Reprezentacja Rumunii w piłce nożnej mężczyzn
Reprezentacja Rumunii w piłce nożnej reprezentuje Rumunię w piłkarskich rozgrywkach międzynarodowych mężczyzn i jest bezpośrednio podporządkowana Rumuńskiemu Związkowi Piłki Nożnej (FRF).
Przydomek |
Tricolorii (Trójkolorowi) |
---|---|
Związek | |
Sponsor techniczny | |
Trener |
Eduard Iordănescu |
Skrót FIFA |
ROU |
Ranking FIFA |
46. (1468.17 pkt.)[a] |
Miejsce w rankingu Elo |
50. (1716 pkt.) (16 czerwca 2024) |
Zawodnicy | |
Kapitan | |
Najwięcej występów |
Dorinel Munteanu (134) |
Najwięcej bramek |
Gheorghe Hagi (35) |
Mecze | |
Pierwszy mecz Królestwo SHS 1:2 Rumunia (Belgrad, Królestwo SHS; 8 czerwca 1922) | |
Najwyższe zwycięstwo Rumunia 9:0 Finlandia (Bukareszt, Rumunia; 14 października 1973) | |
Najwyższa porażka Węgry 9:0 Rumunia (Budapeszt, Węgry; 6 czerwca 1948) | |
Strona internetowa | |
|
Pierwszy oficjalny mecz piłkarski rozegrała w czerwcu 1922 roku, z Jugosławią w Belgradzie. W kolejnej dekadzie – jako jedna z czterech drużyn narodowych (obok Brazylii, Francji i Belgii) – wzięła udział we wszystkich trzech turniejach o mistrzostwo świata. Jednak na każdym z nim swój udział kończyła już na pierwszej fazie; łącznie zanotowała jedno zwycięstwo i trzy porażki.
Do europejskiej czołówki awansowała dopiero w latach 90., kiedy doczekała się tzw. złotego pokolenia piłkarzy. Należą do niego zawodnicy urodzeni w drugiej połowie lat 60. m.in. Gheorghe Hagi, Dorinel Munteanu, Gheorghe Popescu, Dan Petrescu i Ilie Dumitrescu. Rumunia z tymi graczami w składzie awansowała do ćwierćfinałów mundialu w 1994 oraz Euro 2000, grając w tym czasie nieprzerwanie we wszystkich wielkich turniejach.
Jednak od początku XXI wieku datuje się stopniowy regres reprezentacji, którego objawami są porażki w eliminacjach do kolejnych mistrzostw, częste zmiany selekcjonerów, najniższe w historii miejsce w rankingu FIFA (57. w lutym 2011) oraz brak pokolenia zawodników na miarę tego z lat 90.
Historia reprezentacji
edytuj1945–1990: na obrzeżach wielkiego futbolu
edytujW okresie powojennym reprezentacja Rumunii nie należała do faworytów, przegrywała wszystkie eliminacje do kolejnych turniejów. W kwalifikacjach do mistrzostw świata ulegała kolejno Czechosłowacji (1954), Jugosławii (1958), Czechosłowacji i Portugalii (1966), a z udziału w grach o mundial 1962 zrezygnowała sama. Po raz pierwszy awansowała dopiero w 1970. Na turnieju w Meksyku wygrała tylko jeden mecz (2:1 z Czechosłowacją), pozostałe dwa przegrała, przez co zakończyła swoją przygodę z mundialem na fazie grupowej. Na kolejny awans czekała dwadzieścia lat. W tym czasie zbyt silne okazywały się: NRD (1974), Hiszpania (1978), Węgry i Anglia (1982) oraz Irlandia Północna (1986). Do tego doszły niepowodzenia w walce o awans do mistrzostw Europy. O słabości drużyny w tych latach dobrze świadczy fakt, że aż do 1997 najlepszym strzelcem reprezentacji był Iuliu Bodola, który ustanowił swój rekord (30 goli) jeszcze w okresie międzywojennym. Został on pobity dopiero przez Gheorghe Hagiego[1].
Widoczne oznaki poprawy formy pojawiły się w drugiej połowie lat 80. Rumuni po raz pierwszy zagrali na mistrzostwach Europy (Euro 1984), gdzie wprawdzie zdobyli tylko jeden punkt (porażki z RFN i Portugalią oraz remis z Hiszpanią), ale w fazie eliminacji zdołali pokonać kilka wyżej notowanych zespołów: aktualnych mistrzów świata Włochów, brązowych medalistów ostatnich mistrzostw Europy Czechosłowaków oraz wyżej notowanych Szwedów. W drużynie tej, prowadzonej przez Mirceę Lucescu, grali m.in. Silviu Lung, Ioan Andone, Mircea Rednic, Ladislau Bölöni oraz dziewiętnastoletni Hagi. Po drugie zaś także w tym okresie rumuńska piłka klubowa zanotowała największe osiągnięcia. Zespół Steauy Bukareszt w sezonie 1985–1986, po wyeliminowaniu m.in. Honvédu Budapeszt, Anderlechtu oraz – w finale – FC Barcelony, zdobył Puchar Europejskich Mistrzów Krajowych. W następnym sezonie do kolekcji trofeów dołożył Superpuchar Europy, a trzy lata później także dotarł do finału PEMK, jednak tym razem przegrał w nim z A.C. Milanem.
