Wacław Anczyc
Wacław Zygmunt Anczyc (ur. 4 lutego 1866 w Warszawie, zm. 27 września 1938 w Krakowie) – drukarz i historyk.
 Wacław Anczyc (1908) | |
| Data i miejsce urodzenia |
4 lutego 1866 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
27 września 1938 |
| Zawód, zajęcie |
historyk, drukarz |
| Odznaczenia | |
 
| |
Życiorys
edytujUrodził się w rodzinie Władysława Ludwika[1] i Tekli z Bryniarskich. Był najstarszym z ośmiorga rodzeństwa, bratem: Władysława (1854–1856), Zofii Tekli po mężu Schmidt (ur. 1856), Władysławy Emilii po mężu Papée (1857–1914), Wandy (1858–1859), Stanisława (1861–1863) i Stanisława (1868–1927)[2]. W 1883 zdał maturę[3]. Studiował historię na Uniwersytecie Jagiellońskim. Studia kontynuował w Lipsku i tam zdobywał praktykę w zawodzie drukarza w firmie Poeschel&Trepte[4]. Przygotował rozprawę doktorską pod przewodnictwem Stanisława Smolki pt. Bezkrólewie po śmierci Ludwika Węgierskiego, której ze względu na śmierć ojca nigdy nie obronił. Po 1883 r., gdy umarł mu ojciec, odziedziczył w Krakowie drukarnię i oddał się drukarstwu[5]. W 1900 r. przeniósł swą drukarnię do nowego budynku przy ul. Zwierzynieckiej 2[4]. Za sprawą Wacława Anczyca powstała w Krakowie w 1908 r. obowiązkowa szkoła dla uczniów drukarskich. Kontynuatorem szkoły Anczyca jest istniejąca dziś pod nazwą Zespół Szkół Poligraficzno-Medialnych im. Zenona Klemensiewicza. Od 2008 r. Warsztaty Szkolne ZSPM noszą imię Wacława Anczyca.
Był aktywnym działaczem Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego, Towarzystwa Miłośników Książek i Towarzystwa Miłośników Historii i Zabytków Krakowa[1].
Był mężem Walerii z Heggenbergerów (1874–1941), ojcem Władysława Marcelego i Zofii, po mężu Trzebickiej (1897–1965)[2].
Zmarł w Krakowie. Pochowany na cmentarzu Rakowickim (kwatera PAS AB-po prawej-Drużbackich)[6].
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (28 kwietnia 1926)[7][8]
- Srebrny Wawrzyn Akademicki (4 listopada 1937)[9]
- Order Białego Kruka (1934)[4]
Przypisy
edytuj- ↑ a b Anczyc Wacław Zygmunt, [w:] Encyklopedia Krakowa, Wyd. 2 zm. i rozsz., t. 1, Kraków 2023, s. 40, ISBN 978-83-66334-47-6.
- ↑ a b Anczyc Wacław [online], encyklopediakrakowa.pl [dostęp 2023-02-11].
- ↑ Po dwudziestu pięciu latach. „Nowości Illustrowane”. Nr 47, s. 15, 21 listopada 1908.
- ↑ a b c Renata Rajzer, Wacław Zygmunt Anczyc (1866-1938) - artysta wśród drukarzy, „EBIB” (4), www.ebib.pl, 2007 [dostęp 2024-07-02].
- ↑ Historia rodziny Anczyców na oficjalnej stronie Drukarni Wydawniczej.
- ↑ Lokalizator Grobów - Zarząd Cmentarzy Komunalnych [online], zck-krakow.pl [dostęp 2020-06-12].
- ↑ M.P. z 1926 r. nr 99, poz. 294 „za zasługi na polu rozwoju przemysłu oraz za działalność filantropijną i społeczną” - jako Władysław Anczyc, przemysłowiec i właściciel drukarni w Krakowie.
- ↑ Polonia Restituta. „Gazeta Lwowska”, s. 2, Nr 101 z 6 maja 1926.
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 257, poz. 407 „za wybitną działalność wydawniczą w dziedzinie literatury pięknej i zasługi na polu księgarstwa”.
Bibliografia
edytuj- Jan Adamczewski, Mała Encyklopedia Krakowa, Kraków 1996, s. 14.
- Biografia [dostęp 2013-11-06]
- Jan Kiełkowski: Anczyc, Wacław Zygmunt. W: Małgorzata i Jan Kiełkowscy (red.): Wielka encyklopedia gór i alpinizmu. T. 6: Ludzie gór. Katowice: Wydawnictwo STAPIS, 2013, s. 20. ISBN 978-83-61050-89-6.
- Anna Wnętrzak-Wnorowska, Artur Wójcik, Wacław Anczyc: drukarz z konieczności i z serca, Kraków 2013. ISBN 978-83-909059-5-2.
Linki zewnętrzne
edytuj- Publikacje Wacława Anczyca w bibliotece Polona