Włodowice (województwo dolnośląskie)

wieś w województwie dolnośląskim

Włodowice (niem. Walditz) – wieś w Polsce, położona w województwie dolnośląskim, w powiecie kłodzkim, w gminie Nowa Ruda.

Włodowice
wieś
Ilustracja
Kościół św. Piotra Kanizjusza we Włodowicach
Państwo

 Polska

Województwo

 dolnośląskie

Powiat

kłodzki

Gmina

Nowa Ruda

Liczba ludności (III 2011)

728[2]

Strefa numeracyjna

74

Kod pocztowy

57-400[3]

Tablice rejestracyjne

DKL

SIMC

0854529

Położenie na mapie gminy wiejskiej Nowa Ruda
Mapa konturowa gminy wiejskiej Nowa Ruda, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Włodowice”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Włodowice”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Włodowice”
Położenie na mapie powiatu kłodzkiego
Mapa konturowa powiatu kłodzkiego, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Włodowice”
Ziemia50°34′13″N 16°28′21″E/50,570278 16,472500[1]

Podział administracyjny

edytuj
Integralne części wsi Włodowice[4][5]
SIMC Nazwa Rodzaj
0854535 Górzna przysiółek
0854541 Grządka przysiółek
0854558 Rzędzina przysiółek

W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa wałbrzyskiego.

Dwór, dom nr 50 i inne
 
Dwór Dolny we Włodowicach
 
Dwór Dolny we Włodowicach
 
Dwór Dolny, wejście
 
Dwór Dolny, okno
 
Dwór Dolny, sgraffito
 
Dwór Dolny, budynek gospodarczy
 
Włodowice, nr 50
 
Włodowice, nr 50
 
Wiadukt kolejowy
 
Kościół

Po wygaśnięciu męskiej linii von Donynów dobra noworudzkie wraz z Włodowicami w 1472 otrzymał Georg I von Stillfried und Rattonitz (zm. 1482)[6], małżonek Anny von Donyn. Ponad sto lat później, w 1586 dobra te po swoich krewnych z Tłumaczowa przejął Henryk von Stillfried Starszy (1519-1615)[7], który je podzielił. Włodowice Dolne (niem. Niederwalditz) otrzymał jego trzeci syn – Henryk Młodszy i objął tutejszy dwór. W 1622 podczas wojny trzydziestoletniej Henryk Młodszy został napadnięty przez żołnierzy cesarskich i uwięziony w Kłodzku. Poniesione rany i tortury sprawiły, że zmarł. Posiadłości po nim przejął syn Jerzy. Kolejnym właścicielem Włodowic był hrabia Bernhard II, syn Bernharda I, który zmarł bezdzietnie w 1689. Dobra włodowickie przejęli Stillfriedowie z Drogosławia i były w ich rękach do XIX w.[8]

Kultura

edytuj

W ramach Festiwalu Góry Literatury 8.07.2017 r. została otwarta Droga chlebowa na trasie Šonov – Włodowice, a w przysiółku wsi Rzędzina odbywały się spotkania z pisarzami, na których wystąpili: Swietłana Aleksijewicz, Ireneusz Grin, Magdalena Grzebałkowska, Karolina Korwin Piotrowska, Ewa Lipska, Radek Rak, Justyna Sobolewska, Andrzej Stasiuk, Małgorzata Szejnert, Monika Sznajderman, Adam Wajrak[9].

Droga Chlebowa Šonov – Włodowice
 
Tablica. Droga Chlebowa Šonov-Włodowice
 
Tablica na Drodze Chlebowej Šonov – Włodowice
 
Tablica na Drodze Chlebowej Šonov – Włodowice
 
Tablica na Drodze Chlebowej Šonov – Włodowice
 
Tablica na Drodze Chlebowej Šonov – Włodowice
 
Tablica na Drodze Chlebowej Šonov – Włodowice
 
Tablica na Drodze Chlebowej Šonov – Włodowice

Edukacja

edytuj

Szkoła Podstawowa im. św. Wojciecha (Włodowice 25), budynek powstał w 1866 r. Po II wojnie światowej szkołę uruchomiono 1 października 1945; jej kierownikiem został Jan Szuwalski. 8 czerwca 2000 szkole nadano im. św. Wojciecha. Szkoła podstawowa jest częścią Zespołu Edukacyjnego Włodowice wraz z przedszkolem (Włodowice 50) i klasami gimnazjum (do 2019)[10].

Zabytki

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 149192
  2. GUS: Ludność – struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1469 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  4. Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200).
  5. GUS. Rejestr TERYT.
  6. Joseph Wittig: Kronika miasta Nowa Ruda. Kolebka i rozwój przestrzenny miasta Nowa Ruda, Cz. 1, tłum. Artur Olkisz, red. Wojciech Grzybowski, Nowa Ruda: „Maria”, 2004, s. 116 ISBN 83-88842-66-8.
  7. Joseph Wittig: Kronika miasta Nowa Ruda. Miasto pracujące, Cz. 3, tłum. Artur Olkisz, red. Wojciech Grzybowski, Nowa Ruda: „Maria”, 2005, s. 5 ISBN 83-88842-66-8.
  8. Bieda Tadeusz, Włodowice nad Włodzicą, Włodowice, Stow. Społeczno-Kulturalne Włodzica, 2004, s. 21, 23–25, ISBN 83-921222-0-8.
  9. Michał Nogaś, Festiwal Góry Literatury..., 28 czerwca 2017
  10. Bieda Tadeusz, Włodowice nad Włodzicą, Włodowice, Stow. Społeczno-Kulturalne Włodzica, 2004, s. 83, 85, 90, ISBN 83-921222-0-8.

Bibliografia

edytuj
  NODES
admin 4