1990–2000: piękna dekada
edytujReprezentacja do europejskiej czołówki awansowała w latach 90. Po raz pierwszy tzw. złote pokolenie piłkarzy urodzonych w drugiej połowie lat 60., na czele z Gheorghe Hagim, Florinem Răducioiu, Gheorghem Popescu i Ioanem Lupescu, pojawiło się na mundialu w 1990. Prowadzeni przez trenera Emerica Jenei, który cztery lata wcześniej wygrał PEMK ze Steauą, we Włoszech dotarli do 1/8 finału. Jednak jeszcze lepszy wynik zanotowali cztery lata później, na mundialu w 1994. Szkoleniowcem był już 43-letni uczeń Jeneia, Anghel Iordănescu. Rumunia odpadła dopiero w ćwierćfinale (najlepszy i do dziś niepobity wynik w historii) po rzutach karnych w meczu ze Szwecją (2:2, k. 4:5). Wcześniej wyeliminowała Argentyńczyków (3:2). W kolejnych latach była obecna na każdym mistrzowskim turnieju: w 1996 po raz drugi w historii awansowała do mistrzostw Europy (faza grupowa), a na mundialu w 1998, który stanowił ostatni etap pracy z kadrą dla Iordănescu, dotarła do 1/8 finału, przegrywając w nim 0:1 z przyszłymi zdobywcami brązowego medalu, Chorwatami. Zamknięciem udanej dekady był udział w Euro 2000. Zespół ponownie prowadzony przez Jeneia w rozgrywkach grupowych wyprzedził obrońców trofeum Niemców (1:1) oraz Anglików (3:2) i awansował do ćwierćfinału. Uległ w nim Włochom (0:2). Skuteczna gra reprezentacji została odnotowana w rankingu FIFA: we wrześniu 1997 Rumunia awansowała w nim na trzecie miejsce (rekord), a w latach 1994–2000 nie spadła niżej niż na 23. pozycję (lipiec 1996), najczęściej pozostając w drugiej dziesiątce.
Rumuńscy piłkarze odnosili wtedy sukcesy nie tylko w drużynie narodowej, ale także w klubach. Gheorghe Hagi i Gheorghe Popescu z Galatasaray SK zdobyli Puchar UEFA, Miodrag Belodedici w barwach Crvenej zvezdy Belgrad sięgnął po Puchar Mistrzów i Puchar Interkontynentalny, Dan Petrescu wygrał Puchar Zdobywców Pucharów i Puchar Anglii z Chelsea F.C., Ioan Lupescu Puchar Niemiec z Bayerem 04 Leverkusen, Daniel Prodan dwukrotnie był mistrzem Szkocji z Rangers, a kilku (Hagi, Popescu i Belodedici) występowało przez jakiś czas w silnych zespołach z ligi hiszpańskiej (m.in. Real Madryt, FC Barcelona i Valencia CF)[2]. Większość zakończyła kariery reprezentacyjne po Euro 2000, ale ich młodsi następcy nie dorównali im osiągnięciami, co przełożyło się na wyniki kadry. Na awans do kolejnego turnieju Rumunia czekała osiem lat. W międzyczasie przegrała eliminacje do mundialu w 2002 (w barażach ze Słowenią), Euro 2004 (trzecie miejsce w grupie kwalifikacyjnej za Danią i Norwegią) i mundialu w 2006 (podobnie, za Holandią i Czechami). Działo się tak mimo iż w kadrze grało kilku zawodników wyróżniających się w silnych klubach lig europejskich (m.in. Cosmin Contra, Răzvan Raț, Cristian Chivu, Adrian Mutu, Bogdan Lobonț), a trenerem w tym okresie został na jakiś czas ponownie Iordănescu.
Pierwsze lata XXI wieku: bolesny upadek
edytujKrótkotrwały okres powrotu do europejskiej czołówki miał miejsce w latach 2006–2008. W Pucharze UEFA 2005/2006 dobrze zaprezentowały się dwie drużyny rumuńskie. Rapid Bukareszt, prowadzony przez 37-letniego Răzvana Lucescu, po wyeliminowaniu m.in. Stade Rennais, Herthy Berlin, Hamburgera SV oraz Szachtara Donieck, dotarł do ćwierćfinału tych rozgrywek. Spotkał się w nim ze Steauą Bukareszt. Lepsza w dwumeczu (1:1 i 0:0) okazała się Steaua, która następnie w półfinale uległa Middlesbrough F.C. (1:0 i 2:4). Niedługo później także reprezentacja powróciła do wysokiej formy i po zwycięstwach m.in. nad Holandią i Bułgarią z pierwszego miejsca w grupie awansowała do Euro 2008. Był to pierwszy od ośmiu lat wielki turniej, na którym zagrała drużyna narodowa Rumunii. W Rankingu FIFA zespół zajmował w tym czasie miejsca w drugiej dziesiątce (od marca 2007 do sierpnia 2008: od 14. do 11.[3]), czyli tak jak w najlepszym okresie.
