Soft rock

Soft rock (także light rock, easy rock, mellow rock) – styl muzyki rockowej, który bazuje głównie na fortepianie oraz instrumentach z nim powiązanych.

Soft rock

Pochodzenie	pop-rock, rock progresywny
Czas i miejsce powstania	lata 50. XX wieku, Stany Zjednoczone
Instrumenty	wokal, pianino, pianino elektryczne, syntezator, gitara, gitara basowa
Największa popularność	lata 70. XX wieku

Historia

Początki soft rocka sięgają lat 50. XX wieku i pionierów rock and rolla: Little Richarda, Jerry’ego Lee Lewisa i Fats Domino. Charakterystyczne dla tego stylu jest wykonywanie wielu elementów piosenek na żywo, np. odsuwanie ławki do siedzenia od fortepianu, by grać na stojąco, podnoszenie rąk w górę i w dół podczas gry, aby nadać jej nieco dramatyzmu lub siadanie na pianinie, co można często zaobserwować podczas występów m.in. Billy’ego Joela, Eltona Johna, Taylora Hansona i Bena Foldsa.

Elton John, Freddie Mercury z Queen oraz Billy Joel uważani są za artystów przełomowych tego gatunku. Ich piosenki z lat 70., 80. i 90. łączyły rhythmandbluesowe brzmienie fortepianów Raya Charlesa i Steviego Wondera z bardziej rockowym i popowym stylem gry Jerry’ego Lee Lewisa. Pianista Roy Bittan nawiązywał do soft rocka swą grą na albumach Born to Run Bruce’a Springsteena, Bat Out of Hell Meat Loafa i Making Movies Dire Straits.

W twórczości wielu artystów, m.in. Tori Amos, Bena Foldsa, Keane i Fiony Apple, soft rock występował pod koniec lat 90. XX wieku i na początku XXI wieku. Obecnie jest to gatunek mniej popularny, a jednak wciąż istnieje wielu artystów, którzy tworzą go i odnoszą duże sukcesy, w tym m.in. The Fray i Vanessa Carlton.

Współczesny soft rock

Wielu artystów, mimo dużej popularności gitar, wciąż wykorzystuje w swej twórczości fortepian.

Angielska grupa Keane znana jest z tego, że w swojej muzyce w ogóle nie korzysta z gitar. Po odejściu gitarzysty w 2001 roku pozostali, wtedy nieznani jeszcze muzycy, zdecydowali, że od tego czasu przestaną używać gitar w swych piosenkach i skupią się na innych instrumentach, a szczególnie na fortepianie. W 2003 roku soft rockowe utwory Keane, „Everybody’s Changing” i „Somewhere Only We Know” stały się hitami i przyniosły grupie międzynarodową sławę. Jednakże ostatni album tria, „Perfect Symmetry” ukazuje już całkiem inny kierunek - znalazło się na nim tylko kilka prawdziwie piano rockowych kompozycji (jak na przykład piosenka tytułowa, „Black Burning Heart” i bonusowe „My Shadow”), w reszcie utworów dominują syntezatory i różnorakie efekty wspomagane elektroniką.

Kolejnym przykładem może być grupa Starsailor, która zasłynęła z takich albumów jak „Love Is Here” i najnowszego „All The Plans”, które do teraz urzekają miliony fanów na całym świecie czystym pięknem kompozycji. I właśnie dzięki takim piosenkom jak „Silence Is Easy”, „Alcoholic” i „Tell Me It’s Not Over” brytyjski piano rock nabrał całkiem nowego znaczenia, a grupa wciąż jest jedną z najbardziej lubianych nie tylko w Anglii, ale i daleko poza nią.

Trio Ben Folds Five w latach 90. stworzyło wiele soft rockowych piosenek, które odniosły duży sukces komercyjny. Właśnie wtedy Ben Folds stał się słynnym wokalistą solowym i producentem.

Kolejnym przykładem współczesnego soft rocka jest zespół Coldplay. Oparte na fortepianie single: „Trouble”, „Fix You”, „The Scientist”, „Speed of Sound”, „Clocks” oraz „The Hardest Part” osiągnęły ogromny sukces i stały się hitami na całym świecie. Jednakże Coldplay używa gitar w większości swoich piosenek.

Vanessa Carlton jest znana głównie z piosenki „A Thousand Miles”, w której podstawowym instrumentem jest fortepian.

Amerykańska grupa The Fray dzięki soft rockowym piosenkom: „Over My Head (Cable Car)” oraz „How to Save a Life”, które okazały się ogromnymi hitami, zyskała międzynarodowy sukces i sławę.

Zespół Blue October, mimo iż często łączy muzykę soft rockową z postgrunge'ową, sukces zawdzięcza soft rockowym utworom: „Calling You”, „Hate Me” i „Into the Ocean”.

Kanadyjski muzyk Daniel Powter zasłynął jako początkujący piosenkarz soft rockową piosenką „Bad Day”.

Soft rockowi artyści

Wybrani artyści wykonujący muzykę soft rockową:

A Fine Frenzy Andrea Corr Bee Gees Ben Folds Billy Joel Blue October Coldplay Dan Fogelberg David Gray Delta Goodrem Elton John Embrace Fiona Apple

Jerry Lee Lewis James Blunt Kate Nash Keane Little Richard Michael McDonald Regina Spektor Rufus Wainwright Sara Bareilles

Sarah Slean Sarah McLachlan Something Corporate Starsailor Supertramp The Dresden Dolls The Fray Tori Amos Vanessa Carlton Ja’el Na’im Nick Jonas & The AdministrationNick Jonas and the Administration

Nagrody soft rockowych muzyków

Juno Awards

• Sarah McLachlan – Surfacing (Album of the Year) (1998)
• Sarah McLachlan – „Building a Mystery” (Single of the Year) (1998)
• Rufus Wainwright – Rufus Wainwright (Alternative Album of the Year) (1999)
• Rufus Wainwright – Poses (Alternative Album of the Year) (2002)

Nagrody Grammy

• Sarah McLachlan – „Last Dance” (Best Pop Instrumental Performance) (1998)
• Sarah McLachlan – „Building a Mystery” (Best Female Pop Vocal Performance) (1998)
• Fiona Apple – Criminal (Best Female Rock Vocal Performance) (1998)
• Train – „Drops of Jupiter (Tell Me)” (Best Rock Song) (2002)
• Coldplay – A Rush of Blood to the Head (Best Alternative Album) (2002)
• Coldplay – „Clocks” (Record of the Year) (2002)

ARIA Music Awards

• Missy Higgins – The Sound of White (Album of the Year, Highest Selling Album) (2005)
• The Whitlams – „No Aphrodisiac” (Song of The Year) (1998)
• The Whitlams – Eternal Nightcap (Best Independent Release) (1998)
• The Whitlams – Eternal Nightcap (Best Group) (1998)

Brit Awards

• Coldplay – Parachutes (Best British Album) (2001)
• Coldplay – A Rush of Blood to the Head (Best British Album) (2003)
• Keane – Hopes and Fears (Best British Album) (2005)
• Keane – (Best Breakthrough Act) (2004)
• Coldplay – X&Y (Best British Album) (2006)
• Coldplay – (Best British Group) (2016)

Bibliografia

• Jerry Lee Lewis: The Founder of Piano Rock Music. rareexception.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2005-12-13)]. (ang.).