Wacław Bernatowicz
Wacław Bernatowicz (ur. 10 kwietnia 1909 w Nowych Święciajnach, zm. 29 listopada 1965 w Warszawie[1]) – chorąży pilot Wojska Polskiego, pilot sanitarny.
 chorąży pilot
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
       
| |
Życiorys
edytujSyn Antoniego i Weroniki[2]. Szkołę powszechną ukończył w [owych Święciajnach, w Wilnie ukończył Państwową Szkołę Przemysłową. Jako zainteresowany lotnictwem wstąpił do Cywilnej Szkoły Mechaników Lotniczych w Bydgoszczy, którą ukończył w 1929 r. Zgłosił się do odbycia służby wojskowej i otrzymał przydział do Centrum Wyszkolenia Oficerów Lotnictwa (CWOL) w Dęblinie jako mechanik lotniczy[3].
W 1930 r. otrzymał awans na plutonowego i rozpoczął służbę jako podoficer zawodowy. Został skierowany na przeszkolenie do Szkoły Podoficerów Pilotów w Bydgoszczy. Po jej ukończeniu w 1931 r. został pilotem 64 eskadry liniowej 6 pułku lotniczego we Lwowie[3]. W 1932 r. odbył Wyższy Kurs Pilotaż w Grudziądzu i otrzymał przydział do 121 eskadry myśliwskiej w Krakowie. W 1933 r. uzyskał uprawnienia pilota-instruktora i rozpoczął pracę w CWOL Dęblin. W 1934 r. uzyskał uprawnienia instruktora szybowcowego i pracował również w szkole szybowcowej w Ustjanowej[3].
W czasie kampanii wrześniowej walczył jako pilot myśliwski w obronie Dęblina[4] oraz wykonywał loty rozpoznawcze na samolotach PZL.23 Karaś w plutonie lotniczym Warszawskiej Brygady Pancerno-Motorowej[2]. 19 września przekroczył granicę z Rumunią i został internowany. Uciekł i w listopadzie dotarł do Francji, gdzie odbył szkolenie na samolotach francuskich, jednak nie wziął udziału w walkach.
W czerwcu 1940 r. przybył do Anglii, gdzie otrzymał numer służbowy RAF 793304[1]. Pracował jako instruktor w szkole nawigatorów w Staverton. Następnie otrzymał przydział do dywizjonu 307, skąd został przeniesiony do Polskiego Oddziału Transportowego Takoradi–Kair[2]. W 1942 r. odbył przeszkolenie w El Ballah[5]. W Afryce latał do grudnia 1945 r. następnie powrócił do Anglii. Został zdemobilizowany w stopniu chorążego.
Repatriował się do Polski w 1946 r. i rozpoczął pracę w Departamencie Lotnictwa Cywilnego Ministerstwa Komunikacji. Do końca życia pozostał związany z lotnictwem cywilnym. W latach 1947–51 był kierownikiem Szkoły Szybowcowej w Olsztynie, latał sportowo w Aeroklubie Warmińsko-Mazurskim, w 1951 r. brał udział w Samolotowych Mistrzostwach Polski w Inowrocławiu, gdzie zajął I miejsce[6].
W okresie stalinowskim, jako były żołnierz Polskich Sił Zbrojnych, był represjonowany i w 1952 r. odsunięty od pracy w lotnictwie[6]. Dopiero w 1956 r. powrócił do latania w Zespole Lotnictwa Sanitarnego w Olsztynie[3].
Zmarł 29 listopada 1965 r. w Warszawie, został pochowany w Olsztynie na cmentarzu komunalnym przy ul. Poprzecznej[7].
Odznaczenia
edytuj- Brązowy Krzyż Zasługi z Mieczami
- Medal Lotniczy – czterokrotnie
- Polowa Odznaka Pilota nr 1512
- War Medal 1939–1945
- Africa Star
- Italy Star
- Złota Odznaka Zasłużony dla Warmii i Mazur
- Złota Odznaka za Wzorową Pracę w Służbie Zdrowia
Przypisy
edytuj- ↑ a b Bernatowicz Wacław. listakrzystka.pl. [dostęp 2019-03-27]. (pol.).
- ↑ a b c BERNATOWICZ Wacław. biblioteka.wsosp.pl. [dostęp 2019-03-27]. (pol.).
- ↑ a b c d Jerzy R. Konieczny, Tadeusz Malinowski: Mała encyklopedia lotników polskich. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1983, s. 15-17. ISBN 83-206-0337-4.
- ↑ Wyższa Szkoła Pilotażu Grudziądz - Ułęż. mysliwcy.pl. [dostęp 2019-03-27]. (pol.).
- ↑ Niepolskie statki powietrzne polskich lotników. obcesamoloty.lotnictwo.net. [dostęp 2019-03-27]. (pol.).
- ↑ a b Historia AWM. aeroklub.olsztyn.pl. [dostęp 2019-03-27]. (pol.).
- ↑ Wacław Bernatowicz. niebieskaeskadra.pl. [dostęp 2019-03-27]. (pol.).