Saint Lucia

Saint Lucia
Herb	Flaga
	Dewiza: The Land, The People, The Light; (Ziemia, Naród, Światło)
	Hymn: Sons and Daughters of Saint Lucia; (Synowie i córki Saint Lucia);
	Hymn królewski: God Save the King; (Boże, chroń Króla);
Ustrój polityczny	monarchia parlamentarna
Stolica	Castries
Data powstania	22 lutego 1979
Władca	Karol III
Gubernator generalny	p.o. Errol Charles
Premier	Philip Pierre
Powierzchnia	616 km²
Populacja (2017); • liczba ludności	; 164 994
• gęstość	268 os./km²
Kod ISO 3166	LC
Waluta	dolar wschodniokaraibski (XCD)
Telefoniczny nr kierunkowy	+1 758
Domena internetowa	.lc
Kod samochodowy	WL
Kod samolotowy	J6
Strefa czasowa	UTC -4
Język urzędowy	angielski
Religia dominująca	katolicyzm
PKB (2023); • całkowite ; • na osobę	; 2,26 mld USD; 12 265 USD
PKB (PSN) (2023); • całkowite ; • na osobę	; 3,40 mld dolarów międzynar.; 18 435 dolarów międzynar.
	Położenie na mapie;
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Cytaty w Wikicytatach
	Hasło w Wikisłowniku
	Informacje w Wikipodróżach

^ⓘSaint Lucia (wym. [s e ɪ n t ˈ l u ʃ ə]) – państwo w Ameryce Środkowej na Morzu Karaibskim, na wyspie o tej samej nazwie należącej do archipelagu Wysp Nawietrznych, części Małych Antyli.

Ustrój polityczny

Monarchia konstytucyjna, członek brytyjskiej Wspólnoty Narodów. Konstytucja została uchwalona w 1979. Głową państwa jest monarcha brytyjski, reprezentowany przez mianowanego przez siebie gubernatora generalnego. Władza ustawodawcza należy do 2-izbowego parlamentu, złożonego z 11-osobowego senatu, mianowanego przez gubernatora i 17-osobowej Izby Zgromadzenia, wybieranej na 5 lat w wyborach powszechnych. Władza wykonawcza należy do rządu powoływanego przez gubernatora na wniosek premiera i odpowiedzialnego przed Izbą Zgromadzenia. Na premiera gubernator powołuje przywódcę większości w Izbie Zgromadzenia.

Geografia

Osobny artykuł: Geografia Saint Lucia.

Wyspa górzysta (wys. do 950 m), pochodzenia wulkanicznego – w zachodniej części wyspy kaldera wulkanu Qualibou (wys. 777 m), Ostatnia erupcja 1766 rok. Wzdłuż wybrzeża występują rafy koralowe. Klimat równikowy wilgotny. Latem i jesienią silne cyklony. Gorące źródła mineralne.

Najwyższe miejsce: Mount Gimie 950 m n.p.m.
Najniższe miejsce: Ocean Atlantycki 0 m n.p.m.

Historia

Wyspa pierwotnie zamieszkana przez Karaibów pochodzących z rejonu Gujany w Ameryce Południowej, którzy zasiedlali Antyle począwszy od III w. p.n.e.^[4] Odkryta prawdopodobnie w 1502 przez Krzysztofa Kolumba. Po raz pierwszy została skolonizowana przez Francuzów w 1635, 25 lat później, w roku 1660, został podpisany traktat z tubylcami^[5]. Niedługo później Saint Lucia zainteresowali się Brytyjczycy, była przez długi czas przedmiotem sporu pomiędzy potęgami, przechodziła przez lata z rąk do rąk. W 1814 r. podpisano Traktat Paryski, na mocy którego Francuzi zrzekli się wyspy. W tamtym okresie na Saint Lucia sprowadzano masowo afrykańskich niewolników. Ten proceder został w roku 1834 zakazany prawnie^[5]. W latach 1958–1962 wyspa była częścią Federacji Indii Zachodnich. Od 1967 terytorium stowarzyszone z Wielką Brytanią. Od 22 lutego 1979 niepodległe, urząd premiera objął wtedy John Compton, którego w tym samym roku zastąpił Allan Louisy. W 1981 Louisy zrezygnował z funkcji premiera, zastąpił go Winston Cenac. Compton w 1982 odzyskał władzę jako szef rządu utworzonego przez Partię Pracy. Ponownie został premierem w 1987 i 1992. W 1997 premierem został Kenny Anthony.

Od 1990 działa na rzecz unii ekonomicznej i politycznej z Dominiką, Grenadą oraz Saint Vincent i Grenadynami.

Gospodarka

Podstawą gospodarki państwa jest turystyka, generująca 80% PKB. Udział produkcji przemysłowej w PKB to 16%, rolnictwa – 3%. W latach 2008−2012 Saint Lucia rozwijała się w tempie nie przekraczającym 1%, do czego przyczynił się ogólnoświatowy kryzys gospodarczy i huragan z 2010, który zniszczył uprawy bananowców. W 2013 roku relacja długu publicznego do PKB osiągnęła wartość 73,6%, średnia inflacja wyniosiła 1,5%, natomiast bezrobocie sięgnęło 21,4%. Liczba odwiedzających wyspę w roku 2013 była o 3,2% większa porównaniu z 2012. Wydatki turystów na Saint Lucia w tym czasie wzrosły o 10,1%, w związku z poprawą sytuacji na rynku Stanów Zjednoczonych^[6]. W 2009 na Saint Lucia przybyło 98 685 turystów ze Stanów Zjednoczonych, 28 563 z Kanady, 8619 z Europy oraz 64 424 z innych krajów czy obszarów^[7].

