Włodzimierz Tyszkiewicz
Włodzimierz Ignacy Woldemar Tyszkiewicz Łohojski herbu Leliwa (ur. 28 stycznia 1880 w Brodach, zm. 1953 w Londynie) – pułkownik dyplomowany kawalerii Wojska Polskiego.
 pułkownik
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
4 Dywizja Piechoty |
| Stanowiska |
szef sztabu Dowództwa Okręgu Korpusu Nr X |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
| |
Przebieg służby wojskowej
edytujBył oficerem cesarskiej i królewskiej armii. Z dniem 1 listopada 1906 w stopniu porucznika 11 pułku ułanów został przydzielony do sztabu generalnego (taki sam przydział otrzymał wówczas Józef Sopotnicki)[1].
Z dniem 1 listopada 1918 roku został przyjęty do Wojska Polskiego w stopniu majora[2]. Wiosną 1919 roku został szefem sztabu 4 Dywizji Piechoty. 6 kwietnia 1920 roku został zwolniony na własną prośbę z czynnej służby wojskowej i przeniesiony do rezerwy armii[3]. 26 stycznia 1921 roku został zatwierdzony w stopniu pułkownika z dniem 1 kwietnia 1920 r.[4]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu pułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku (w 1924 r. zajmował 1 lokatę) w korpusie oficerów zawodowych kawalerii.
Do października 1922 roku zajmował stanowisko szefa sztabu Dowództwa Okręgu Korpusu Nr X w Przemyślu. Z dniem 10 października 1922 roku został wyznaczony na stanowisko dowódcy 25 pułku Ułanów Wielkopolskich w Prużanie[5]. Od 15 stycznia 1925 roku pełnił obowiązki dowódcy 5 Samodzielnej Brygady Kawalerii w Krakowie[6]. W październiku 1925 roku został mianowany dowódcą 10 Brygady Kawalerii w Przemyślu[7]. Z dniem 31 maja 1927 roku przeniesiony został w stan spoczynku[8].
Od sierpnia 1940 roku przebywał w Stacji Zbornej Oficerów Rothesay[9].
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Walecznych – dwukrotnie
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Zmiany w armii i flocie. „Słowo Polskie”, s. 3, Nr 494 z 31 października 1906.
- ↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 2 z 12 stycznia 1919 roku.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 14 z 17 kwietnia 1920 roku.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 5 z 5 lutego 1921 roku.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 33 z 16 września 1922 roku.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 7 z 22 stycznia 1925 roku.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 106 z 15 października 1925 roku, s. 569.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 9 z 17 marca 1927 roku, s. 70.
- ↑ Dowództwo Stacji Zbornej Oficerów Rothesay, rozkaz dzienny nr 1, 25 sierpnia 1940 roku, s. 2.
Bibliografia
edytuj- Dzienniki Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych.
- Roczniki Oficerskie z 1923 i 1924
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934, Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1934, L.dz. 250/mob. 34
- Potomkowie Sejmu Wielkiego, Serwis genealogiczny pod patronatem Stowarzyszenia Potomków Sejmu Wielkiego