Wikipedia

World Touring Car Championship

(Przekierowano z WTCC)

World Touring Car Championship (WTCC) – ogólnoświatowe wyścigowe mistrzostwa samochodów turystycznych organizowane przez FIA w 1987 i corocznie od 2005. Zastąpiły one serię European Touring Car Championship rozgrywaną w latach 1963–1988 i 2000–2004. Podczas danego sezonu odbywa się w sumie 10-12 rund złożonych z dwóch wyścigów każda na różnych torach wyścigowych. Obecnie seria ta uznawana jest za drugą (po Formule 1) co do ważności światową serię wyścigową organizowaną przez FIA.

World Touring Car Championship
Ilustracja
Wyścig na torze Suzuka w 2012
2017
Państwo

wiele krajów

Oficjalny skrót

WTCC

Dyscyplina

wyścigi samochodów turystycznych

Organizator rozgrywek

FIA

Data założenia

1987, 2005

Data rozwiązania

1987

Partner TV

Eurosport

Zwycięzcy
Pierwszy zwycięzca

Roberto Ravaglia

Ostatni zwycięzca

José María López

Najwięcej zwycięstw

Yvan Muller (4)

Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa
Dominujący w sezonach 2011 i 2012 zespół Chevroleta
Czterokrotny mistrz WTCC Yvan Muller

W 2018 roku seria wyścigowa World Touring Car Championship (WTCC) została zastąpiona przez World Touring Car Cup (WTCR)[1].

Historia

edytuj

World Touring Car Championship po raz pierwszy zorganizowano w 1987 jako seria towarzysząca European Touring Car Championship. Dodatkowe rundy poza Europą odbyły się na torach Bathurst, Calder Park Raceway (oba w Australii), Wellington Street Circuit (Nowa Zelandia) i Fuji International Speedway (Japonia). W mistrzostwach brały udział samochody Grupy A. Mistrzem kierowców został Roberto Ravaglia w BMW M3 zespołu Schnitzer Motorsport, a w klasyfikacji uczestników wygrał Eggenberger Texaco Ford Nr 7, którym był Ford Sierra. Mimo sukcesu, seria WTCC trwała tylko jeden rok gdyż FIA obawiała się, że nowe mistrzostwa "odbiorą" pieniądze Formule 1.

W 1993, z powodu wysokiej popularności kategorii Superturystycznej, FIA zorganizowała puchar World Touring Car Cup składający się z pojedynczej rundy na torze Autodromo Nazionale di Monza. Wygrał go Paul Radisich w Fordzie Mondeo, podobnie jak edycję w 1994, tym razem na Donington Park, natomiast w 1995 mistrzem został Frank Biela w Audi A4 Quattro na torze Circuit Paul Ricard. W 1996 planowano rozegrać kolejną edycję pucharu na A1-Ring w Austrii jednak odwołano ją z powodu małej liczby zgłoszeń (10 samochodów).

W 2000, z pomocą ze strony FIA, wznowiono serię European Touring Car Championship zarzuconą w 1988, którą w 2005 zastąpiono ogólnoświatowymi mistrzostwami World Touring Car Championship. Od tego samego roku organizowany jest również na szczeblu europejskim coroczny puchar European Touring Car Cup.

W całym sezonie 2005 wzięło udział najwięcej producentów w historii WTCC: Alfa Romeo, BMW, Chevrolet, Ford, SEAT i dwa prywatne zespoły Hondy z Accordami Euro R i Civikiem Type R, a w pojedynczych rundach znalazły się także dwa Peugeoty 407 i Toyota Altezza. Samochody były podzielone na trzy kategorie: Super 2000, Diesel 2000 i Superprodukcyjną. Tytuł mistrzowski wśród kierowców zdobył Andy Priaulx i powtórzył ten sukces jeszcze w 2006 i 2007.

Już w 2006 z mistrzostw wycofał się Ford, natomiast rok później nie pojawił się Peugeot, a swój udział znacznie ograniczyła Honda. Był to także ostatni sezon dla Alfy Romeo[2]. W pojedynczej rundzie wziął za to udział Robert Dahlgren w Volvo S60 zasilanym bioetanolem. Pojedyncze starty zaliczył jeszcze w trzech następnych latach ale już w mniejszym Volvo C30, a w 2011 startował w pełnym już sezonie serii.

W 2008 na cały sezon powróciła Honda. Pojawiła się także Łada. Zrezygnowano natomiast z kategorii Superprodukcyjnej. Mistrzem został Yvan Muller z Seata. Ponownie uzyskał ten tytuł w 2010 i 2011 ale tym razem w Chevrolecie.

W 2009 zabrakło już Hondy, a dla Łady był to ostatni sezon startów[3]. Mistrzostwo zdobył Gabriele Tarquini.

W 2010 z fabrycznego zespołu zrezygnował Seat,pomimo tego nadal pozostał zaangażowany w mistrzostwa[4]. W sezonie tym wprowadzono także nowy system punktacji[5].

