Wikipedia

Pearl S. Buck

powieściopisarka i nowelistka amerykańska, noblistka

Pearl Sydenstricker Buck (ur. 26 czerwca 1892 w Hillsboro w Wirginii Zachodniej, zm. 6 marca 1973 w Danby w stanie Vermont[1]) – powieściopisarka i nowelistka amerykańska, laureatka Nagrody Nobla w dziedzinie literatury w 1938 roku i Nagrody Pulitzera. Znana również pod swoim chińskim nazwiskiem Sài Zhēnzhū (chiń. 赛珍珠), w twórczości dla dzieci używała pseudonimu John Sedges[2].

Pearl S. Buck
Ilustracja
Pearl Sydenstricker Buck
Imię i nazwisko

Pearl Sydenstricker Buck

Data i miejsce urodzenia

26 czerwca 1892
Hillsboro, Wirginia Zachodnia

Data i miejsce śmierci

6 marca 1973
Danby, Vermont

Narodowość

amerykańska

Język

angielski, chiński

Alma Mater

Randolph-Macon Woman’s College, Lynchburg, Wirginia

Dziedzina sztuki

powieść, nowela, dramat, biografia, literatura dziecięca

Ważne dzieła

Łaskawa ziemia (The Good Earth, 1931)

Faksymile
Nagrody

Nagroda Nobla w dziedzinie literatury
Nagroda Pulitzera

Cytaty w Wikicytatach

Życiorys

edytuj
 
Dom, w którym urodziła się Pearl S. Buck, Hillsboro, Wirginia Zachodnia

Jej rodzice, misjonarze prezbiteriańscy, wyjechali do Chin w 1892 roku, kiedy Pearl miała 3 miesiące. Wychowała się w Zhenjiang, mieście portowym w prowincji Jiangsu. Mając 4 lata mówiła i pisała zarówno po chińsku, jak i po angielsku. Spędziła tam pierwsze 18 lat swego życia, po czym przyjechała do Stanów Zjednoczonych, by studiować w Randolph-Macon Women’s College w Lynchburgu (Wirginia)[3].

W 1914 roku wróciła do Chin i mieszkała tam do 1934 roku, najpierw w Huai’anie, następnie przeprowadziła się do Jingjiangu. W 1917 roku wyszła za mąż za Johna Lossinga Bucka[4]. W 1935 roku rozwiodła się i wyszła ponownie za mąż, za wydawcę swoich książek – Richarda Walsha, z którym przeniosła się do Green Hill Farm w hrabstwie Bucks, w Pensylwanii. Przez 20 lat (od początku lat 40.) była powiernikiem Uniwersytetu Hawarda[5].

Miała ośmioro dzieci, w tym siedmioro adoptowanych, pochodzenia azjatyckiego. Pearl S. Buck zmarła na raka płuc 6 marca 1973 w Danby w stanie Vermont[1].

Zaangażowanie społeczne

edytuj

Pearl S. Buck była zaangażowana w pomoc ofiarom powodzi w Chinach w 1931 roku, a opisane przez w formie opowiadań losy uchodźców, były potem podstawą słuchowiska nadawanego w amerykańskim radiu i zostały potem wydane w zbiorze The First Wife and Other Stories (1933)[6].

