Wikipedia

Tatjana Łysienko

rosyjska lekkoatletka
Ten artykuł dotyczy lekkoatletki. Zobacz też: artykuł o gimnastyczce.

Tatjana Wiktorowna Łysienko, Biełoborodowa (ros. Татьяна Викторовна Лысенко; ur. 9 października 1983 w Batajsku) – rosyjska lekkoatletka specjalizująca się w rzucie młotem, uczestniczka igrzysk olimpijskich w Londynie, mistrzyni świata, była rekordzistka świata.

Tatjana Łysienko
Татьяна Лысенко
Ilustracja
Tatjana Łysienko na mistrzostwach świata w Daegu (2011)
Pełne imię i nazwisko

Tatjana Wiktorowna Łysienko

Data i miejsce urodzenia

9 października 1983
Batajsk

Wzrost

180 cm

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Rosja
Mistrzostwa świata
złoto Daegu 2011 rzut młotem
brąz Helsinki 2005 rzut młotem
Mistrzostwa Europy
złoto Göteborg 2006 rzut młotem
srebro Barcelona 2010 rzut młotem
Odznaczenia
Order Przyjaźni

W 2004 roku odpadła w eliminacjach podczas igrzysk olimpijskich w Atenach. Łysienko przebiła się do czołówki zawodniczek w rzucie młotem latem 2005 roku. 15 lipca 2005 pobiła rekord świata Rumunki Mihaeli Melinte wynikiem 77,06 m. Miesiąc później musiała jednak zadowolić się tylko brązowym medalem mistrzostw świata. 12 czerwca 2006 rekord świata odebrała jej koleżanka z reprezentacji Gulfija Chanafiejewa. Niecałe dwa tygodnie później Łysienko znowu rzuciła najdalej – 77,80. Nowy rekord uzyskała w maju 2007 w Soczi – 78,61. Rezultat ten został jednak później anulowany z powodu stosowania niedozwolonych środków i rekordem świata był wówczas rezultat Łysienko z Tallinna (77,80). W 2006 zdobyła tytuł mistrzyni Europy wynikiem 76,67 m pokonując Chanafiejewą i Kamilę Skolimowską.

9 maja 2007 roku w Moskwie podczas badania poza zawodami wykryto u niej stosowanie środków dopingujących[1]. Łysienko zrezygnowała z badania próbki B, co według przepisów oznacza przyznanie się do winy. Szef komisji antydopingowej rosyjskiego komitetu olimpijskiego stwierdził, że substancji nazwanej przez prasę S4 i blokującej produkcję żeńskich hormonów w organizmie, nie ma na liście zakazanych środków. Młociarka została zdyskwalifikowana na okres dwóch lat (15.7.2007 – 14.7.2009), a także anulowano wszystkie jej rezultaty uzyskane od dnia wykrycia dopingu w jej organizmie[1].

W 2010 zdobyła srebro mistrzostw Europy, a rok później została mistrzynią świata. Zdobyła złoto igrzysk olimpijskich w Londynie, ustanawiając nowy rekord olimpijski (78,18)[2].

W 2013 roku podczas mistrzostw świata w Moskwie obroniła mistrzowski tytuł ustanawiając rekord Rosji 78,80 m, lecz medal został jej odebrany w 2019 roku przez stosowanie przez nią dopingu w latach 16.07.2012-02.07.2016 i przyznany wicemistrzyni świata z tamtego konkursu Anicie Włodarczyk.

W październiku 2016 roku w oficjalnym raporcie MKOl pozbawiono ją złotego medalu Igrzysk w Londynie za stosowanie niedozwolonego środka – turinabolu[3][4][5].

Rekord życiowy: 78,51 (6 lipca 2012, Czeboksary), 6. wynik w historii światowej lekkoatletyki.

Zamężna ze swoim trenerem Nikołajem Biełoborodowem. 14 lutego 2015 urodziła syna Makarija[6][7].