W 2011 BMW, podobnie jak Seat rok wcześniej, zaprzestał wystawiania zespołu fabrycznego[6], natomiast do mistrzostw dołączył najmłodszy kierowca w historii WTCC – Pepe Oriola, mając w chwili debiutu 16 lat, 8 miesięcy i 11 dni[7]. Wprowadzone zostały również nowe, turbodoładowane silniki o pojemności ograniczonej do 1600 cm³[8].

W 2012 wprowadzono punktację w kwalifikacjach[9], do rywalizacji powrócił Ford, a pod koniec sezonu także Honda. Mistrzem został po raz pierwszy Robert Huff. Po tym sezonie Chevrolet wycofał się z mistrzostw[10], jednak RML Group, pod którego szyldem amerykańska marka prowadziła swój program, pozostał w serii jako zespół prywatny[11].

W 2013 powróciła Łada z modelem Granta. Wprowadzono również klasyfikację Asia Trophy obejmującą kierowców i rundy azjatyckie. Tytuł mistrzowski zdobył po raz czwarty Yvan Muller.

W 2014 zadebiutowały nowe samochody, w specyfikacji określanej jako TC1. Do startu dopuszczono jednak dotychczasowe auta określane jako TC2. Był to jednak jedyny sezon, w którym w mistrzostwach startowały obie klasy samochodów. W 2015 startują już tylko auta, spełniające regulacje TC1. Mistrzem został po raz pierwszy José María López.

Systemy punktacji

edytuj

System obowiązujący w 1987

Pozycja 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10
Punkty 20 15 12 10 8 6 4 3 2 1

System obowiązujący w latach 2005-2009

Pozycja 1 2 3 4 5 6 7 8
Punkty 10 8 6 5 4 3 2 1

System obowiązujący w latach 2010-2016

Pozycja 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10
Punkty 25 18 15 12 10 8 6 4 2 1

System obowiązujący od 2017[12]

Pozycja 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10
Punkty R1 25 18 15 12 10 8 6 4 2 1
Punkty R2 30 23 19 16 13 10 7 4 2 1

R1 - wyścig otwarcia, R2 - wyścig główny

Mistrzowie

edytuj

Kierowcy

edytuj
Rok Klasyfikacja generalna Klasyfikacja niezależnych[a][b]
Kierowca Zespół Samochód Kierowca Zespół Samochód
1987   Roberto Ravaglia   Schnitzer Motorsport BMW M3 – – –
2005   Andy Priaulx   BMW Team UK BMW 320i   Marc Hennerici   Wiechers-Sport BMW 320i
2006   Andy Priaulx   BMW Team UK BMW 320si   Tom Coronel   GR Asia SEAT Toledo Cupra/SEAT León
2007   Andy Priaulx   BMW Team UK BMW 320si   Stefano D'Aste   Wiechers-Sport BMW 320si
2008   Yvan Muller   SEAT Sport SEAT León TDI   Sergio Hernández   Scuderia Proteam Motorsport BMW 320si
2009   Gabriele Tarquini   SEAT Sport SEAT León 2.0 TDI   Tom Coronel   SUNRED Engineering SEAT León 2.0 TFSI
2010   Yvan Muller   Chevrolet Chevrolet Cruze LT   Sergio Hernández   Scuderia Proteam Motorsport BMW 320si
2011   Yvan Muller   Chevrolet Chevrolet Cruze 1.6T   Kristian Poulsen   Liqui Moly Team Engstler BMW 320 TC
2012   Robert Huff   Chevrolet Chevrolet Cruze 1.6T   Norbert Michelisz   Zengő Motorsport BMW 320 TC
2013   Yvan Muller   RML Chevrolet Cruze 1.6T   James Nash   Bamboo Engineering Chevrolet Cruze 1.6T
2014   José María López   Citroën Total WTCC Citroën C-Elysée WTCC   Franz Engstler   Liqui Moly Team Engstler BMW 320 TC
2015   José María López[13]   Citroën Total WTCC Citroën C-Elysée WTCC   Norbert Michelisz[14]   Zengő Motorsport Honda Civic
2016   José María López[15]   Citroën Total WTCC Citroën C-Elysée WTCC   Mehdi Bennani[14]   Sébastien Loeb Racing Citroën C-Elysée WTCC
2017   Thed Björk[16]   Polestar Racing Volvo S60   Tom Chilton[16]   Sébastien Loeb Racing Citroën C-Elysée WTCC

