Ptolemeusz XV Cezarion
Ptolemeusz XV Cezarion (gr. basileus Ptolemaios XV Kaisarios Theos Philopator IV Theos Philometor V – król Ptolemeusz XV Cezar Bóg Miłujący Ojca Bóg Miłujący Matkę, egip. Ptulmis Dżedtunef Kiseres, Jua-en-pa-neczer-neti-nechem Setepenptah Iri Maatre Sechemanchenamon) (ur. 47 p.n.e., zm. w sierpniu 30 p.n.e.) – syn Juliusza Cezara i Kleopatry[1], ostatni faraon Egiptu.
 Kleopatra i jej syn Cezarion – relief na ścianie świątyni w Dendera, Egipt | |
| władca starożytnego Egiptu | |
| Okres |
od 2 września 44 p.n.e. |
|---|---|
| Poprzednik | |
| Dane biograficzne | |
| Dynastia | |
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci |
sierpień 30 p.n.e. |
| Ojciec | |
| Matka | |
Życiorys
edytujUrodził się w czerwcu 47 p.n.e.[1] Był ostatnim przedstawicielem dynastii Ptolemeuszów. Niektórzy starożytni historycy powątpiewali w ojcostwo Juliusza Cezara[1]. W latach 46–44 p.n.e. przebywał wraz z matką w Rzymie[1]. Sprawował oficjalnie władzę od 44 p.n.e. (wspólnie z matką, po śmierci Ptolemeusza XIV, prawdopodobnie zamordowanego przez Kleopatrę[1]) do śmierci. W trakcie walk między Oktawianem i Markiem Antoniuszem przed zawiązaniem drugiego triumwiratu Kleopatra uzależniała udzielenie pomocy temu drugiemu od uznania Cezariona za dziedzica Cezara[2]. Marek Antoniusz w czasie drugiego triumwiratu nadał Cezarionowi liczne tytuły (m.in. „król królów” w 34 p.n.e.) i posiadłości na wschodzie (Cypr i Celesyrię), pomimo że Kleopatra w niewielkim stopniu wsparła jego i Oktawiana w walkach z zabójcami Cezara[2]. Jednocześnie Antoniusz uznał oficjalnie Cezariona za prawowitego dziedzica Cezara, co zostało poczytane jako polityczny cios wymierzony w Oktawiana[2]. Deklarację tę Antoniusz powtórzył około 32 p.n.e.[2]
Po porażce Antoniusza i Kleopatry pod Akcjum, kiedy Oktawian August najechał Egipt w 30 p.n.e., Kleopatra wysłała Cezariona do Berenike[1], portu nad Morzem Czerwonym, by uciekł do Indii bądź Etiopii[2]. Jego opiekun, skutkiem zdrady lub tchórzostwa, namówił go, by zawrócił[potrzebny przypis]. Oktawian zapytał filozofa Arejosa, czy ma prawo do uśmiercenia Cezariona. Filozof, parafrazując Homera „Niedobry jest rząd wielu” (Iliada II,198), powiedział[potrzebny przypis]: „Nie jest dobrze, gdy za dużo Cezarów na świecie”. Oktawian kazał więc zabić Cezariona w końcu sierpnia 30 p.n.e.
Przypisy
edytujLinki zewnętrzne
edytuj- Ptolemy XV Caesarion. American Theological Library Association Selected Religion Website. [dostęp 2019-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-10-04)]. (ang.).