Działała w obronie praw człowieka, skupiała się przede wszystkim na adopcji sierot azjatyckich. W 1949 roku, oburzona ówczesnym systemem adopcji dzieci, który uznawał dzieci pochodzące z Azji i o mieszanym pochodzeniu etnicznym za nienadające się do adopcji, Buck, razem z Jamesem A. Michenerem, Oscarem Hammersteinem II i jego drugą żoną Dorothy Hammerstein, ufundowała Welcome House, Inc., pierwszą międzynarodową, międzyrasową agencję adopcyjną[7]. Przez ponad pięć dekad działalności, Welcome House znalazło nowe rodziny dla ponad pięciu tysięcy dzieci. W 1964 roku, by wesprzeć dzieci nienadające się do adopcji, Buck założyła Fundację Pearl S. Buck Foundation, która miała na celu „zmierzenie się z biedą i dyskryminacją, które dotykają dzieci w krajach azjatyckich”[8]. W 1964 roku otworzyła Centrum Szans i Sierociniec (ang. Opportunity Center and Orphanage) w Korei Południowej, którego oddziały powstały potem w Tajlandii, na Filipinach i w Wietnamie. Otwierając tę instytucję, Buck powiedziała: „Celem jest... nagłośnienie i wyeliminowanie niesprawiedliwości i uprzedzeń, jakie spotykają dzieci, którym, ze względu na ich miejsce urodzenia, nie pozwala się na życie w takich warunkach edukacyjnych, społecznych i ekonomicznych, które normalnie przysługują dzieciom”[9]. Fundacja imienia Pearl S. Buck działa do dzisiaj[10][3].

W 1942 r. Pearl wraz ze swoim drugim mężem – Richardem Walshem, ufundowali Stowarzyszenie Wschód i Zachód[3], które zajmowało się wymianą kulturalną pomiędzy Azją a krajami zachodu.

Twórczość

edytuj

Twórczość pisarską rozpoczęła w 1930 roku, publikując powieść Wiatr ze wschodu, wiatr z zachodu, opowiadające historię życia chińskiej kobiety Kwei-lan i jej rodziny na tle przemian zachodzących w chińskim społeczeństwie początku XX wieku.

Buck była bardzo płodną pisarką, wydała ponad 70 powieści, zbiorów opowiadań, książek dla dzieci, biografii i przekładów z języka chińskiego[11]. Zazwyczaj pisała osiem stron w ciągu dnia (około 2500 słów), pracę zaczynała o godzinie dziewiątej rano, a kończyła po trzynastej. Jej twórczość dotyczyła takich tematów jak prawa kobiet, migracje, działalność misjonarska i wojna. Utwory Buck dotyczyły przede wszystkim Chin, ale pisała także o Japonii, Korei i Stanach Zjednoczonych. W swoich książkach zawsze sprzeciwiała się japońskiej okupacji Chin[12].

Publikowała eseje w „Crisis”, piśmie NAACP, jak i w „Opportunity”, magazynie Urban League.

Za swoją drugą powieść Łaskawa ziemia (The Good Earth, 1931), która stała się najlepiej sprzedającą książką w latach 1931–1932, otrzymała Nagrodę Pulitzera. W 1938 roku jako trzecia Amerykanka i czwarta kobieta została laureatką Nagrody Nobla w dziedzinie literatury, za „wspaniały epicki opis życia chińskich chłopów i za biograficzne arcydzieła"[11].

Ekranizacja jej książki Łaskawa ziemia (The Good Earth), otrzymała w 1938 r. dwa Oskary: dla Luise Rainer za rolę kobiecą i dla Karla Freunda za najlepsze zdjęcia. Sidney Franklin nominowany był za reżyserię tego filmu. W Polsce tytuł brzmiał inaczej, niż tłumaczenie tytułu książki, a mianowicie Ziemia Błogosławiona (1937).

Nagrody i wyróżnienia

edytuj
 
Pearl Buck w 1938 roku

Twórczość (wybór)[13]

edytuj

Powieści

edytuj
  • Wiatr ze wschodu, wiatr z zachodu (East Wind: West Wind, 1930) – w Polsce książka ta ukazała się najpierw pod tytułem Spowiedź Chinki
  • Trylogia:
    1. Łaskawa ziemia (The Good Earth, 1931)
    2. Synowie (Sons, 1932)
    3. Dom w ruinie (A House Divided, 1935)
  • The First Wife and Other Stories (1933)
  • All Men are Brothers (1933) – tłumaczenie chińskiej powieści Opowieści znad brzegów rzek (Shui Hu Zhuan)
  • Matka (The Mother, 1934)
  • To dumne serce (This Proud Heart, 1938)
  • Smocze ziarno (Dragon Seed, 1942)
  • Pałac kobiet (The Pavilion of Woman, 1946)
  • Far and Near (1947)
  • W stronę życia (Kinfolk, 1948)
  • Peonia. Powieść o Chinach (Peony, 1948)
  • The Child Who Never Grew (1950) – o niepełnosprawnej umysłowo córce Pearl: Carol (1920-92)
  • Wielcy ludzie (God’s Men 1951)
  • Ukryty kwiat (The Hidden Flower, 1952)
  • Cesarzowa (Imperial Woman, 1956)
  • Ta trzcina żyje (The Living Red, 1963)
  • The Time Is Now - napisana wcześniej jednakże ukazała się w 1967 r.
  • Trzy córki pani Liang (Three Doughters of Madame Liang, 1969)
  • The Good Deed (1969)

