Wikipedia

Percy Heath

Percy Leroy Heath (ur. 30 kwietnia 1923 w Wilmington, zm. 28 kwietnia 2005 w Southampton) w stanie Nowy Jork[1] – afroamerykański kontrabasista jazzowy. Starszy brat znanych jazzmanów – saksofonisty Jimmy’ego i perkusisty Alberta. Laureat NEA Jazz Masters Award 2002[2].

Percy Heath
Ilustracja
Percy Heath (1977)
Imię i nazwisko

Percy Leroy Heath

Data i miejsce urodzenia

30 kwietnia 1923
Wilmington

Data i miejsce śmierci

28 kwietnia 2005
Southampton)
(stan Nowy Jork)

Instrumenty

kontrabas, wiolonczela, skrzypce

Gatunki

jazz (bebop, cool), muzyka poważna

Zawód

muzyk

Wydawnictwo

Riverside

Powiązania

Jimmy Heath, Albert Heath

Zespoły
Modern Jazz Quartet
The Heath Brothers
Odznaczenia
Oficer Orderu Sztuki i Literatury (Francja)
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa
Modern Jazz Quartet na lotnisku Schiphol w Amsterdamie, 1961. Od lewej: Connie Kay, John Lewis, Milt Jackson i Percy Heath
Tablica upamiętniająca Percy’ego Heatha – wędkarza i muzyka, Montauk Point

Życiorys

edytuj

Urodził się w muzykalnej rodzinie. Początkowo wychowywał się w Filadelfii. Jego ojciec był mechanikiem samochodowym i występującym w weekendy klarnecistą–amatorem[3]. Wypożyczał z lombardu klarnet i grał w orkiestrze marszowej w Filadelfii[4]. Matka, Arlethia z d. Wall, śpiewała w chórze kościelnym[5]. Miał troje rodzeństwa: siostrę Elizabeth i dwóch braci – Jimmy’ego i Alberta. Wszyscy w domu słuchali płyt z nagraniami popularnych wówczas big-bandów jazzowych. Mając osiem lat dostał skrzypce[1], następnie grał w orkiestrze szkolnej[2]. Niestety z powodu panującego kryzysu ojciec często pozostawał bez pracy i dzieci zostały wysłane do dziadków, którzy prowadzili sklep spożywczy w Wilmington w Karolinie Północnej[4]. Na wakacje letnie wracały do Filadelfii.

W 1944 otrzymał powołanie do wojska. Został przydzielony do The Tuskegee Airmen, jednostki lotniczej dla Afroamerykanów, w której odbył szkolenie pilota na myśliwcach P-40 Warhawk i P-47 Thunderbolt[1]. Po zakończeniu II wojny światowej odszedł z wojska w stopniu podporucznika, nigdy nie uczestnicząc w działaniach bojowych.

Zdecydowawszy, że zostanie muzykiem, kupił kontrabas i w 1946 podjął naukę w The Granoff School of Music w Filadelfii[6]. W tym czasie współpracował z pianistą Redem Garlandem. Następnie otrzymał angaż w zespole miejscowego klubu Down Beat. Poznał wtedy trębacza bebopowego Howarda McGhee i wraz ze swoim bratem Jimmym, saksofonistą, dołączył w 1947 do jego sekstetu. W 1949 jako członkowie zespołu McGhee wystąpili na pierwszym Międzynarodowym Festiwalu Jazzowym w Paryżu[1]. Po powrocie z Europy bracia Heathowie zamieszkali w Nowym Jorku. Tam Percy współpracował z ikonami powojennego jazzu – Charlie’em Parkerem, Theloniousem Monkiem, Milesem Davisem i Sonnym Rollinsem[2]. W latach 1950–1952 on i Jimmy ponownie połączyli siły, grając w sekstecie Dizzy'ego Gillespiego. W 1951 czterej członkowie zespołu Gillespiego założyli jedną z najsłynniejszych formacji jazzowych – Modern Jazz Quartet (MJQ). Byli to: pianista John Lewis, wibrafonista Milt Jackson, kontrabasista Ray Brown i perkusista Kenny Clarke. Kiedy Brown, na którym początkowo Percy się wzorował, przeszedł do orkiestry swojej żony – Elli Fitzgerald, właśnie Percy zastąpił go w kwartecie w 1952. W zespole grał do jego rozwiązania w 1974. W tym czasie pobrał lekcje u Charlesa Mingusa, żeby poprawić intonację instrumentu[1]. MJQ został reaktywowany w 1983 i z przerwami działał do 1997[1].