Ponowny regres rozpoczął się wraz z szybkim odpadnięciem drużyny z mistrzostw Europy, na których po dwu remisach (z mistrzami i wicemistrzami świata, Włochami i Francją) oraz porażce z Holendrami, podopieczni Victora Pițurki zajęli trzecie miejsce w grupie. Kilka miesięcy później zanotowali słabe wyniki w eliminacjach do mundialu w 2010: 0:3 z Litwą, 2:3 i 0:5 z Serbią oraz 1:2 z Austrią. Wygrali tylko z Wyspami Owczymi, co skutkowało tym, że w grupie kwalifikacyjnej zajęli ostatecznie przedostatnie miejsce. Trenera Piţurkę zastąpił młody Răzvan Lucescu, jednak to nie przełożyło się na grę i skuteczność zespołu. W kolejnych kwalifikacjach, do Euro 2012, drużyna prowadzona przez Lucescu i ponownie Piţurkę zremisowała z Albanią (1:1) i Białorusią (0:0) oraz przegrała z Bośnią i Hercegowiną (1:2). W czym czasie spadła na 57. miejsce w rankingu FIFA (luty 2011), co jest jej najgorszym wynikiem w historii. Wyżej od niej sklasyfikowano m.in. drużyny Jamajki, Burkina Faso i Czarnogóry[4]. Dodatkowo kilku kluczowych zawodników kadry (Cristian Chivu, Cosmin Contra i Mirel Rădoi) postanowiło w tym czasie zakończyć kariery reprezentacyjne.
Kolejne eliminacje (do Mistrzostw Świata 2014) zaowocowały ostatecznie zajęciem drugiego miejsca w grupie 4, gdzie oprócz Rumunów znalazły się także reprezentacje Holandii, Węgier, Turcji, Estonii, oraz Andory. Kończąc te eliminacje z 19 punktami na koncie, ustąpili miejsca jedynie Holendrom wygrywając sześć spotkań, raz remisując i trzy razy przegrywając. Jako że drugie miejsce nie dawało im bezpośredniego awansu, musieli oni grać w barażach. Trafili w nich na reprezentację Grecji, z którą przegrali i zremisowali (1:3 i 1:1), nie kwalifikując się ostatecznie do turnieju w Brazylii.
W połowie października 2014 roku, w trakcie trwania kwalifikacji do Euro 2016 selekcjonerem reprezentacji został Anghel Iordănescu. Zastąpił on na tym stanowisku Victora Pițurkę. Pod jego wodzą Rumuni zajęli ostatecznie drugie miejsce w grupie F (grali w niej razem z Irlandią Północną, Węgrami, Finlandią, Wyspami Owczymi i Grecją), co dało im bezpośredni awans na turniej we Francji. Po 10 meczach mieli na swoim koncie 20 punktów dzięki pięciu wygranym i pięciu remisom. Do pierwszego miejsca, które ostatecznie zajęła reprezentacja Irlandii Północnej zabrakło im jednego punktu.
Na Mistrzostwach Europy 2016, reprezentacja Rumunii trafiła do grupy A razem z gospodarzem turnieju Francją, Albanią i Szwajcarią. Po jednym remisie (ze Szwajcarią 1:1), oraz dwóch porażkach (z Francją 1:2 w meczu otwarcia oraz Albanią 0:1) pożegnali się z turniejem już po fazie grupowej. Niedługo później trener Anghel Iordănescu podał się do dymisji[5]. Natomiast 7 lipca nowym selekcjonerem został Christoph Daum, który poprowadził rumuńską reprezentację podczas eliminacji do mistrzostw świata 2018 w Rosji[6]. Rumunia grała w grupie z Polską, Danią, Czarnogórą, Armenią i Kazachstanem. W czasie kwalifikacji, po przegranej z Czarnogórą 0:1 Christoph Daum rozstał się z kadrą[7]. Na tym stanowisku zastąpił go Cosmin Contra[8]. Jednak Rumuni zajęli ostatecznie dopiero czwarte miejsce z trzynastoma punktami po trzech zwycięstwach, czterech remisach i trzech porażkach.
Indywidualnie Rumuni odnoszą sukcesy w Europie. Chociaż w reprezentacji grają głównie przedstawiciele ekstraklasy rumuńskiej, to kilku piłkarzy występuje na co dzień w ligach zachodnich: Cristian Săpunaru wygrał Ligę Europy 2010/2011 z FC Porto, Ștefan Radu gra w pierwszym składzie S.S. Lazio, a napastnicy Ciprian Marica i Adrian Mutu mają doświadczenia z lig niemieckiej, angielskiej i włoskiej. Także rumuńscy trenerzy cieszą się zaufaniem za granicą. Mircea Lucescu, szkoleniowiec Szachtara Donieck, w 2009 doprowadził ten klub do pierwszego w historii zwycięstwa w europejskich pucharach; Ladislau Bölöni od lat pracuje we Francji, Belgii i Grecji; Gavril Balint jest selekcjonerem reprezentacji Mołdawii, a Cosmin Olăroiu, trener, który dotarł ze Steauą do półfinału Pucharu UEFA, przez kilka sezonów prowadził kluby z Zatoki Perskiej. Kilku zawodników ze złotego pokolenia również rozpoczęło pracę szkoleniową: Dorinel Munteanu z Oțelul Galați zdobył w 2011 mistrzostwo Rumunii, kilka lat wcześniej podobne osiągnięcie zanotował Dan Petrescu z Unireą Urziceni. Jednak te wszystkie wyniki indywidualne nie przekładają się na razie na grę reprezentacji.
