USS Seawolf (SSN-21)
USS Seawolf (SSN-21) – amerykański myśliwski okręt podwodny typu Seawolf z napędem jądrowym, przeznaczony do zwalczania innych okrętów podwodnych. Był okrętem prototypowym nowego typu jednostek, którego koncepcja i wyposażenie zostały opracowane w latach 80. XX wieku, celem zwalczania radzieckich strategicznych okrętów podwodnych w radzieckich bastionach na Morzu Białym i innych wodach okalających Związek Radziecki. Przenosić miał w tym celu bogate uzbrojenie w postaci 50 torped Mark 48 ADCAP i pocisków rakietowych UUM-125 Sea Lance z głowica jądrową 200 kT celem zwalczania zanurzonych okrętów podwodnych oraz pociski manewrujące UGM-109 Tomahawk (TASM-N) i UGM-84 Harpoon do zwalczania okrętów na powierzchni. Czwarta jednostka w historii US Navy nosząca imię wywodzące się od angielskiej nazwy zębacza pasiastego.
Klasa | |
---|---|
Typ | |
Historia | |
Stocznia | |
Położenie stępki |
25 października 1989 |
Wodowanie |
24 czerwca 1995 |
US Navy | |
Wejście do służby |
19 lipca 1997 |
Los okrętu |
w służbie |
Dane taktyczno-techniczne | |
Wyporność • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
Długość |
108 metrów |
Szerokość |
12,2 metra |
Zanurzenie testowe |
610 metrów |
Materiał kadłuba | |
Napęd | |
• 1 reaktor S6W • 2 turbiny • pędnik o mocy 54 000 KM • jeden podwodny silnik zapasowy Westinghouse | |
Prędkość • na powierzchni • w zanurzeniu • taktyczna |
|
Sensory | |
• aktywny i pasywny system sonarowy AN/BOQ-5 • aktywna antena sonaru AN/BQS-24 • radar nawigacyjny AN/BPS-15 • holowana antena sonaru TB-29A | |
Uzbrojenie | |
• 50 Mark 48 ADCAP lub • TASM lub • Harpoon albo • 100 min • WLY-1 system przeciwtorpedowy | |
Wyrzutnie torpedowe |
8 wyrzutni torpedowych kaliber 670 mm |
Załoga |
134 oficerów i marynarzy |
Historia
edytujStępkę pod USS "Seawolf" położono w stoczni General Dynamics Electric Boat Division 25 października 1989. Powstawał jako pierwsza jednostka z serii, która miała zastąpić okręty typu Los Angeles i była odpowiedzią na radzieckie okręty typu Akuła. W czasie budowy zimna wojna dobiegła końca, a plany budowy serii 29 jednostek zostały anulowane. Zmianie uległa także taktyka użycia tego rodzaju jednostek w związku ze spadkiem zagrożenia ze strony marynarki wojennej Rosji - spadkobiercy ZSRR. Pod względem wyciszenia układu napędowego zanotowano znaczący postęp w stosunku do okrętów typu Los Angeles. "Seawolf" jest pierwszą jednostką serii składającej się z 3 okrętów. Bliźniacze jednostki to USS "Connecticut" i USS "Jimmy Carter". Okręt wszedł do służby 19 lipca 1997.
Numer SSN-21 powstał jako nazwa programu nowego okrętu podwodnego, nie zaś jako numer burtowy (hull number). Program ten o nazwie "Submarine for the 21st Century" (Okręt podwodny XXI wieku), został następnie samorzutnie przeniesiony na numer pierwszego okrętu serii - SSN-21 - przez społeczność US Navy[1].
W lecie 2003 "Seawolf" wziął udział w ćwiczeniach NATO na Morzu Północnym. W lipcu 2007 okręt przeniesiono z bazy w New London w stanie Connecticut do bazy Kitsap w Bremerton w stanie Waszyngton.
Służba
edytujBibliografia
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Norman Polmar: Cold War Submarines, The Design and Construction of U.S. and Soviet Submarines. K. J. More. Potomac Books, Inc, 2003. ISBN 1-57488-530-8.