RBU-6000

RBU-6000 Smiercz-2 (ros. РБУ-6000 «Смерч-2») — radziecka wyrzutnia rakietowych bomb głębinowych na podstawie stacjonarnej, regulowanej w dwóch płaszczyznach z dwunastoma wyrzutniami ułożonymi w okręgu.

Historia

System uzbrojenia do zwalczania okrętów podwodnych Smiercz-2 (pol. tornado) został opracowany w ZSRR w Moskiewskim Instytucie Techniki Torpedowej, pod kierunkiem głównego konstruktora W. Mastałygina, wraz z systemem Smiercz-3 (RBU-1000)^[1]. Przeznaczony był do niszczenia okrętów podwodnych i obrony przed torpedami^[1]. Składał się z rakietowych bomb głębinowych RGB-60, dwunastoprowadnicowej wyrzutni RBU-6000 i systemu kierowania uzbrojeniem Buria (pol. burza)^[1]. Oznaczenie wyrzutni jest skrótem od rieaktiwno-bombomiotnaja ustanowka (Реактивно-бомбомётная установка), z liczbą oznaczającą zaokrąglony zasięg w metrach, a oznaczenie bomb jest skrótem od rieaktiwnaja głubinnaja bomba. System wszedł na uzbrojenie marynarki ZSRR w 1961 roku^[1]. Oba systemy Smiercz-2 i 3 stanowiły pierwsze wyrzutnie rakietowych bomb głębinowych z automatycznym przeładowaniem w ZSRR^[1].

System Smiercz-2 stał się następnie szeroko stosowany na prawie wszystkich nowo budowanych radzieckich dużych okrętach bojowych oraz niektórych zagranicznych z bloku wschodniego oraz Indii^[2]. Z eksportowymi jednostkami trafił też za granicę.

Opis

Moment strzału z korwety projektu 133 „Kałmykija”

Zasięg strzału wynosi 5800 m^[1]. Bomby RGB-60 mają kaliber 212 mm, długość 1830 mm i masę 119,5 kg^[1]. Przeznaczone są do zwalczania celów na głębokościach do 450 m, a szybkość tonięcia wynosi 11,6 m/s^[1]. Prędkość lotu sięga 400 m/s^[1]. Bomby mają zapalnik kontaktowy UDW-60 oraz akustyczny niekontaktowy WB-2 o zasięgu działania do 6 metrów^[1]. Przy wybuchu jednej bomby wybuchają pozostałe z salwy w promieniu 50 m^[1].

Wyrzutnia RBU-6000 jest dwunastoprowadnicowa, obrotowa, przeładowywana automatycznie z magazynu pod pokładem przez pojedynczy luk po jej ustawieniu pionowym^[1]. Masa wyrzutni wynosi 3100 kg, długość 2000 mm, szerokość 2250 mm i wysokość 1700 mm^[1]. Kąt nachylenia wyrzutni wynosi od -90° (do ładowania) do +65°^[1]. W trybie automatycznym szybkość obrotu wynosi 30°/s, a w ręcznym 4°/s^[1].

Według informacji zachodnich, system może być używany także do ostrzału celów brzegowych^[3].

Zastosowanie

System RBU-6000 Smiercz-2 używany był na okrętach radzieckich (w nawiasach nazwy kodowe NATO):

krążowniki rakietowe projektu 58 (Kynda)^[4]
krążowniki rakietowe projektu 1134 (Kresta I)^[4]
krążowniki rakietowe projektu 1134A (Kresta II)^[4]
Krążowniki rakietowe projektu 1134B (Kara)^[4]
krążowniki rakietowe projektu 1144 (Kirov)^[4]
krążowniki rakietowe projektu 1164 (Slava)^[4]
krążowniki śmigłowcowe projektu 1123 (Moskva)^[4]
krążowniki lotnicze projektu 1143 (Kiev)^[4]
niszczyciele projektu 56 po modernizacji (Kotlin)^[4]
niszczyciele rakietowe projektu 57A po modernizacji (Kanin)^[4]
niszczyciele rakietowe projektu 61 (Kashin)^[4]
niszczyciele rakietowe projektu 1155 (Udaloy)^[4]
fregaty rakietowe projektu 1135 (Krivak)^[4]
fregaty rakietowe projektu 1154
fregaty rakietowe projektu 1159 (Koni)^[4]
fregaty projektu 35 (Mirka)^[4]
fregaty projektu 159A (w kodzie NATO: Petya II)^[4]
korwety projektu 204(inne języki) (Poti)^[5]
korwety projektu 1124 (Grisha)^[4]