Sztab szkoleniowy
edytuj- Trener-selekcjoner: Eduard Iordănescu
- Asystent selekcjonera: Ionel Gane
- Asystent selekcjonera: Adrian Mihalcea
- Trener bramkarzy: Leontin Toader
- Trener przygotowania fizycznego: Javi Reyes
- Trener przygotowania fizycznego: Alfonso Villalobos
Najnowsze wyniki
edytujEliminacje do Mistrzostw Świata w Piłce Nożnej 2010
edytujGrupa G
edytuj
Stan na: 15 października 2009 Uwagi: |
|
Eliminacje do Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej 2012
edytujGrupa D
edytuj
Stan po zakończeniu eliminacji
|
|
Eliminacje do Mistrzostw Świata w Piłce Nożnej 2014
edytujGrupa D
edytuj
|
|
Mecze
edytujDrużyna 1 | Wynik dwumeczu | Drużyna 2 | Pierwszy mecz | Drugi mecz |
---|---|---|---|---|
Portugalia | 4:2 | Szwecja | 1:0 | 3:2 |
Ukraina | 2:3 | Francja | 2:0 | 0:3 |
Grecja | 4:2 | Rumunia | 3:1 | 1:1 |
Islandia | 0:2 | Chorwacja | 0:0 | 0:2 |
Po lewej gospodarz pierwszego meczu. |
Pierwsze mecze
edytuj15 listopada 2013 20:00
|
Islandia | 0:0 | Chorwacja | Laugardalsvöllur, Reykjavík Widzów: 9765 Sędzia: Alberto Undiano |
15 listopada 2013 20:45
|
Portugalia |
1:0 (0:0)
|
Szwecja | Estádio da Luz, Lizbona Widzów: 61 467 Sędzia: Nicola Rizzoli |
15 listopada 2013 20:45
|
Ukraina |
2:0 (0:0)
|
Francja | Stadion Olimpijski, Kijów Widzów: 67 732 Sędzia: Cüneyt Çakır |
15 listopada 2013 20:45
|
Grecja |
3:1 (2:1)
|
Rumunia |
Stadion Olimpijski, Ateny Widzów: 26 200 Sędzia: Pedro Proença |
Rewanże
edytuj19 listopada 2013 20:00
|
Rumunia |
1:1 (0:1)
|
Grecja |
Stadionul Național, Bukareszt Sędzia: Milorad Mažić |
19 listopada 2013 20:15
|
Chorwacja |
2:0 (1:0)
|
Islandia | Maksimir, Zagrzeb Sędzia: Björn Kuipers |
19 listopada 2013 20:45
|
Szwecja |
2:3 (0:0)
|
Portugalia |
Friends Arena, Sztokholm Sędzia: Howard Webb |
19 listopada 2013 21:00
|
Francja |
3:0 (2:0)
|
Ukraina | Stade de France, Paryż Sędzia: Damir Skomina |
Eliminacje do Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej 2016
edytujGrupa F
edytujAwans do ME z pierwszego miejsca w grupie |
Awans do ME jako wicemistrz grupy |
Awans do ME jako najlepsza drużyna z trzeciego miejsca |
Zakwalifikowani do baraży |
Niezakwalifikowani do ME |
|
|
Grupa A
edytujZespół | Pkt | M | W | R | P | Br+ | Br− | +/− |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Francja | 7 | 3 | 2 | 1 | 0 | 4 | 1 | +3 |
Szwajcaria | 5 | 3 | 1 | 2 | 0 | 2 | 1 | +1 |
Albania | 3 | 3 | 1 | 0 | 2 | 1 | 3 | −2 |
Rumunia | 1 | 3 | 0 | 1 | 2 | 2 | 4 | −2 |
Mecze Rumunii w ramach Euro 2016
edytuj1 10 czerwca 2016 | Francja |
2:1 (0:0)
|
Rumunia |
Stade de France, Saint-Denis Widzów: 75 113[9] Sędzia: Viktor Kassai |
14 15 czerwca 2016 18:00 CEST
|
Rumunia Bogdan Stancu 18' (k.)