W 2012 roku głównymi partnerami w eksporcie były: Stany Zjednoczone (34%), Trynidad i Tobago (23,2%), UE (17%), Barbados (8,5%) oraz Saint Vincent i Grenadyny (3%), natomiast w imporcie: Stany Zjednoczone (42,6%), Trynidad i Tobago (23,8%), UE (8,4%), Japonia (4,3) oraz Barbados (3,5%)^[6].

Saint Lucia jest członkiem organizacji regionalnych: OPA (Organizacja Państw Amerykańskich), Organizacja Państw Wschodniokaraibskich (OECS), CARICOM, CARIFORUM, ALBA, Petrocaribe. Należy do wyspecjalizowanych agend ONZ, m.in. UNCTAD, UNESCO i FAO^[6].

Głównymi zasobami naturalnymi Saint Lucia są lasy i zasoby geotermalne^[6]. W uprawie dominują banany, mango, palmy kokosowe, ananasy, kakaowce, drzewka cytrusowe, pochrzyn, papryka i imbir. Eksportowymi towarami są banany, odzież, orzechy i olej kokosowy, cytrusy^[8] i awokado^[6].

Porty lotnicze na Saint Lucia

Podział administracyjny

Osobny artykuł: Podział administracyjny Saint Lucia.

Demografia

85,3% populacji stanowią czarnoskórzy, osoby o mieszanej etniczności 10,9% a 2,2% osoby pochodzenia Hinduskiego, pozostali 1,6%, osoby o nieokreślonej przynależności 0,1% (stan w 2010)^[1].

W 2005 alfabetyzacja mieszkańców wyniosła 90%. Przewidywana długość życia kobiet wyniosła 77 lat, mężczyzn – 70^[8].

Religia

Struktura religijna kraju w 2010 roku według The World Factbook^[1]:

katolicy – 61,5%,

Osobny artykuł: Archidiecezja Castries.

protestanci – 27,8%:
- adwentyści dnia siódmego – 10,4%,
- zielonoświątkowcy – 8,5%,
- pozostali (ewangelikalni, baptyści, anglikanie, Kościół Boży i inni) – 8,9%,
bez religii – 5,9%,
rastafarianie – 1,9%,
niesprecyzowani – 1,4%,
świadkowie Jehowy – 1,1%,
Osobny artykuł: Świadkowie Jehowy na Saint Lucia.
pozostałe religie – 0,4%.

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d Central America and Caribbean :: Saint Lucia. [w:] The World Factbook [on-line]. CIA, 1 września 2015. [dostęp 2015-09-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-30)].
↑ The World Factbook – Central Intelligence Agency [online], cia.gov [dostęp 2017-10-03] [zarchiwizowane z adresu 2016-01-30] (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d Dane dotyczące PKB na podstawie szacunków Międzynarodowego Funduszu Walutowego na rok 2023: International Monetary Fund: World Economic Outlook Database, April 2023. [dostęp 2023-05-22]. (ang.).
↑ Hilary Mcd.H.M. Beckles Hilary Mcd.H.M., Kalinago (Carib) Resistance to European Colonisation of the Caribbean, „A Journal of Caribbean Culture”, 38, 1992, s. 1-124, DOI: 10.1080/00086495.1992.11671757 .
↑ ^a ^b St Lucia profile – Timeline, „BBC News”, 28 maja 2018 [dostęp 2022-08-17] (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Saint Lucia. Informator Ekonomiczny Ministerstwa Spraw Zagranicznych, 1 września 2014. [dostęp 2015-09-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-10-09)].
↑ Agata Karkoszka: Analiza Rynku Turystycznego Saint Lucia. AWF Kraków, Wydział Turystyki i Rekreacji, 23 listopada 2012. [dostęp 2015-09-03].
↑ ^a ^b Wielki Encyklopedyczny Atlas Świata. T. 16. Ameryka Środkowa. Warszawa: PWN, 2006, s. 57–58. ISBN 978-83-01-14931-4.

[wf-1] Central America and Caribbean :: Saint Lucia. [w:] The World Factbook [on-line]. CIA, 1 września 2015. [dostęp 2015-09-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-30)].

[2] The World Factbook – Central Intelligence Agency [online], cia.gov [dostęp 2017-10-03] [zarchiwizowane z adresu 2016-01-30] (ang.).

[IMF-3] Dane dotyczące PKB na podstawie szacunków Międzynarodowego Funduszu Walutowego na rok 2023: International Monetary Fund: World Economic Outlook Database, April 2023. [dostęp 2023-05-22]. (ang.).

[4] Hilary Mcd.H.M. Beckles Hilary Mcd.H.M., Kalinago (Carib) Resistance to European Colonisation of the Caribbean, „A Journal of Caribbean Culture”, 38, 1992, s. 1-124, DOI: 10.1080/00086495.1992.11671757 .

[:0-5] St Lucia profile – Timeline, „BBC News”, 28 maja 2018 [dostęp 2022-08-17] (ang.).

[gov-6] Saint Lucia. Informator Ekonomiczny Ministerstwa Spraw Zagranicznych, 1 września 2014. [dostęp 2015-09-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-10-09)].

[pdf-7] Agata Karkoszka: Analiza Rynku Turystycznego Saint Lucia. AWF Kraków, Wydział Turystyki i Rekreacji, 23 listopada 2012. [dostęp 2015-09-03].

[pwn-8] Wielki Encyklopedyczny Atlas Świata. T. 16. Ameryka Środkowa. Warszawa: PWN, 2006, s. 57–58. ISBN 978-83-01-14931-4.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]