Okręty innych państw:

niszczyciel „Mărășești” (Rumunia)^[6]
niszczyciele rakietowe typu Kolkata (Indie)
fregaty typu Kotor (Jugosławia)^[7]
fregaty rakietowe projektu 17 typu Shivalik (Indie)
fregaty rakietowe typu Talwar (Indie)
korwety typu Contraamiral Eustațiu Sebastian (Tetal II) (Rumunia)^[6]
korwety projektu 133 (Parchim) (NRD)^[8]

korweta ORP „Kaszub” (Polska)^[9]

Lista nie jest pełna.

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o Kostriczenko i Prostokiszyn 1999 ↓, s. 12.
↑ Conway’s All the world’s fighting ships 1947–1995 ↓, s. całość.
↑ Conway’s All the world’s fighting ships 1947–1995 ↓, s. 357.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p ^q Conway’s All the world’s fighting ships 1947–1995 ↓, s. 374-395
↑ Conway’s All the world’s fighting ships 1947–1995 ↓, s. 415.
↑ ^a ^b Conway’s All the world’s fighting ships 1947–1995 ↓, s. 325.
↑ Conway’s All the world’s fighting ships 1947–1995 ↓, s. 644.
↑ Conway’s All the world’s fighting ships 1947–1995 ↓, s. 135.
↑ Conway’s All the world’s fighting ships 1947–1995 ↓, s. 312.

Bibliografia

W. Kostriczenko, A. Prostokiszyn. „Pojuszczije friegaty”. Bolszyje protiwołodocznyje korabli projekta 61. „Morskaja Kollekcyja”. Nr 1/1999, 1999. Moskwa. (ros.).
Conway’s All the world’s fighting ships 1947–1995. Robert Gardiner, Stephen Chumbley (red.). Annapolis: Naval Institute Press, 1995. ISBN 1-55750-132-7. (ang.).

[CITEREFKostriczenkoProstokiszyn199912-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o Kostriczenko i Prostokiszyn 1999 ↓, s. 12.

[CITEREF''Conway’s_All_the_world’s_fighting_ships_1947–1995''całość-2] Conway’s All the world’s fighting ships 1947–1995 ↓, s. całość.

[CITEREF''Conway’s_All_the_world’s_fighting_ships_1947–1995''357-3] Conway’s All the world’s fighting ships 1947–1995 ↓, s. 357.

[conw-4] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p ^q Conway’s All the world’s fighting ships 1947–1995 ↓, s. 374-395

[CITEREF''Conway’s_All_the_world’s_fighting_ships_1947–1995''415-5] Conway’s All the world’s fighting ships 1947–1995 ↓, s. 415.

[CITEREF''Conway’s_All_the_world’s_fighting_ships_1947–1995''325-6] Conway’s All the world’s fighting ships 1947–1995 ↓, s. 325.

[CITEREF''Conway’s_All_the_world’s_fighting_ships_1947–1995''644-7] Conway’s All the world’s fighting ships 1947–1995 ↓, s. 644.

[CITEREF''Conway’s_All_the_world’s_fighting_ships_1947–1995''135-8] Conway’s All the world’s fighting ships 1947–1995 ↓, s. 135.

[CITEREF''Conway’s_All_the_world’s_fighting_ships_1947–1995''312-9] Conway’s All the world’s fighting ships 1947–1995 ↓, s. 312.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]