w:] Live [on-line]. 1970-06-25. [dostęp 2020-04-11]. (ang.).
- ↑ Philip French: Classic DVD: Rider on the Rain. [w:] The Guardian [on-line]. 2009-10-11. [dostęp 2020-04-11]. (ang.).
- ↑ Rider on the Rain. Awards. [w:] IMDb [on-line]. [dostęp 2020-04-11]. (ang.).
Linki zewnętrzne
edytuj- Pasażer w deszczu w bazie Filmweb
- Le passager de la pluie w bazie IMDb (ang.)