Siły Powietrzne Republiki Singapuru
Siły Powietrzne Republiki Singapuru (ang. Republic of Singapore Air Force; w skrócie RSAF; chiń. 新加坡空军部队; malajski Angkatan Udara Republik Singapura; tamil. சிங்கப்பூர் ஆகாயப்படை) – wojska lotnicze Republiki Singapuru, jedna z trzech formacji tamtejszych Sił Zbrojnych. W regionie Azji Południowo-Wschodniej nieznacznie liczniejszym lotnictwem dysponuje Wietnam, Tajlandia i Indonezja, jednak Singapur ma liczebną i techniczną przewagę we flocie myśliwców[1]. W związku z nieposiadaniem przez Singapur dostatecznej przestrzeni powietrznej na prowadzenie jakichkolwiek operacji wszystkie szkolenia i loty treningowe odbywają się w USA (F-15, F-16), Francji (M-346), Australii (PC-21) i Tajlandii.
| Państwo | |
|---|---|
| Siły zbrojne | |
| Nazwa skrócona |
RSAF |
| Data utworzenia |
1 kwietnia 1973 |
Historia
edytuj1 września 1968 roku utworzono Dowództwo Obrony Powietrznej Singapuru (Singapore Air Defence Command - SADC). Pierwszym zadaniem nowo powstałej formacji było wyszkolenie personelu. W tym celu, 1 sierpnia 1969 roku w bazie lotniczej Tengah otwarto Flying Training School, pierwszą szkołę lotniczą. W tym samym roku, w maju, pozyskano osiem samolotów Cessna 172K oraz śmigłowce Alouette III. Pierwsi piloci wyszkoleni na miejscu ukończyli kurs w grudniu tego samego roku i zostali wysłani do Wielkiej Brytanii w celu dalszego przeszkolenia. W październiku tego samego roku otrzymano pierwsze maszyny z napędem odrzutowym, były to treningowe BAC 167 Strikemaster Mk84 a rok później, ww wrześniu 1970 roku pierwsze bojowe odrzutowce, myśliwce Hawker Hunter. We wrześniu 1971 roku rozpoczęto proces wdrażania samolotów SIAI-Marchetti SF.260, które miały zastąpić używane podczas szkolenia Cessny. Do końca tego samego roku Armia Brytyjska ostatecznie opuściła terytorium Singapuru a siły powietrzne przejęły całkowitą kontrolę nad opuszczonymi przez Royal Air Force bazami w Tengah, Changi i Sembawang. W 1972 roku na wyposażeniu sił powietrznych pojawiły się pierwsze samoloty transportowe. Były to niewielkie Short SC.7-3M Skyvan. W 1973 roku Singapur rozpoczął proces zakupu używanych przez United States Navy maszyn Douglas A-4 Skyhawk. Były to samoloty w wersji A-4B pozyskane z nadwyżek amerykańskiej marynarki, przechowywane w Military Aircraft Storage and Disposition Center na terenie bazy Davis-Monthan Air Force Base w Tucson w Arizonie. Maszyny zostały poddane gruntownej modernizacji i weszły na uzbrojenie pod oznaczeniem A-4S i TA-4S (wersja dwumiejscowa). 1 kwietnia 1975 roku siły powietrzne uzyskały pełną samodzielność stając się niezależnym rodzajem sił zbrojnych a SADC został przemianowany na Republic of Singapore Air Force (RSAF). W 1976 roku siły powietrzne zakupiły pierwsze samoloty Northrop F-5E/F Freedom Fighter, które weszły na wyposażenie dywizjonu No. 144 Black Kite Squadron. W drugiej połowie lat 70. ubiegłego wieku zakupiono samoloty Lockheed C-130 Hercules oraz śmigłowce Bell 212 i Bell UH-1 Iroquois, które zastąpiły francuskie Alouette. Również w drugiej połowie lat 70. do służby w siłach powietrznych zaczęto przyjmować kobiety.
Wyposażenie
edytujObecne
edytuj| Zdjęcie | Samolot | Producent | Typ | Wersja | Liczba sztuk |
|---|---|---|---|---|---|
| Samoloty myśliwskie | |||||
 |
Boeing F-15 Strike Eagle |  Stany Zjednoczone |
przewagi powietrznej/szturmowy | F-15SG | 40 |
 |
Lockheed Martin F-16 Fighting Falcon | Stany Zjednoczone |
przechwytujacy
szturmowy |
F-16C Block 52
F-16D Block 52 |
22
20 |
 |
Northrop F-5 Tiger II | Stany Zjednoczone |
wielozadaniowy
treningowy rozpoznawczy |
F-5S Tiger II
F-5T Tiger II RF-5S Tigereye |
32
9 8 |
| Suma | 135 | ||||
| Samoloty patrolowe i wczesnego ostrzegania | |||||
 |
Grumman E-2 Hawkeye | Stany Zjednoczone |
wczesne ostrzeganie i dowodzenie | E-2C | 4 |
 |
Gulfstream G550 CAEW |  Izrael |
wczesne ostrzeganie i dowodzenie | EL/M-2075 Phalcon | 4 |
 |
Fokker F50 |  Holandia |
morski patrolowiec | F50ME2 | 5 |
| Samoloty transportowe i powietrzne tankowce | |||||
 |
Boeing KC-135 Stratotanker | Stany Zjednoczone |