Zanim w 1975 założył wraz z braćmi grupę The Heath Brothers, pracował z Sarą Vaughan[2]. W zespole braci na fortepianie grał Stanley Cowell. The Heath Brothers występowali i nagrywali przez ponad dwadzieścia lat. W późniejszym okresie istnienia zespołu Percy częściej niż na kontrabasie grał na wiolonczeli[1].

W 2003 nagrał swój pierwszy album jako lider. Płyta, opatrzona tytułem A Love Song, ukazała się w 2004. W jej nagraniu wziął udział m.in. jego brat Albert. Jako sideman w ciągu przeszło 57-letniej kariery wziął udział w ponad trzystu sesjach nagraniowych.

Przez szereg lat zmagał się z nowotworem kości[1][6]. Niestety choroba okazała się silniejsza. Zmarł dwa dni przed 82. rocznicą urodzin.

Leonard Feather: Percy Heath był jednym z najlepszych sidemanów w historii jazzu. Jego instrumentalna wirtuozeria i rzadka umiejętność inspirowania muzyków z zespołu do lepszej gry, sprawiały że był motorem napędowym kilku wielkich formacji w historii współczesnego jazzu[6].

Małżeństwo i dzieci

edytuj

Był żonaty z June[7]. Ich związek trwał do końca jego życia. Mieli trzech synów: Percy'ego juniora, Jasona i Stuarta[7].

Wędkarstwo

edytuj

Przez kilka dziesięcioleci z zapałem uprawiał wędkarstwo. Łowił przede wszystkim skalniki prążkowane na brzegach Atlantyku w okolicy Montauk w stanie Nowy Jork. Spędzał z wędką większość wolnego czasu. Cieszył się dużym szacunkiem lokalnej społeczności oraz innych wędkarzy. Łowił przeważnie sportowo z brzegu lub ze swojej łodzi motorowej o nazwie „Fiddler” („Skrzypek”)[7]. Takie samo miano nadali mu miejscowi. W maju 2006 w Zatoce Żółwi w Montauk zamontowano na wielkim głazie upamiętniającą go tablicę[7].

Wybrana dyskografia

edytuj
  • 2004 A Love Song (Daddy Jazz Records)