|
1:1 (1:0)
|
Szwajcaria |
Parc des Princes, Paryż Widzów: 43 576[10] Sędzia: Siergiej Karasiow |
25 19 czerwca 2016 21:00 CEST
|
Rumunia | 0:1 (0:1)
|
Albania |
Parc OL, Lyon Widzów: 49 752[11] Sędzia: Pavel Královec |
Eliminacje do Mistrzostw Świata w Piłce Nożnej 2018
edytujGrupa E
edytuj
|
|
Eliminacje do Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej 2020
edytujGrupa F
edytuj
|
|
Baraże o udział w Euro 2020
edytujPółfinały
edytuj8 października 2020 20:45 CET
|
Islandia |
2:1 (2:0)
|
Rumunia |
Laugardalsvöllur, Reykjavík Widzów: 60 Sędzia: Damir Skomina |
Obecny skład
edytujKadra na Mistrzostwa Europy w Piłce Nożnej 2024
Nr | Imię i nazwisko |
Data urodzenia |
Występy | Gole | Obecny klub |
---|---|---|---|---|---|
Bramkarze | |||||
1 | Florin Niță | 03.07.1987 | 21 | 0 | Gaziantep |
12 | Horațiu Moldovan | 20.01.1998 | 11 | 0 | Atletico Madryt |
16 | Ștefan Târnovanu | 09.05.2000 | 1 | 0 | FCSB |
Obrońcy | |||||
2 | Andrei Rațiu | 20.06.1998 | 17 | 1 | Rayo Vallecano |
3 | Radu Drăgușin | 03.02.2002 | 17 | 0 | Tottenham Hotspur |
4 | Adrian Rus | 18.03.1996 | 20 | 1 | Pafos FC |
5 | Ionuț Nedelcearu | 25.04.1996 | 27 | 2 | Palermo |
11 | Nicușor Bancu | 18.09.1992 | 36 | 2 | Universitatea Craiova |
15 | Andrei Burcă | 15.04.1993 | 27 | 1 | Dinamo Bukareszt |
22 | Vasile Mogoș | 31.10.1992 | 7 | 0 | Al Okhdood |
24 | Bogdan Racovițan | 06.06.2000 | 2 | 0 | CFR Cluj |
Pomocnicy | |||||
6 | Marius Marin | 30.08.1998 | 18 | 0 | Pisa |
8 | Alexandru Cicâldău | 08.07.1997 | 37 | 4 | Konyaspor |
10 | Nicolae Stanciu | 07.05.1993 | 70 | 14 | Damac |
13 | Valentin Mihăilă | 02.02.2000 | 21 | 4 | Parma |
14 | Ianis Hagi | 22.10.1998 | 35 | 5 | Alavés |
17 | Florinel Coman | 10.04.1998 | 15 | 1 | FCSB |
18 | Răzvan Marin | 23.05.1996 | 55 | 3 | Empoli |
20 | Dennis Man | 26.08.1998 | 24 | 7 | Parma |
21 | Darius Olaru | 03.03.1998 | 18 | 0 | FCSB |
23 | Deian Sorescu | 29.08.1997 | 17 | 0 | Gaziantep |
26 | Adrian Șut | 30.04.1999 | 2 | 0 | FCSB |
Napastnicy | |||||
7 | Denis Alibec | 05.01.1991 | 47 | 5 | Muaither SC |
9 | George Pușcaș | 08.04.1996 | 42 | 11 | SSC Bari |
19 | Denis Drăguș | 06.07.1999 | 11 | 2 | Gaziantep |
25 | Daniel Bîrligea | 19.04.2000 | 2 | 0 | CFR Cluj |
Źródło: https://www.frf.ro/nationale/masculin/echipa-nationala/lotul-romaniei-pentru-euro-2024/
Udział w międzynarodowych turniejach
edytujMistrzostwa świata
edytujPodstawowe ustawienie reprezentacji Rumunii w czasie mundialu 1994 |
Udział w mistrzostwach świata | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Rok | Kwalifikacje | Wynik | ||||||
1930 | – | Faza grupowa | ||||||
1934 | Awans | 1/8 finału | ||||||
1938 | Awans | 1/8 finału | ||||||
1950 | Nie brała udziału | |||||||
1954 | Nie zakwalifikowała się | |||||||
1958 | ||||||||
1962 | Wycofała się z eliminacji | |||||||
1966 | Nie zakwalifikowała się | |||||||
1970 | Awans | Faza grupowa | ||||||
1974 | Nie zakwalifikowała się | |||||||
1978 | ||||||||
1982 | ||||||||
1986 | ||||||||
1990 | Awans | 1/8 finału | ||||||
1994 | Awans | Ćwierćfinał | ||||||
1998 | Awans | 1/8 finału | ||||||
2002 | Nie zakwalifikowała się | |||||||
2006 | ||||||||
2010 | ||||||||
2014 | ||||||||
2018 | ||||||||
2022 | ||||||||
2026 |
Mistrzostwa Europy
edytujUdział w mistrzostwach Europy | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Rok | Kwalifikacje | Wynik | ||||||
1960 | Nie zakwalifikowała się | |||||||
1964 | ||||||||
1968 | ||||||||
1972 | ||||||||
1976 | ||||||||
1980 | ||||||||
1984 | Awans | Faza grupowa | ||||||
1988 | Nie zakwalifikowała się | |||||||
1992 | ||||||||
1996 | Awans | Faza grupowa | ||||||
2000 | Awans | Ćwierćfinał | ||||||
2004 | Nie zakwalifikowała się | |||||||
2008 | Awans | Faza grupowa | ||||||
2012 | Nie zakwalifikowała się | |||||||
2016 | Awans | Faza grupowa | ||||||
2020 | Nie zakwalifikowała się | |||||||
2024 | Awans | 1/8 finału |
Rekordziści
edytujStan na 21 listopada 2023[12].