latająca cysterna/transportowy | KC-135R | 4 |
 |
Lockheed C-130 Hercules | Stany Zjednoczone
|
transportowy
latająca cysterna/transportowy |
C-130H
KC-130B/H |
5
5 |
 |
Fokker 50 | Holandia |
transport/VIP | 50UTL | 4 |
| Samoloty szkolno-treningowe | |||||
 |
Pilatus PC-21 |  Szwajcaria |
szkolenie podstawowe | 19 | |
| Alenia Aermacchi M-346 |  Włochy |
szkolenie zaawansowane | 12 | ||
 |
ST Aerospace A-4SU Super Skyhawk | Stany Zjednoczone Singapur |
szkolenie zaawansowane | TA-4SU | 11 |
| Śmigłowce | |||||
 |
Boeing CH-47 Chinook | Stany Zjednoczone |
ciężki śmigłowiec transportowy | CH-47SD | 16 |
 |
Boeing AH-64D Apache Longbow | Stany Zjednoczone |
śmigłowiec szturmowy | AH-64D | 18 |
 |
Eurocopter Super Puma |  Francja |
śmigłowiec transportowy/SAR | AS332M | 22 |
| Eurocopter Cougar | Francja |
śmigłowiec transportowy | AS532UL | 12 | |
| Eurocopter Colibri | Francja Singapur |
śmigłowiec szkolny | EC120 | 10 | |
 |
Sikorsky SH-60 Seahawk | Stany Zjednoczone |
śmigłowiec morski/ZOP | S-70B | 6 |
| Bezzałogowe aparaty latające | |||||
| Elbit Hermes 450 | Izrael |
rozpoznawczy BSL | 5 | ||
| IAI Heron | Izrael |
rozpoznawczy BSL | ? | ||
 |
IAI Searcher | Izrael |
rozpoznawczy BSL | 40 | |
| IAI Scout | Izrael |
rozpoznawczy BSL | 60 | ||
W przeszłości
edytuj
Samoloty
Hawker Hunter — 12× FGA.74, 26× FR.74A/B, 8× T.75/A w latach 1970–1992.- BAC 167 Strikemaster — 16× Mk.84, 4× Mk.81, 5× Mk.82 w latach 1969–1984.
- General Dynamics F-16 Fighting Falcon — 4× F-16A, 4× F-16B w latach 1988–2002.
- ST Aerospace A-4SU Super Skyhawk — 119× A-4S/SU, TA-4S/SU w latach 1989–2012.
- Cessna 172 — 7× F172K w latach 1969–1972.
- Short SC.7 Skyvan — 6× Skyvan 3M w latach 1973–1993.
- Percival P.56 Provost — 5× T.52 1975-1980.
- Lockheed T-33 Shooting Star — 20× T-33A w latach 1980–1985.
- Aermacchi SF-260 — 14× SF.260M, 12× SF.260W w latach 1979–2002.
- SIAI-Marchetti S.211 — 32× S.211 w latach 1984–2008.
Śmigłowce
- Aérospatiale Alouette III — 8× SA316B w latach 1969–1978.
- Eurocopter Écureuil — 7× AS350B w latach 1981–1992.
- Eurocopter Fennec — 6× AS550A2 + 14× AS550C2 w latach 1991–2006.
- Bell UH-1N — 3 w latach 1977–1985.
- Bell UH-1H — 25 w latach 1978–2008.
- Bell UH-1B — 20 w latach 1980–1988.
Uzbrojenie
edytuj| Pocisk | Producent | Typ | Wersja | Liczba sztuk[2] | Uwagi | |
|---|---|---|---|---|---|---|
| kpr klasy powietrze-powietrze | ||||||
| AIM-120 AMRAAM | Stany Zjednoczone |
średniego zasięgu | AIM-120C-5/7 | 200 | ||
| AIM-7 Sparrow | Stany Zjednoczone |
średniego zasięgu | AIM-7M | 70 | ||
| Derby | Izrael |
średniego zasięgu | ? | |||
| Rafael Python | Izrael |
krótkiego zasięgu | Python-4 | 600 | ||
| AIM-9 Sidewinder | Stany Zjednoczone |
krótkiego zasięgu | AIM-9J/P/S/X | 200/264/96/200 | ||
| Kpr klasy powietrze-ziemia | ||||||
| AGM-65 Maverick | Stany Zjednoczone |
Pocisk naprowadzany telewizyjnie | AGM-65B/D/G | 248 | ||
| BGM-71 TOW | Stany Zjednoczone |
Pocisk naprowadzany laserowo | BGM-71B | 200 | AH-64 | |
| AGM-114 Hellfire | Stany Zjednoczone |
Pocisk naprowadzany laserowo | AGM-114L | 192 | AH-64 | |
| Przeciwokrętowy pocisk manewrujący | ||||||
| Harpoon | Stany Zjednoczone |
Przeciwokrętowy | AGM-84? | 44 | F-16/15 i Fokker F50 | |
| Bomby | ||||||
| Paveway II | Stany Zjednoczone |
naprowadzane laserowo | GBU-10/GBU-12/GBU-16 | 28/56/? | ||
| JDAM | Stany Zjednoczone |
naprowadzane przez INS/GPS | GBU-31(V)1/B | 100 | zestaw do Mk 84 | |
| JDAM | Stany Zjednoczone |
naprowadzane przez INS/GPS | GBU-38/B | 50 | zestaw do Mk 82 | |
| JDAM | Stany Zjednoczone |
naprowadzane przez INS/GPS | GBU-54/B | 670 | zestaw do Mk 82 | |
| AGM-154 JSOW | Stany Zjednoczone |
naprowadzane przez INS/GPS | AGM-154A-1/C | 60 | ||
| Mk 81/Mk82/Mk84 | Stany Zjednoczone |
niekierowane | 113/227/909 kg | ? | ||
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ World Air Forces 2011-2012. flightglobal.com, 2011-12-05. [dostęp 2012-05-29]. (ang.).
- ↑ Stockholm International Peace Research Institute: Transfers of major conventional weapons. 1950 to 2011. sipri.org. [dostęp 2012-05-28]. (ang.).