Jako sideman

edytuj
Modern Jazz Quartet
  • 1952 Vendome (Prestige)
  • 1953 The Modern Jazz Quartet with Milt Jackson, Percy Heath, John Lewis, Kenny Clarke (Prestige)
  • 1955
    • Concorde (Prestige)
    • The Modern Jazz Quartet (Prestige)
  • 1956
  • The Quartet (Savoy)
  • 1957
    • The Modern Jazz Quartet (Atlantic)
    • At The Opera House – The Modern Jazz Quartet and the Oscar Peterson Trio (Verve)
    • The Modern Jazz Quartet Plays „One Never Knows” – Original Film Score for „No Sun In Venice” (Atlantic)
  • 1958
    • The Modern Jazz Quartet Play the Music of John Lewis (Esquire)
  • 1959
    • The Modern Jazz Quartet at Music Inn – Guest Artist: Sonny Rollins – Vol. 2 (Atlantic)
    • Music from „Odds Against Tomorrow” Played by The Modern Jazz Quartet (United Artists)
  • 1960
    • Pyramid (Atlantic)
    • The Modern Jazz Quartet – European Concert (Atlantic)
  • 1961
    • The Modern Jazz Quartet & Orchestra (Atlantic)
    • The Modern Jazz Quartet – Volume One – European Concert (Atlantic)
    • The Modern Jazz Quartet – Volume Two – European Concert (Atlantic)
  • 1962
    • Lonely Woman (Atlantic)
    • The Comedy (Atlantic)
  • 1964
    • A Quartet is a Quartet is a Quartet – The Modern Jazz Quartet–Quartetto Di Milano–The Hungarian Gypsy Quartet
    • Collaboration – The Modern Jazz Quartet with Laurindo Almeida (Atlantic)
    • The Sheriff (Atlantic)
  • 1965
    • Modern Jazz Quartet – Plays for Lovers (Atlantic)
    • The Modern Jazz Quartet Plays George Gershwin's Porgy and Bess (Atlantic)
  • 1966
    • Third Stream Music – The Modern Jazz Quartet & Guests – The Jimmy Giuffre Three & The Beaux Arts String Quartet (Atlantic)
    • Concert in Japan '66 (Atlantic)
    • Blues at Carnegie Hall (Atlantic)
    • Place Vendôme – The Swingle Singers with the Modern Jazz Quartet (Philips)
    • Jazz Dialogue – The Modern Jazz Quartet and The All-Star Jazz Band (Alantic)
  • 1967 MJQ – Live at the Lighthouse (Atlantic)
  • 1968
    • Under the Jasmin Tree (Apple)
    • Space (Apple)
  • 1971 The Only Recorded Performance of Paul Desmond with the Modern Jazz Quartet (Finesse/Columbia)
  • 1972
    • Plastic Dreams (Atlantic)
    • The Legendary Profile (Atlantic)
  • 1973
    • In Memoriam (Little David)
    • Blues on Bach (Atlantic)
  • 1975
    • The Last Concert (Atlantic)
    • The Modern Jazz Quartet – Concert In Japan Vol. 1 (Atlantic)
    • The Modern Jazz Quartet – Concert In Japan Vol. 2 (Atlantic)
  • 1976 The Modern Jazz Quartet – Concert in Japan '66 (Atlantic)
  • 1977
    • Modern Jazz Quartet – More From The Last Concert (Atlantic)
    • Modern Jazz Quartet – Rare Broadcast Performances (Ozone)
  • 1981 Reunion at Budokan 1981 (Pablo)
  • 1982 Together Again – Live at the Montreux Jazz Festival '82 (Pablo)
  • 1984 Echoes (Pablo)
  • 1986 „Topsy” – This One’s for Basie (Pablo)
  • 1987 Three Windows (Atlantic)
  • 1988 The Modern Jazz Quartet – For Ellingtonr (East-West Records)
  • 1994 MJQ & Friends – A 40th Anniversary Celebration (Atlantic)
  • 1995 Dedicated to Connie (Atlantic)
  • 2006 Miles Davis European Tour '56 with The Modern Jazz Quartet & Lester Young (Definitive Records)
The Heath Brothers
  • 1976 Marchin' On! –The Heath Brothers – Albert, Jimmy and Percy featuring Stanley Cowell (Strata-East)
  • 1978The Heath Bros. – Passing Thru (Columbia)
  • 1979 In Motion – Heath Bros. Plus Brass Choir Featuring Stanley Cowell (Columbia)
  • 1980 Live at the Public Theater (Columbia)
  • 1981 Expressions of Life (Columbia)
  • 1982 Brotherly Love (Antilles)
  • 1984 Brothers and Others (Antilles)
  • 1987 The Heath Brothers – As We Were Saying... (Concord Jazz)
  • 1988 Jazz Family (Concord Jazz)

Odznaczenia i nagrody

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. ↑ a b c d e f g h Percy Heath. allmusic.com. [dostęp 2024-09-04]. (ang.).
  2. ↑ a b c d NEA Jazz Masters – Percy Heath. National Endowment for the Arts. [dostęp 2024-09-04]. (ang.).
  3. ↑ Jazz Saxophone Legend Jimmy Heath Has Died. NPR. [dostęp 2024-09-04]. (ang.).
  4. ↑ a b Jimmy Heath. allmusic.com. [dostęp 2024-09-04]. (ang.).
  5. ↑ Arlethia Wall Heath. Find a Grave. [dostęp 2024-09-04]. (ang.).
  6. ↑ a b c d e Jazz bassist Percy Heath succumbs to cancer. eu.ocala.com. [dostęp 2024-09-04]. (ang.).
  7. ↑ a b c d A Tribute to Long Island Legend Percy Heath. Times Beacon Records. [dostęp 2024-09-04]. (ang.).

Bibliografia

edytuj
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Percy_Heath&oldid=75194277”
  NODES
ELIZA 1
Intern 2
iOS 1
mac 2
multimedia 1
os 25