Ostatnim meczem, jaki uwzględniono w statystyce, jest mecz eliminacji Mistrzostw Europy 2024 ze Szwajcarią (1:0) z 21 listopada 2023.
Najwięcej występów w kadrze
|
Najwięcej goli w kadrze
|
- Gwiazdką oznaczono piłkarzy branych pod uwagę przy ustalaniu obecnej kadry.
Trenerzy reprezentacji Rumunii od lat 90.
edytujZdjęcie | Trener | Wiek1 | Data zatrudnienia | Data rezygnacji | M | Z | R | P | %Z | Okoliczności rezygnacji |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Emeric Jenei | 49 | wrzesień 1986 |
czerwiec 1990 |
38 | 18 | 10 | 10 | 47,4% | Po mundialu 1990, na którym jego podopieczni doszli do 1/8 finału, przyjął propozycję prowadzenia Steauy Bukareszt. | |
Gheorghe Constantin | 58 | lipiec 1990 |
październik 1990 |
4 | 2 | 0 | 2 | 50,0% | Został zwolniony po słabym początku eliminacji do Euro 1992: w dwu meczach zanotował dwie porażki, ze Szkocją (1:2) i Bułgarią (0:3). | |
Mircea Rădulescu | 49 | listopad 1990 |
grudzień 1991 |
19 | 5 | 3 | 3 | 26,3% | Odszedł gdyż, mimo dobrych wyników w eliminacjach do Euro 1992, nie zdołał odrobić strat z okresu pracy swojego poprzednika i nie awansował do turnieju. Niedługo później podpisał kontrakt z Rapidem Bukareszt. | |
Cornel Dinu | 44 | styczeń 1992 |
3 czerwca 1993 |
13 | 7 | 2 | 4 | 53,8% | Bezpośrednią przyczyną zwolnienia była porażka 2:5 z Czechosłowacją w eliminacjach do mundialu 1994[13]. | |
Anghel Iordănescu | 43 | lipiec 1993 |
1 lipca 1998 |
57 | 34 | 11 | 12 | 59,6% | Zgodnie z zapowiedziami ten najbardziej utytułowany trener-selekcjoner Rumunii zrezygnował po mundialu 1998. Już pół roku przed turniejem ogłosił, że po jego zakończeniu będzie opiekował się piłkarzami reprezentacji Grecji[14]. | |
Victor Pițurcă | 42 | 14 lipca 1998 |
4 listopada 1999 |
16 | 9 | 6 | 1 | 56,2% | Został zwolniony miesiąc po wywalczeniu z reprezentacją awansu na Euro 2000. Przyczyną dymisji był jego konflikt z grupą starszych kadrowiczów. Jej lider, Gheorghe Hagi, przedstawił kierownictwu federacji ultimatum: odejdzie albo Pițurcă albo on[15]. | |
Emeric Jenei | 63 | 1 stycznia 2000 |
25 czerwca 2000 |
11 | 5 | 1 | 5 | 45,4% | Po Euro 2000, na którym jego podopieczni zanotowali najlepszy wynik w historii występów w mistrzostwach Europy (ćwierćfinał), nie tylko zrezygnował z prowadzenia kadry, ale całkowicie zakończył karierę szkoleniową. | |
Ladislau Bölöni | 47 | 26 lipca 2000 |
7 czerwca 2001 |
13 | 8 | 2 | 3 | 61,5% | Po zwycięstwach nad Węgrami i Litwą w eliminacjach do mundialu 2002 złożył dymisję. Nie zdradził jej przyczyn. Najpewniej były nimi negocjacje z działaczami Sportingu, gdyż już kilka dni po rezygnacji podpisał kontrakt z tym klubem. | |
Gheorghe Hagi | 36 | 15 czerwca 2001 |
26 listopada 2001 |
4 | 1 | 2 | 1 | 25,0% | Po przegranych meczach barażowych do mundialu 2002 ze Słowenią (1:2 i 1:1) nie przedłużył swojej umowy[16]. | |
Gavril Balint | 38 | 15 sierpnia 2001 |
15 sierpnia 2001 |
1 | 0 | 1 | 0 | 0% | Tymczasowo prowadził reprezentację w towarzyskim spotkaniu ze Słowenią (2:2). Nowy selekcjoner Hagi musiał poddać się w tym czasie operacji nerek[17]. | |
Anghel Iordănescu | 52 | 10 stycznia 2002 |
19 listopada 2004 |
30 | 17 | 4 | 9 | 56,7% | Zrezygnował po remisie 1:1 z Armenią w eliminacjach do mundialu 2006. Mimo iż Rumunii zajmowali wtedy drugie miejsce w tabeli, trener podkreślał, że niezadowalający wynik i gra w ostatnim meczu wymagają od niego „honorowej decyzji”[18]. | |
Victor Pițurcă | 49 | 8 grudnia 2004 |
12 kwietnia 2009 |
47 | 28 | 7 | 12 | 59,6% | Został zdymisjonowany na początku kwalifikacji do mundialu 2010 po tym, jak Rumuni w pięciu meczach wywalczyli tylko cztery punkty. Przegrali z Litwą (0:3), Serbią (2:3) i Austrią (1:2). W chwili zwolnienia trenera zajmowali przedostatnie miejsce w tabeli[19]. | |
