Prolacertiformes (nazywane też protorozaurami - Protorosauria) – rząd diapsydów żyjących w permie i triasie. Grupę tę wyróżnił w 1945 roku Charles Camp, zaliczając do niej rodzaje Prolacerta, Protorosaurus, Tangasaurus i Youngina[1] (dwa ostatnie rodzaje później zostały zaliczone do grupy Younginiformes). W przeszłości Prolacertiformes/Protorosauria zaliczano do lepidozaurów[1][2][3], bywały nawet zaliczane do gadów łuskonośnych i uznawane za możliwych przodków współczesnych jaszczurek[4]. Rodzaje Protorosaurus i Tanystropheus bywały też zaliczane do grupy Euryapsida i uznawane za bliskich krewnych zauropterygów[2]. Analizy kladystyczne wykazały jednak, że Prolacertiformes w rzeczywistości należały do archozauromorfów[5][6][7].

Prolacertiformes
Camp, 1945
Ilustracja
Tanystropheus
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

zauropsydy

Podgromada

diapsydy

Infragromada

archozauromorfy

Rząd

Prolacertiformes

Oprócz rodzajów, którym cała grupa zawdzięcza swe nazwy – Prolacerta i Protorosaurus – do Prolacertiformes zaliczana jest też rodzina Tanystropheidae (rodzaje Tanystropheus, Tanytrachelos i Dinocephalosaurus, czasem do tej rodziny zalicza się również rodzaje Macrocnemus i Langobardisaurus[8]) oraz szereg rodzajów nieprzypisanych do żadnej rodziny, m.in. Trachelosaurus czy Jesairosaurus. Z niektórych analiz kladystycznych wynika też przynależność rodziny Drepanosauridae do protorozaurów lub przynajmniej jej bliskie pokrewieństwo z nimi[8][9]; inne analizy kwestionują jednak bliskie pokrewieństwo Drepanosauridae z protorozaurami[10][11][12]. Do protorozaurów bywa też zaliczany rodzaj Sharovipteryx[13], jednak jak dotąd nie uwzględniano tego zwierzęcia w opublikowanych analizach kladystycznych, które mogłyby potwierdzić jego przynależność do tej grupy (nie licząc kontrowersyjnej analizy Davida Petersa z 2000 r, z której wynikała przynależność do protorozaurów nie tylko rodzaju Sharovipteryx, ale także rodzaju Longisquama oraz pterozaurów[14]; większość naukowców podchodzi sceptycznie do badań Petersa[15][16]).

Stopień pokrewieństwa między różnymi rodzajami protorozaurów pozostaje słabo poznany. Nie jest nawet pewne, czy grupa ta jest monofiletyczna; niektóre analizy sugerują, że rodzaj Prolacerta jest bliżej spokrewniony z kladem Archosauriformes niż ze zwierzętami tradycyjnie zaliczanymi do protorozaurów[8][9][17]. Również w analizie Müllera (2004) Prolacertiformes są parafiletyczne: rodzaje Prolacerta, Macrocnemus i Tanystropheus są sukcesywnie bardziej odległymi grupami zewnętrznymi w stosunku do kladu obejmującego rynchozaury, trilofozaury i grupę Archosauriformes[10]. Z analizy kladystycznej Magdaleny Borsuk−Białynickiej i Susan Evans (2009) wynika, że rodzaj Prolacerta, rodzina Tanystropheidae oraz klad obejmujący rodzaje Protorosaurus i Czatkowiella były sukcesywnie bardziej odległymi grupami zewnętrznymi w stosunku do Archosauriformes lub w stosunku do kladu tworzonego przez rynchozaury, trilofozaury i Archosauriformes[18].