Osiągnięcia

edytuj
Rok Impreza Miejsce Pozycja Wynik
2003 Młodzieżowe mistrzostwa Europy   Bydgoszcz 5. miejsce 64,48
2003 Uniwersjada   Daegu 5. miejsce 62,04
2003 Światowe igrzyska wojskowych   Katania   3. miejsce 56,50
2004 Igrzyska olimpijskie   Ateny el. – 19. miejsce 66,82
2005 Mistrzostwa świata   Helsinki   3. miejsce 72,46
2005 Światowy finał lekkoatletyczny IAAF   Szombathely 4. miejsce 72,34
2006 Superliga pucharu Europy   Malaga 1. miejsce 76,50
2006 Mistrzostwa Europy   Göteborg   1. miejsce 76,67
2006 Puchar świata   Ateny 2. miejsce 74,44
2007 Zimowy puchar Europy w rzutach lekkoatletycznych   Jałta 2. miejsce 72,05
2009 Mistrzostwa świata   Berlin 6. miejsce 72,22
2010 Superliga drużynowych mistrzostw Europy   Bergen 2. miejsce 70,21
2010 Mistrzostwa Europy   Barcelona   2. miejsce 75,65
2010 Puchar interkontynentalny   Split 1. miejsce 73,88
2010 DécaNation   Annecy 1. miejsce 72,95
2011 Zimowy puchar Europy w rzutach   Sofia 1. miejsce 73,70
2011 Superliga drużynowych mistrzostw Europy   Sztokholm 2. miejsce 71,44
2011 Mistrzostwa świata   Daegu   1. miejsce 77,13
2011 DécaNation   Nicea 1. miejsce 74,17
2012 Zimowy puchar Europy w rzutach   Bar 2. miejsce 72,87
2012 Igrzyska olimpijskie   Londyn DSQ[3][4][5] 78,18
2013 Zimowy puchar Europy w rzutach   Castelló de la Plana DSQ[3][4][5] 71,54
2013 Mistrzostwa Świata   Moskwa DSQ[3][4][5] 78,80

Odznaczenia

edytuj
  • Order Przyjaźni (13 sierpnia 2012) – za wielki wkład w rozwój kultury fizycznej i sportu, wysokie osiągnięcia sportowe na zawodach XXX Olimpiady 2012 roku w mieście Londynie (Wielka Brytania)[8]

Przypisy

edytuj
  1. ↑ a b IAAF: Doping Rule Violation. [dostęp 2010-04-25]. (ang.).
  2. ↑ Women’s Hammer Throw. [dostęp 2012-08-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-04-27)]. (ang.).
  3. ↑ a b c d IOC sanctions Tatyana Lysenko for failing anti-doping test at London 2012. olympic.org, 2016-10-11. [dostęp 2016-10-13]. (ang.).
  4. ↑ a b c d PAP: Anita Włodarczyk mistrzynią olimpijską za Londyn 2012. Rywalka traci złoto za doping. www.polskieradio.pl, 2016-10-11. [dostęp 2016-10-13]. (pol.).
  5. ↑ a b c d Kacper Kowalczyk: Tatiana Łysenko przyłapana na dopingu? Złoto igrzysk olimpijskich w Londynie dla Anity Włodarczyk?. sportowefakty.wp.pl, 2016-05-29. [dostęp 2016-10-13]. (pol.).
  6. ↑ Татьяна Лысенко – мама!. rusathletics.com, 2015-02-14. [dostęp 2015-08-27]. (ros.).
  7. ↑ Олимпийская чемпионка Татьяна Лысенко стала мамой. championat.com, 2015-02-15. [dostęp 2015-08-27]. (ros.).
  8. ↑ Указ Президента Российской Федерации от 13.08.2012 № 1165 „О награждении государственными наградами Российской Федерации”. pravo.gov.ru. [dostęp 2013-08-31]. (ros.).

Bibliografia

edytuj
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Tatjana_Łysienko&oldid=71653317”
  NODES