Răzvan Lucescu | 40 | 29 kwietnia 2009 |
4 czerwca 2011 |
21 | 9 | 5 | 7 | 42,8% | Złożył dymisję po zwycięstwie 3:0 z Bośnią i Hercegowiną w eliminacjach do Euro 2012. Dzięki temu meczowi jego podopieczni zachowali szanse na awans. Nie podał przyczyn odejścia, jednak już dzień później podpisał kontrakt z Rapidem Bukareszt[20]. | |
Emil Săndoi Ștefan Iovan |
46 51 |
5 czerwca 2011 |
15 czerwca 2011 |
2 | 0 | 0 | 2 | 0% | Po niespodziewanej dymisji Lucescu duet Săndoi-Iovan (czyli selekcjoner reprezentacji młodzieżowej i asystent poprzedniego trenera) tymczasowo prowadził kadrę w towarzyskich spotkaniach z Brazylią (0:1) i Paragwajem (0:2)[21]. | |
Victor Pițurcă | 55 | 15 czerwca 2011 |
16 października 2014 |
35 | 17 | 10 | 8 | 48,5% | Otrzymał propozycję pracy w arabskim klubie Ittihad FC i zrezygnował ze stanowiska[22]. | |
Anghel Iordănescu | 64 | 27 października 2014 |
30 czerwca 2016 |
19 | 7 | 9 | 3 | 36,8% | Po fatalnym dla Rumunii Euro 2016, kiedy to odpadli już po fazie grupowej zajmując ostatnie miejsce w grupie, zrezygnował ze stanowiska[23]. | |
Christoph Daum | 62 | 7 lipca 2016 |
14 września 2017 |
10 | 3 | 3 | 4 | 30,0% | Po fatalnych dla Rumunii eliminacjach do MŚ 2018, które zakończyły się dla nich brakiem awansu, został zwolniony ze stanowiska[24]. | |
Cosmin Contra2 | 41 | 22 września 2017 |
0 | 0 | 0 | 0 | 0% |
W rankingu FIFA
edytujRok | Styczeń | Luty | Marzec | Kwiecień | Maj | Czerwiec | Lipiec | Sierpień | Wrzesień | Październik | Listopad | Grudzień |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1993 | – | – | – | – | – | – | – | 21. | 20. | 15. | 12. | 13. |
1994 | 13. | 18. | 10. | 11. | 10. | 7. | 7. | 7. | 7. | 8. | 11. | 11. |
1995 | 11. | 12. | 12. | 10. | 11. | 11. | 13. | 14. | 7. | 15. | 12. | 11. |
1996 | 11. | 11. | 11. | 18. | 16. | 16. | 23. | 18. | 15. | 14. | 20. | 16. |
1997 | 16. | 15. | 15. | 9. | 9. | 6. | 4. | 12. | 3. | 5. | 5. | 7. |
1998 | 7. | 11. | 15. | 22. | 22. | 22. | 13. | 13. | 13. | 12. | 12. | 12. |
1999 | 10. | 10. | 10. | 11. | 10. | 9. | 9. | 10. | 11. | 9. | 9. | 8. |
2000 | 8. | 8. | 8. | 9. | 10. | 11. | 12. | 12. | 12. | 13. | 13. | 13. |
2001 | 13. | 13. | 13. | 12. | 12. | 12. | 11. | 14. | 15. | 15. | 15. | 15. |
2002 | 15. | 16. | 17. | 16. | 14. | 14. | 25. | 27. | 26. | 21. | 21. | 24. |
2003 | 26. | 23. | 24. | 29. | 27. | 21. | 21. | 19. | 20. | 21. | 24. | 27. |
2004 | 27. | 28. | 31. | 28. | 23. | 31. | 32. | 35. | 32. | 26. | 28. | 29. |
2005 | 28. | 28. | 29. | 30. | 32. | 32. | 31. | 31. | 32. | 28. | 27. | 27. |
2006 | 27. | 30. | 26. | 25. | 25. | 25. | 26. | 26. | 25. | 23. | 19. | 19. |
2007 | 20. | 15. | 14. | 14. | 15. | 12. | 13. | 13. | 12. | 12. | 13. | 13. |
2008 | 13. | 13. | 13. | 12. | 12. | 12. | 12. | 11. | 13. | 18. | 19. | 21. |
2009 | 21. | 17. | 20. | 28. | 28. | 28. | 26. | 27. | 26. | 36. | 32. | 36. |
2010 | 36. | 38. | 32. | 28. | 28. | 28. | 42. | 42. | 46. | 50. | 52. | 56. |
2011 | 56. | 57. | 52. | 41. | 42. | 53. | 53. | 54. | 49. | 55. | 56. | 56. |
2012 | 55. | 52. | 53. | 45. | 45. | 52. | 52. | 51. | 57. | 46. | 37. | 33. |
2013 | 33. | 31. | 31. | 34. | 34. | 34. | 33. | 33. | 31. | 29. | 32. | 32. |
2014 | 33. | 33. | 32. | 31. | 32. | 29. | 28. | 27. | 26. | 21. | 15. | 15. |
2015 | 15. | 16. | 14. | 12. | 12. | 12. | 8. | 7. | 7. | 13. | 14. | 16. |
2016 | 16. | 16. | 16. | 19. | 19. | 22. | 24. | 25. | 32. | 34. | 39. | 39. |
2017 | 38. | 40. | 39. | 47. | 47. | 46. | 42. | 42. | 41. |
- najlepsze miejsce: 3. (wrzesień 1997)
- najgorsze miejsce: 57. (luty 2011 i wrzesień 2012)
- najwyższy awans: +11 (kwiecień 2011)
- największy spadek: -11 (lipiec 2002)
Źródło: [25]
Przypisy
edytuj- ↑ Encyklopedia piłkarska FUJI. Mistrzostwa Świata 1998, s. 151.