Przypisy

edytuj
  1. a b Charles L. Camp. Prolacerta and the protorosaurian reptiles. „American Journal of Science”. 243, s. 17-32, 84-101, 1945. (ang.). 
  2. a b Alfred Sherwood Romer: Vertebrate Paleontology. Wyd. trzecie. Chicago: University of Chicago Press, 1966.
  3. Oskar Kuhn: Handbuch der Paläoherpetologie. 9, Proganosauria, Bolosauria, Placodontia, Araeoscelidia, Trilophosauria, Weigeltisauria, Millerosauria, Rhynchocephalia, Protorosauria. Stuttgart: Gustav Fischer Verlag, 1969.
  4. Rupert Wild. Die Triasfauna der Tessiner Kalkalpen. XXIV. Neue Funde von Tanystropheus (Reptilia, Squamata). „Schweizerische Paläontologische Abhandlungen”. 102, s. 1-43, 1980. (niem.). 
  5. Michael J. Benton. Classification and phylogeny of the diapsid reptiles. „Zoological Journal of the Linnean Society”. 84, s. 97-164, 1985. DOI: 10.1111/j.1096-3642.1985.tb01796.x. (ang.). 
  6. Susan E. Evans: The early history and relationships of the Diapsida. W: Michael J. Benton (red.): The phylogeny and classification of the tetrapods. 1, Amphibians, reptiles, birds. Oxford: Clarendon Press, 1988, s. 221-260.
  7. Michel Laurin. The osteology of a Lower Permian eosuchian from Texas and a review of diapsid phytogeny. „Zoological Journal of the Linnean Society”. 101, s. 59–95, 1991. DOI: 10.1111/j.1096-3642.1991.tb00886.x. (ang.). 
  8. a b c David W Dilkes. The Early Triassic rhynchosaur Mesosuchus browni and the interrelationships of basal archosauromorph reptiles. „Philosophical Transactions of the Royal Society B: Biological Sciences”. 353, s. 501-541, 1998. DOI: 10.1098/rstb.1998.0225. (ang.). 
  9. a b Olivier Rieppel, Nicholas C. Fraser, Stefania Nosotti. The monophyly of Protorosauria (Reptilia, Archosauromorpha): a preliminary analysis. „Atti della Società italiana di Scienze naturali e Museo civico di Storia naturale di Milano”. 144, s. 359-382, 2003. (ang.). 
  10. a b Johannes Müller: The relationships among diapsid reptiles and the influence of taxon selection. W: Gloria Arratia, Mark V. H. Wilson, Richard Cloutier (red.): Recent Advances in the Origin and Early Radiation of Vertebrates. München: Verlag Dr. Friedrich Pfeil, 2004, s. 379-408.
  11. Phil Senter. Phylogeny of Drepanosauridae (Reptilia: Diapsida). „Journal of Systematic Palaeontology”. 2, s. 257-268, 2004. DOI: 10.1017/S1477201904001427. (ang.). 
  12. Susan E. Evans. An early kuehneosaurid reptile (Reptilia: Diapsida) from the Early Triassic of Poland. „Palaeontologia Polonica”. 65, s. 145–178, 2009. (ang.). 
  13. David M. Unwin, Vladimir R. Alifanov, Michael J. Benton: Enigmatic small reptiles from the Middle-Late Triassic of Kirgizstan. W: M. J. Benton, E. N. Kurochkin, M. A. Shishkin, D. M. Unwin (red.): The Age of Dinosaurs in Russia and Mongolia. Cambridge: Cambridge University Press, 2000, s. 177–186.
  14. David Peters. A reexamination of four prolacertiforms with implications for pterosaur phylogenesis. „Rivista Italiana di Paleontologia e Stratigrafia”. 106, s. 293–336, 2000. (ang.). 
  15. Christopher A. Brochu. Progress and future directions in archosaur phylogenetics. „Journal of Paleontology”. 75 (6), s. 1185–1201, 2001. (ang.). 
  16. David W. E. Hone, Michael J. Benton. An evaluation of the phylogenetic relationships of the pterosaurs among archosauromorph reptiles. „Journal of Paleontology”. 5 (4), s. 465–469, 2007. DOI: 10.1017/S1477201907002064. (ang.). 
  17. Sean P. Modesto, Hans-Dieter Sues. The skull of the Early Triassic archosauromorph reptile Prolacerta broomi and its phylogenetic significance. „Zoological Journal of the Linnean Society”. 140 (3), s. 335-351, 2004. DOI: 10.1111/j.1096-3642.2003.00102.x. (ang.). 
  18. Magdalena Borsuk−Białynicka, Susan E. Evans. A long−necked archosauromorph from the Early Triassic of Poland. „Palaeontologia Polonica”. 65, s. 203–234, 2009. (ang.). 
  NODES