Producenci i zespoły

edytuj
Rok Producenci Zespoły niezależne[a]
Producent Samochód Zespół Samochód
2005   BMW BMW 320i   Proteam Motorsport BMW 320i
2006   BMW BMW 320si, BMW 320i   GR Asia SEAT Toledo Cupra, SEAT León
2007   BMW BMW 320si, BMW 320i   Scuderia Proteam Motorsport BMW 320si
2008   SEAT SEAT León TDI, SEAT León TFSI   Scuderia Proteam Motorsport BMW 320si
2009   SEAT SEAT León 2.0 TDI, SEAT León 2.0 TFSI   SUNRED Engineering SEAT León 2.0 TFSI
2010   Chevrolet Chevrolet Cruze LT, Chevrolet Lacetti   Scuderia Proteam Motorsport BMW 320si
2011   Chevrolet Chevrolet Cruze 1.6T, Chevrolet Lacetti   Liqui Moly Team Engstler BMW 320 TC, BMW 320si
2012   Chevrolet Chevrolet Cruze 1.6T, Chevrolet Cruze LT, Chevrolet Lacetti   Lukoil Racing Team SEAT León WTCC
2013   Honda Honda Civic WTCC   RML Chevrolet Cruze 1.6T
2014   Citroën Citroën C-Elysée WTCC   ROAL Motorsport Chevrolet RML Cruze TC1
2015   Citroën[13] Citroën C-Elysée WTCC b/d b/d
2016   Citroën[17] Citroën C-Elysée WTCC b/d b/d
2017   Volvo[16] Volvo S60 b/d b/d

Marki samochodów

edytuj
Modele samochodów w WTCC
 
Alfa Romeo 156 (2006)
 
BMW E46 (320i) (2005)
 
BMW E90 (320si/320 TC) (2010)
 
Chevrolet Cruze (2010)
 
Chevrolet Lacetti (2006)
 
Citroën C-Elysée (2014)
 
Ford Focus (2012)
 
Honda Accord (2006)
 
Honda Civic (2012)
 
Łada 110 (2008)
 
Łada Granta (2014)
 
Łada Priora (2009)
 
SEAT León (2009)
 
SEAT Toledo (2006)
 
Volvo C30 (2010)
Marka 1987 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014
Alfa Romeo
BMW
Chevrolet
Citroën
Ford
Honda
Łada
Maserati
Peugeot
SEAT
Toyota
Volvo
  • kolor zielony – marka obecna w całym lub prawie całym sezonie
  • kolor żółty – marka obecna w pojedynczych rundach
  • kolor czerwony – marka nieobecna

Rundy

edytuj

Rundy organizowane w sezonie 2017:

Rundy, które nie są już organizowane:

Uwagi

edytuj
  1. ↑ a b W 2005 jako Trofeum Michelina, od 2006 jako Trofeum Yokohamy.
  2. ↑ W 2014 tylko dla TC2T.

Przypisy

edytuj
  1. ↑ WTCC becomes WTCR from 2018: new rules, more cars, more races – FIA WTCC. [dostęp 2018-01-06]. (ang.).
  2. ↑ Marek Roczniak: WTCC: N.Technology potwierdza przesiadkę na Hondy. f1wm.pl, 2008-01-27. [dostęp 2011-08-24].
  3. ↑ Bartosz Pyciarz: Marka Łada znika na dobre z WTCC. f1wm.pl, 2010-03-16. [dostęp 2011-08-24].
  4. ↑ Bartosz Pyciarz: Seat potwierdza wycofanie fabrycznej ekipy z WTCC. f1wm.pl, 2010-01-13. [dostęp 2011-08-24].
  5. ↑ Mariusz Karolak: Od tego sezonu będzie nowy system punktacji w WTCC. f1wm.pl, 2010-03-01. [dostęp 2011-08-24].
  6. ↑ Grzegorz Filiks: BMW wycofuje swój fabryczny zespół z WTCC. f1wm.pl, 2010-12-05. [dostęp 2011-08-24].
  7. ↑ Mariusz Karolak: Oriola stanie się najmłodszym kierowcą WTCC. f1wm.pl, 2010-12-17. [dostęp 2011-08-24].
  8. ↑ Bartosz Pyciarz: FIA dopuściła tegoroczne silniki do rywalizacji w sezonie 2011 WTCC. f1wm.pl, 2010-09-08. [dostęp 2011-08-24].
  9. ↑ Paweł Zając: FIA ogłosiła przyszłoroczny kalendarz WTCC. f1wm.pl, 2011-09-23. [dostęp 2012-11-23].
  10. ↑ Nataniel Piórkowski: Chevrolet odejdzie z WTCC po sezonie 2012. f1wm.pl, 2012-07-04. [dostęp 2015-01-18].
  11. ↑ Tomasz Kubiak: WTCC: Yvan Muller i Tom Chilton w barwach RML. ŚwiatWyścigów.pl, 2013-03-04. [dostęp 2015-01-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-01-18)].
  12. ↑ About WTCC – FIA WTCC. [dostęp 2017-10-31]. (ang.).
  13. ↑ a b The WTCC winners of 2015 – FIA WTCC. [dostęp 2016-11-06].
  14. ↑ a b WTCC Trophy – FIA WTCC. [dostęp 2018-01-06]. (ang.).
  15. ↑ Thai WTCC race officially cancelled, Lopez confirmed champion. [dostęp 2018-01-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-07)].
  16. ↑ a b c WTCC winners crowned at FIA Prize Giving – FIA WTCC. [dostęp 2018-01-06]. (ang.).
  17. ↑ 2016 – FIA WTCC. [dostęp 2018-01-06]. (ang.).

Linki zewnętrzne

edytuj
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=World_Touring_Car_Championship&oldid=74336954”
  NODES
INTERN 2