Pierwouste, pragębowce, pierwogębe (Protostomia) – klad zwierząt dwubocznie symetrycznych, u których w rozwoju embrionalnym nie wytwarza się wtórny otwór gębowy, a otwór prowadzący do jamy gastruli (pragęba) staje się w rozwoju osobniczym właściwym otworem gębowym[2]. Grupa przeciwstawiana wtóroustym (Deuterostomia), z którymi tworzą dwie ewolucyjne linie wielokomórkowych zwierząt trójwarstwowych (Triploblastica) i dwubocznie symetrycznych (Bilateria). Podział zwierząt zaliczanych do Bilateria na pierwouste i wtórouste wprowadził Karl Grobben w 1908 roku.

Pierwouste
Protostomia[1]
Grobben, 1908
Ilustracja
Pijawka
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Podkrólestwo

tkankowce właściwe

Infrakrólestwo

dwubocznie symetryczne

(bez rangi) pierwouste
Synonimy
  • Gastroneuralia

Rozwój zarodkowy

edytuj

Pierwouste różnią się od wtóroustych[3]:

U pierwoustych wrzeciono podziałowe trzeciego podziału podczas bruzdkowania ustawia się skośnie do długiej osi blastomerów, na skutek czego małe blastomery leżą na granicach dużych. Pragęba przemieszcza się na płaszczyznę równikową zarodka i powstaje z niej otwór gębowy, a po przeciwnej stronie przez zagłębienie ektodermy powstaje odbyt. Mezoderma tworzy się w wyniku podziału komórek, które migrują i ustawiają się między ektodermą i endodermą.

Różnice pomiędzy Protostomia i Deuterostomia na etapie rozwoju zarodkowego[3]:

Stadium rozwojowe Protostomia
(pierwouste)
Deuterostomia
(wtórouste)
bruzdkowanie spiralne promieniste
przekształcenie blastoporu (pragęby) gęba odbyt
mezoderma wczesna determinacja oddzielenie się woreczków mezodermalnych
od górnej części prajelita
jama ciała schizoceliczna enteroceliczna

Systematyka

edytuj

W tradycyjnej klasyfikacji biologicznej do pierwoustych zaliczana była większość typów zwierząt bezkręgowych[4]:

Pod koniec XX w. przedstawiono hipotezy podziału pierwoustych na:

Przypisy

edytuj
  1. Protostomia, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. Mały słownik zoologiczny. Bezkręgowce. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1984. ISBN 83-214-0428-6.
  3. a b Janet Moore: Wprowadzenie do zoologii bezkręgowców. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, 2011. ISBN 978-83-235-0503-7.
  4. Czesław Jura: Bezkręgowce : podstawy morfologii funkcjonalnej, systematyki i filogenezy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2007. ISBN 978-83-01-14595-8.
  NODES
INTERN 1