Pieśń (gatunek literacki)

Pieśń – gatunek literacki poezji lirycznej, o genezie związanej z obrzędami i muzyką (pieśni ludowe, pieśni średniowieczne), od której stopniowo się uwolnił, stając się samodzielną formą wyrazu.

Pieśń to utwór liryczny podzielony na strofy, zwykle o tematyce poważnej.

Nowożytny kształt pieśni jako wiersza wywodzi się z utworów Horacego i ód greckich. U Horacego stała się samodzielną formą literacką.

W średniowiecznej literaturze pieśni były epickimi utworami narracyjnymi o tematyce historycznej, np. Pieśń o Rolandzie.

Przykładami polskiej pieśni mogą być: Pieśń IX, XIV (księgi wtóre) lub Pieśń V – o spustoszeniu Podola Jana Kochanowskiego.

Pieśń posiada cztery cechy główne: uproszczoną budowę, układ stroficzny, częste refreny i rytmizację.

Podział pieśni ze względu na tematykę

• pieśni religijne
• biesiadne
• filozoficzne
• okolicznościowe
• patriotyczne
• państwowe
• miłosne
• związane z pracą, np. pasterskie
• chwalebne
• pochwalne
• dziękczynne
• żałobne

Cechy pieśni

• uproszczona budowa
• układ stroficzny
• częste refreny
• paralelizmy
• rytmizacja

Zobacz też

• pieśń (forma muzyczna)

Linki zewnętrzne

• Średniowieczne pieśni religijne
• Pieśni religijne