Plac Bolesława Chrobrego w Katowicach
Plac Bolesława Chrobrego w Katowicach (w latach 1939−1945[1] Barbarossaplatz[2]) – plac usytuowany w Śródmieściu Katowic, po południowej stronie torów kolejowych. Położony jest na styku ulic: Jagiellońskiej (od południa), Józefa Lompy (od zachodu), Władysława Reymonta (od wschodu). W północnej części placu stoi budynek Urzędu Marszałkowskiego Województwa Śląskiego (wejście od ul. Henryka Dąbrowskiego).
| Śródmieście | |
 plac Bolesława Chrobrego z pomnikiem J. Piłsudskiego | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miejscowość | |
Położenie na mapie Katowic  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa śląskiego  | |
 50°15′15,7″N 19°01′29,1″E/50,254367 19,024756
| |
W okresie międzywojennym w zachodniej części placu wzniesiono nowoczesny budynek Muzeum Śląskiego według projektu lwowskiego architekta Karola Schayera[3]. Był jednym z najnowocześniejszych tego typu obiektów w Europie przed II wojną światową. Niemcy zburzyli muzeum w 1941, stanowiło bowiem symbol polskości w Katowicach – symbol powrotu Śląska do Macierzy[4]. W miejscu, w którym istniało muzeum odsłonięto pomnik przedstawiający dwa orły piastowskie zrywające się do lotu.
Po II wojnie światowej wybudowano na placu, od strony ulicy Henryka Dąbrowskiego, budynek Wojewódzkiej Rady Związków Zawodowych (lata 1953−1955). Autorami projektu byli Henryk Buszko i Aleksander Franta. Obecnie w budynku znajduje się siedziba Urzędu Marszałkowskiego Województwa Śląskiego. Przed budynkiem, od strony ul. Jagiellońskiej i gmachu Urzędu Wojewódzkiego znajdowała się do lat 90. XX w. podświetlana fontanna w kształcie vesica piscis.
Obecnie, w miejscu zasypanej fontanny znajduje się pomnik Józefa Piłsudskiego, odsłonięty w 1993[5]. Autorem pomnika jest chorwacki rzeźbiarz Antun Augustinčić.
Z placem sąsiaduje siedziba Śląskiego Urzędu Wojewódzkiego (po drugiej stronie ul. Jagiellońskiej), Wydział Biologii Uniwersytetu Śląskiego (po drugiej stronie ul. J. Lompy) oraz szpital miejski (po drugiej stronie ul. W. Reymonta).
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ J. Lipońska-Sajdak, Katowice wczoraj. Kattowiz gestern, Gliwice 1995, s. 5.
- ↑ Alle Straßen bzw. Straßennamen von Kattowitz Deutsch – Polnisch. www.grytzka-genealogie.de. [dostęp 2011-07-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-19)]. (niem.).
- ↑ Michał Bulsa, Barbara Szmatloch, Katowice, których nie ma, Łódź: Księży Młyn Dom Wydawniczy, 2019, s. 21, ISBN 978-83-7729-502-1.
- ↑ Muzeum Śląskie: Historia. muzeumslaskie.pl. [dostęp 2011-07-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-01-31)]. (pol.).
- ↑ Urząd Miasta Katowice: Wartości dziedzictwa kulturowego (załącznik 1.9). www.bip.um.katowice.pl. [dostęp 2011-07-18]. (pol.).
Bibliografia
edytuj- Jerzy Moskal: ... Bogucice, Załęże et nova villa Katowice - Rozwój w czasie i przestrzeni. Katowice: Wydawnictwo Śląsk, 1993. ISBN 83-85831-35-5.
- Katowice - Plan miasta, wyd. Demart SA, Warszawa 2009/2010.