USS George Washington (SSBN-598)

USS George Washington (SSBN-598) – pierwszy amerykański okręt podwodny przenoszący pociski balistyczne klasy SLBM, jednocześnie pierwszy na świecie wprowadzony do służby okręt tego rodzaju, napędzany przez siłownię jądrową. "George Washington" był okrętem prototypowym całego typu okrętów o tej samej nazwie, pierwszą też z jednostek programu budowy amerykańskich okrętów podwodnych przenoszących pociski SLBM - systemu rakietowego Polaris-Poseidon. W czasie swojej służby, w szesnastu wyrzutniach przenosił odpalane spod powierzchni wody rakietowe pociski balistyczne Polaris A-1 i A-3.

USS George Washington
(SSBN-598)
Ilustracja
Klasa

okręt podwodny

Typ

George Washington

Historia
Stocznia

Electric Boat

Wodowanie

9 czerwca 1959

 US Navy
Wejście do służby

30 grudnia 1959

Wycofanie ze służby

24 stycznia 1985

Los okrętu

wycofany ze służby

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność
• na powierzchni
• w zanurzeniu


5900 długich ton (ts)
6700 długich ton

Długość

116,36 m

Szerokość

10,06 m

Zanurzenie testowe

215 metrów

Napęd
1 reaktor S5W,
2 turbiny parowe 15000 KM
1 śruba
Prędkość
• na powierzchni
• w zanurzeniu


16,5 węzła
22 węzły

Uzbrojenie
12 torped
16 x Polaris SLBM
Wyrzutnie torpedowe

6 wyrzutni torpedowych 533 mm

Załoga

136 oficerów i marynarzy

Z głębin do celu

edytuj

"George Washington" – został przyjęty do służby 30 grudnia 1959 roku, a 18 czerwca następnego roku wypłynął na pierwszy patrol, podczas którego dokonał pierwszego odpalenia nieuzbrojonego pocisku Polaris A-1. Na pokładzie okrętu znajdował się w tym czasie kontradmirał William F. Raborn – szef SPO – oraz obydwie załogi, a także pewna liczba techników – razem około 250 osób.

Pierwszy podwodny start pocisku Polaris.

W trakcie odpalenia wystąpiły niewielkie problemy procedury odliczania przed startem, co spowodowało, iż okręt powrócił do portu, rezygnując z odpalenia dwóch pozostałych zaplanowanych do wystrzelenia pocisków. Po usunięciu usterek okręt ponownie wyszedł w morze, dokonując dwóch pozostałych odpaleń. Po drugim z nich kontradmirał Raborn wysłał z pokładu okrętu bezpośrednią depeszę do prezydenta Dwighta Eisenhowera o treści POLARIS – FROM OUT OF THE DEEP TO _target. PERFECT (Polaris – z głębin do celu. Perfekcyjnie). Jednostki te wprowadziły do służby nowy standard operacyjny, w którym każdy okręt ma dwie pełne załogi, w tym wypadku 135 oficerów i marynarzy. Załogi te nazywane są "złotą" i "niebieską". Jedna z załóg wypływa okrętem na sześćdziesięciodniowy patrol, po czym dostarcza okręt do portu celem uzupełnienia zapasów i przeprowadzenia drobnych napraw, a następnie jednostka wypływa na kolejny sześćdziesięciodniowy patrol z drugą załogą, podczas gdy pierwsza z nich poświęca czas na odpoczynek i trening. W ten sposób, dwie trzecie wszystkich okrętów Polaris było w każdym momencie na morzu.

Na pierwszy operacyjny patrol bojowy USS "George Washington" wyszedł 15 listopada 1960 roku. Podczas tego patrolu przenosił 16 pocisków Polaris A-1 o zasięgu 1200 mil morskich, uzbrojonych w bojowe głowice jądrowe W47 o mocy 600 kiloton każda. SSBN-598 przebywał na patrolu 67 dni, z czego 66 w pełnym zanurzeniu, a przed jego powrotem do bazy 30 grudnia 1960 r. na patrol wyszedł drugi okręt Polaris"Patrick Henry" (SSBN-599), co dało początek regularnym patrolom amerykańskich okrętów SSBN.

Bibliografia

edytuj
  • Norman Polmar: Cold War Submarines, The Design and Construction of U.S. and Soviet Submarines. K. J. More. Potomac Books, Inc, 2003. ISBN 1-57488-530-8.
  NODES
mac 1
multimedia 1
os 21