- ↑ O fenomenie tego pokolenia pisał kiedyś Roman Hurkowski. Rumuńskie patenty, „Piłka Nożna Plus”, nr 11, listopad 2000, s. 24.
- ↑ Ranking FIFA: Rumunia. fifa.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-05-12)]. (Dostęp 6 czerwca 2011).
- ↑ Ranking FIFA: luty 2011. fifa.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-24)]. (Dostęp 5 czerwca 2011).
- ↑ Euro 2016: Anghel Iordanescu rozstał się z reprezentacją Rumunii [online], 27 czerwca 2016 [dostęp 2016-07-02] (pol.).
- ↑ Sport.pl: El. MŚ 2018. Rumunia ma nowego trenera. Niemiec poprowadzi rywali Polaków. 2016-07-07. [dostęp 2016-07-07].
- ↑ Wirtualna Polska Media , Dan Petrescu odmówił rumuńskiej federacji. Trójkolorowych ma przejąć Cosmin Contra – WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 15 września 2017 [dostęp 2017-11-18] (pol.).
- ↑ Cosmin Contra selekcjonerem reprezentacji Rumunii, „LigaPolska.pl” [dostęp 2017-11-18] .
- ↑ Full Time Report France–Romania.
- ↑ Full Time Report Romania–Switzerland.
- ↑ Full Time Report Romania–Albania.
- ↑ Romania – Record International Players [online], www.rsssf.org [dostęp 2024-06-16] .
- ↑ Krótko. „Gazeta Wyborcza”, nr 133, 9 czerwca 1993.
- ↑ Encyklopedia piłkarska FUJI. Mistrzostwa Świata 1998, s. 153.
- ↑ Biblioteczka Piłki Nożnej. Finaliści EURO 2000, s. 14–15.
- ↑ Breakingnews.ie: Soccer: Hagi quits as Romanian boss (Dostęp 5 czerwca 2011).
- ↑ MaSZ. Towarzysko. 'Piłka Nożna” nr 34, 21 sierpnia 2001.
- ↑ UEFA.com: Iordanescu quits Romania role (Dostęp 5 czerwca 2011).
- ↑ Realitatea: Romanian national soccer coach Victor Piturca sacked after failure to qualify team at 2010 World Cup (Dostęp 5 czerwca 2011).
- ↑ Sport.Onet: Zrezygnował trener Rumunii Razvan Lucescu (Dostęp 4 czerwca 2011).
- ↑ Football.Stadium: Romania coach Lucescu steps down (Dostęp 6 czerwca 2011).
- ↑ NiceSport.pl – Piłka nożna – Selekcjoner Rumunii odchodzi ze stanowiska [online], nicesport.pl [dostęp 2017-12-03] .
- ↑ Euro 2016: Anghel Iordanescu odchodzi z reprezentacji Rumunii – Rumunia na EURO 2016 [online], przegladsportowy.pl [dostęp 2017-11-26] (pol.).
- ↑ Christoph Daum nie jest już trenerem Rumunii – SE.pl [online], sport.se.pl [dostęp 2017-11-26] (pol.).
- ↑ The FIFA/Coca-Cola World Ranking – Ranking Table – FIFA.com [online], fifa.com [dostęp 2017-11-26] [zarchiwizowane z adresu 2018-07-15] (ang.).
Linki zewnętrzne
edytuj- Oficjalna witryna związku (rum.)
- RomaniaSoccer: wszystkie mecze reprezentacji (szczegóły) (ang.)
- RSSSF: archiwum wyników 1922–2003 (ang.)
- RSSSF: archiwum zawodników z największą liczbą występów i goli (ang.)
- RSSSF: archiwum trenerów 1922–1999 (ang.)
- NationalFootballTeams: Romania (ang.)
- FIFA: Romania. fifa.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-09-26)]. (ang.).