Urszula Kochanowska
Urszula Kochanowska (także: Orszula Kochanowska) z rodziny Kochanowskich (ur. 1575, zm. 1578) – córka poety Jana Kochanowskiego i Doroty Podlodowskiej, wnuczka Piotra Kochanowskiego.
 Jan Kochanowski z Urszulką – obraz Władysława Łuszczkiewicza | |
 Korwin | |
| Rodzina | |
|---|---|
| Data urodzenia | |
| Data śmierci | |
| Ojciec | |
| Matka | |
Życiorys
edytujUrszula Kochanowska znana jest tylko z informacji zawartych w Trenach Jana Kochanowskiego – nie istnieją inne zewnętrzne źródła potwierdzające jej istnienie[1]. Dlatego też formułowane były tezy, że być może jest ona tylko fikcyjną bohaterką utworu literackiego[1].
Według informacji poety zawartych w Trenach[a], Urszula już w wieku dwóch lat przejawiała zdolności poetycko-literackie, przez co rodzina i przyjaciele Kochanowskiego uznali ją za jego godną następczynię. Zmarła w wieku dwóch i pół lat[b], prawdopodobnie na tyfus, w roku 1578 lub 1579[2]. Jej śmierć stanowiła dla Jana Kochanowskiego inspirację do napisania Trenów[2].
Zobacz też
edytuj- Jan Kochanowski nad zwłokami Urszulki – obraz
- Urszula Kochanowska – wiersz Bolesława Leśmiana
Uwagi
edytuj- ↑ Tren VI: Ucieszna moja śpiewaczko, Safo słowieńska, Na którą nie tylko moja cząstka ziemieńska, Ale i lutnia dziedzicznym prawem spaść miała, Tęś nadzieję już po sobie okazowała, Nowe piosnki sobie tworząc, nie zamykając Ustek nigdy, ale cały dzień prześpiewając (w. 1–6); Tren VIII: Tyś za wszytki mówiła, za wszytki śpiewała, Wszytkiś w domu kąciki zawżdy pobiegała. Nie dopuściłaś nigdy matce sie frasować Ani ojcu myśleniem zbytnim głowy psować, To tego, to owego wdzięcznie obłapiając I onym swym uciesznym śmiechem zabawiając. (w. 5–10).
- ↑ Na podstawie Trenu XII można wywnioskować, że nie miała więcej niż trzydzieści miesięcy, czyli dwa i pół roku (w. 20).
Przypisy
edytuj- ↑ a b Wilczek 2005 ↓, s. 127.
- ↑ a b Ziomek 2012 ↓, s. 318.
Bibliografia
edytuj- Piotr Wilczek: Literatura polskiego renesansu. Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, 2005. ISBN 83-226-1492-6.
- Jerzy Ziomek: Renesans. Wyd. XI – 5 dodruk. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2012. ISBN 978-83-01-13843-1.