Biografie

edytuj
  • Wygnanka (The Exile, 1934) – biografia matki Pearl: Caroline
  • Wojowniczy duch (Fighting Angel, 1934) – biografia ojca Pearl: Absaloma Sydenstrickera; książki te zostały następnie połączone w tom The Spirit and the Flesh (1944)
  • Moje światy (My Several Worlds, 1954) – autobiografia

Książki dla dzieci

edytuj
 
Król Szwecji Gustaw V wręcza Pearl S. Bruck Literacką Nagrodę Nobla 1938

wydane pod pseudonimem John Sedges[3]

  • The Townsman, (1945) – bestseller
  • The Young Revolutionist (1932)
  • The Chinese Children Next Door (1942)
  • The Water-Buffalo Children (1943)
  • The Dragon Fish (1944)
  • Yu Lan: Flying Boy of China (1945)
  • The Big Wave (1947)
  • One Bright Day (1950)
  • The Man Who Changed China: The Story of Sun Yat-sen (1953)
  • Johnny Jack and His Beginnings (1954)
  • The Christmas Miniature (1957)
  • The Christmas Ghost (1960)
  • Welcome Child (1963)
  • The Big Fight (1964)
  • Matthew, Mark, Luke and John (1966)
  • The Chinese Storyteller (1971)
  • Mrs. Starling’s Problem (1973)

Przypisy

edytuj
  1. ↑ a b The Nobel Fundation: Biography. [dostęp 2013-05-06]. (ang.).
  2. ↑ Pearl S. Buck, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2013-05-06] (ang.).
  3. ↑ a b c d Randolph College: Pearl Sydenstricker Buck. [dostęp 2013-05-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-04-21)]. (ang.).
  4. ↑ David Shavit: The United States in Asia: a historical dictionary. Greenwood Publishing Group, 1990. ISBN 978-0-313-26788-8. (ang.).
  5. ↑ Howard University: Historical list of trustees. [dostęp 2013-05-17].
  6. ↑ Chris Courtney, The Nature of Disaster in China: The 1931 Yangzi River Flood, Cambridge University Press, 15 lutego 2018, ISBN 978-1-108-41777-8 [dostęp 2020-12-21] (ang.).
  7. ↑ University of Pennsylvania: Brief Biography of Pearl S. Buck, Pearl Sydenstricker Buck, 1892 – 1973. [dostęp 2013-05-06]. (ang.).
  8. ↑ Mary.Hall, About Our Founder [online], Pearl S Buck [dostęp 2020-12-21] (ang.).
  9. ↑ Pearl S. Buck International: Our History [online], www.psbi.org, 31 grudnia 2006 [dostęp 2020-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2006-12-31].
  10. ↑ Pearl S. Buck International. Pearl S. Buck International. [dostęp 2013-05-07]. (ang.).
  11. ↑ a b NYTimes [online], archive.nytimes.com [dostęp 2020-12-21].
  12. ↑ Peter Conn: Biography. Pearl S. Buck Birthplace Foundation & Museum. [dostęp 2013-05-06]. (ang.).
  13. ↑ Listę wszystkich utworów można znaleźć na stronie Pearl S. Buck International [1].

Linki zewnętrzne

edytuj
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Pearl_S._Buck&oldid=75031970”
  NODES
Intern 6
iOS 1
mac 4
os 31