Religia państwowa
Religia państwowa – religia wspierana ideowo lub w systemie prawnym, jako jedyna, przez państwo.
Jej struktury wyznaniowe są najczęściej bądź bezpośrednio finansowane przez państwo bądź posiadają przywileje względem innych wyznań. W systemach monarchicznych jest to z reguły religia wyznawana przez panującego władcę. Nierzadko obowiązują regulacje zakazujące osobom innych wyznań zajmowania określonych stanowisk, dotyczące sprawowania przez duchownych pewnych funkcji administracyjnych, uprzywilejowania nauki religii państwowej w szkołach.
W Unii Europejskiej religiami państwowymi są np. prawosławie w Grecji, anglikanizm w Anglii, prezbiterianizm w Szkocji, luteranizm w Danii. W tych krajach zakazana jest jednak dyskryminacja osób należących do mniejszości wyznaniowych. W 2000 Szwecja zrezygnowała z luteranizmu jako religii państwowej – od tej pory osoby rodzące się w Szwecji nie są już domyślnie członkami kościoła, którego głową jest król Szwecji.
Religie państwowe na świecie
edytujPaństwa chrześcijańskie
edytuj- Argentyna[potrzebny przypis]
- Kostaryka
- Liechtenstein
- Malta
- Monako
- Salwador
- Szwajcaria (kantony rzymskokatolickie: Appenzell Innerrhoden, Nidwalden, Schwyz, Uri; kantony starokatolickie: Argowia, Bazylea, Berno)[potrzebny przypis]
- Watykan (Teokracja)
- Dania
- Islandia
- Norwegia
- Szkocja
- Szwajcaria (kantony: Argowia, Bazylea, Berno, Glarus, Gryzonia, Schwyz, Turgowia, Uri, Zurych)[potrzebny przypis]
- Tuvalu[2]
W niektórych z wymienionych państw (np. w Argentynie, Finlandii) wspomniane wyznania nie mają oficjalnego statusu religii państwowej, ale utrzymują specjalne stosunki z państwem, które zatwierdza np. nominacje biskupie.
- Afganistan (Teokracja)
- Bahrajn
- Bangladesz
- Brunei
- Egipt
- Irak
- Jemen
- Jordania
- Katar
- Kuwejt
- Libia
- Maroko
- Oman
- Pakistan
- Tunezja
- Zjednoczone Emiraty Arabskie
- Algieria
- Arabia Saudyjska
- Komory
- Malediwy
- Malezja
- Mauretania
- Somalia
Państwa buddyjskie
edytujZobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Leksykon religioznawczy, Wydawnictwo Współczesne, Warszawa 1988, s. 103.
- ↑ 2010 Report on International Religious Freedom – Tuvalu. UNHCR. [dostęp 2017-10-16].
- ↑ Tadeusz J Zieliński, Państwowy Kościół Anglii. Studium prawa wyznaniowego, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe ChAT, 2016, s. 13, ISBN 978-83-60273-36-4 .