Stanisław Jan Rostworowski
Stanisław Jan Rostworowski, właśc. Stanisław Franciszek Rostworowski (ur. 27 listopada 1934 w Poznaniu, zm. 1 stycznia 2018 w Warszawie[1]) – polski dziennikarz, publicysta i katolicki działacz społeczny, poseł na Sejm PRL VI, VII i VIII kadencji (1972–1985).
| Data i miejsce urodzenia |
27 listopada 1934 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
1 stycznia 2018 |
| Poseł na Sejm PRL VI, VII i VIII kadencji | |
| Okres |
od 1972 |
| Przynależność polityczna | |
| Odznaczenia | |
    
| |
Życiorys
edytujUrodził się jako syn Stanisława Rostworowskiego z rodziny szlacheckiej Rostworowskich herbu Nałęcz i Zofii[1] z Mycielskich herbu Dołęga[2]. W 1951 ukończył szkołę średnią w Poznaniu, następnie pracował fizycznie m.in. w charakterze robotnika w PKP we Wrocławiu. Przez krótki okres związany ze Stowarzyszeniem „PAX”. W latach 1953–1959 studiował filologię polską i francuską na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. W 1957 podjął pracę w Bibliotece im. H. Łopacińskiego w Lublinie, znalazł się również wśród założycieli Chrześcijańskiego Stowarzyszenia Społecznego (był członkiem jego Zarządu Głównego oraz przewodniczącym Rady Naczelnej). Angażował się w tzw. inicjatywy pokojowe, był m.in. delegatem na kongres „Pokój i Sprawiedliwość” w Nijmegen (1968) oraz Konferencję Katolików Wschodu i Zachodu w Berlinie. Był dziennikarzem pisma „Za i Przeciw”, redaktorem naczelnym „Studiów i Dokumentów” (związanych z ChSS) oraz szefem wydawnictwa „Novum”. W latach 80. pracował również w „Tygodniku Polskim”.
W 1972 rekomendowany przez organizację do Sejmu VI kadencji z okręgu Chełm. Zasiadał w Komisjach Pracy i Spraw Socjalnych oraz Spraw Zagranicznych. W Sejmie VII kadencji jako reprezentant okręgu Biała Podlaska kontynuował pracę w Komisji Pracy i Spraw Socjalnych, był również członkiem Komisji Planu Gospodarczego, Budżetu i Finansów. Od 1980 zasiadał w Sejmie VIII kadencji z okręgu Lublin, pracował w Komisjach: Planu Gospodarczego, Budżetu i Finansów, Pracy i Spraw Socjalnych oraz Polityki Społecznej, Zdrowia i Kultury Fizycznej.
W latach 1958–1975 (właściwie do schyłku lat 80. XX wieku) był tajnym współpracownikiem Służby Bezpieczeństwa PRL pod ps. „Stanisław”[3].
Po odejściu z Sejmu pracował w latach 1986–1992 jako doradca kolejnych ekip rządowych. Przewodniczący prezydium rady Koła Rodu Nałęczów.
Był żonaty z Barbarą. Odznaczony Srebrnym i Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim i Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Medalem 30-lecia Polski Ludowej. Laureat Nagrody im. Witolda Hulewicza[4].
Wybrane publikacje
edytuj- Sanatorzy kontra sikorszczycy czyli Walka o władzę na uchodźstwie w Rumunii 1939–1940 (wraz z Tadeuszem Dubickim), Wydawnictwo „Adiutor”, Warszawa 1993
- „Dardanele”: delegatura WiN-u za granicą (1946–1949) (wstęp, dobór tekstów, przypisy), Zarząd Główny Stowarzyszenia Społeczno-Kombatanckiego „Wolność i Niezawisłość”, Wrocław 1999
- Monografia rodziny Rostworowskich. Lata 1386–2012, Tom 1 i 2, Oficyna Wydawnicza RYTM, Warszawa 2013
Przypisy
edytuj- ↑ a b Stanisław Rostworowski [online], rejestry-notarialne.pl.
- ↑ Ziemianie polscy XX wieku, Wydawnictwo DiG, 2006, s. 131, ISBN 978-83-7181-405-1 [dostęp 2023-06-27].
- ↑ Ariel Orzełek, Działalność Jana Stanisława Rostworowskiego w Chrześcijańskim Stowarzyszeniu Społecznym w latach 1957–1974 [online], „Kwartalnik Historyczny” R. C. XXX, 2023, 2.
- ↑ Laureaci nagrody im. Witolda Hulewicza [online], Stowarzyszenie im. Witolda Hulewicza [dostęp 2019-12-04] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-30].
Bibliografia
edytuj- Sylwetki kandydatów, „Za i Przeciw”, nr 12 (782), 19 marca 1972, s. 15 (ze zdjęciem)
- Sylwetka na stronie Potomków Sejmu Wielkiego
- Strona sejmowa posła VIII kadencji