Wesley Koolhof
Wesley Koolhof (ur. 17 kwietnia 1989 w Zevenaar) – holenderski tenisista, zwycięzca Wimbledonu 2023 w grze podwójnej i French Open 2022 w grze mieszanej, lider rankingu ATP deblistów.
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
17 kwietnia 1989 |
| Wzrost |
180 cm |
| Gra |
praworęczny, oburęczny bekhend |
| Status profesjonalny |
2008 |
| Zakończenie kariery |
aktywny |
| Trener |
Rob Morgan, Mariusz Fyrstenberg |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje |
0 |
| Najwyżej w rankingu |
462 (5 sierpnia 2013) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje |
16 |
| Najwyżej w rankingu |
1 (7 listopada 2022) |
| Australian Open |
QF (2022, 2023) |
| Roland Garros |
SF (2020) |
| Wimbledon |
W (2023) |
| US Open |
F (2020, 2022) |
Kariera tenisowa
edytujKariera juniorska
edytujJako junior występował w turniejach rangi ITF Futures, nie odnosząc większych sukcesów. Od 2008 roku występował m.in. w ATP Challenger Tour, ośmiokrotnie grając w finałach rozgrywek deblowych, z bilansem sześciu zwycięstw.
Kariera zawodowa
edytujW rozgrywkach ATP Tour Holender wygrał szesnaście turniejów z trzydziestu siedmiu rozegranych finałów w grze podwójnej.
W 2020 roku awansował do finału zawodów gry podwójnej podczas US Open. Razem z partnerującym mu Nikolą Mekticiem w meczu mistrzowskim przegrali z deblem Mate Pavić–Bruno Soares wynikiem 5:7, 3:6. Dwa lata później w parze z Nealem Skupskim ponownie osiągnął finał US Open, jednak tym razem lepsi okazali się Rajeev Ram i Joe Salisbury. W 2023 roku razem ze Skupskim odnieśli zwycięstwo na kortach Wimbledonu, pokonując w finale Marcela Granollersa i Horacio Zeballosa 6:4, 6:4.
W czerwcu 2022 roku odniósł zwycięstwo w mikście podczas French Open, partnerując Enie Shibaharze, z którą w finale pokonał parę Ulrikke Eikeri–Joran Vliegen 7:6(5), 6:2.
Najwyżej w rankingu gry pojedynczej znajdował się na 462. pozycji (5 sierpnia 2013). 7 listopada 2022 roku został liderem rankingu światowego w grze podwójnej[1].
Finały w turniejach ATP Tour
edytuj| Legenda |
|---|
| Wielki Szlem |
| Igrzyska olimpijskie |
| Tennis Masters Cup / ATP Finals |
| ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
| ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
| ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra podwójna (16–21)
edytuj| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 7 lutego 2016 | Sofia | Twarda (hala) |  Matwé Middelkoop
|
 Philipp Oswald Adil Shamasdin
|
5:7, 7:6(9), 10–6 |
| Zwycięzca | 2. | 24 lipca 2016 | Kitzbühel | Ceglana | Matwé Middelkoop
|
Dennis Novak Dominic Thiem
|
2:6, 6:3, 11–9 |
| Zwycięzca | 3. | 14 stycznia 2017 | Sydney | Twarda | Matwé Middelkoop
|
 Jamie Murray Bruno Soares
|
6:3, 7:5 |
| Finalista | 1. | 19 lutego 2017 | Rotterdam | Twarda (hala) | Matwé Middelkoop
|
 Ivan Dodig Marcel Granollers
|
6:7(5), 3:6 |
| Finalista | 2. | 30 lipca 2017 | Atlanta | Twarda |  Artem Sitak
|
 Bob Bryan Mike Bryan
|
3:6, 4:6 |
| Finalista | 3. | 24 września 2017 | Metz | Twarda (hala) | Artem Sitak
|
 Julien Benneteau Édouard Roger-Vasselin
|
5:7, 3:6 |
| Finalista | 4. | 18 lutego 2018 | Nowy Jork | Twarda (hala) | Artem Sitak
|
 Maks Mirny Philipp Oswald
|
4:6, 6:4, 6–10 |
| Finalista | 5. | 4 marca 2018 | São Paulo | Ceglana | Artem Sitak
|
 Federico Delbonis Máximo González
|
4:6, 2:6 |
| Finalista | 6. | 6 maja 2018 | Estoril | Ceglana | Artem Sitak
|
Kyle Edmund Cameron Norrie
|
4:6, 2:6 |
| Finalista | 7. | 21 października 2018 | Sztokholm | Twarda (hala) | Marcus Daniell
|
Luke Bambridge Jonny O’Mara
|
5:7, 6:7(8) |
| Zwycięzca | 4. | 5 stycznia 2019 | Brisbane | Twarda | Marcus Daniell
|
Rajeev Ram Joe Salisbury
|
6:4, 7:6(6) |
| Finalista | 8. | 30 marca 2019 | Miami | Twarda |  Stefanos Tsitsipas
|
Bob Bryan Mike Bryan
|
5:7, 6:7(8) |
| Finalista | 9. | 21 kwietnia 2019 | Monte Carlo | Ceglana | Robin Haase
|
Nikola Mektić Franko Škugor
|
7:6(3), 6:7(3), 9–11 |
| Finalista | 10. | 28 kwietnia 2019 | Budapeszt | Ceglana | Marcus Daniell
|
Ken Skupski Neal Skupski
|
3:6, 4:6 |
| Finalista | 11. | 15 czerwca 2019 | Rosmalen | Trawiasta | Marcus Daniell
|
Dominic Inglot Austin Krajicek
|
4:6, 6:4, 4–10 |
| Finalista | 12. | 28 lipca 2019 | Hamburg | Ceglana | Robin Haase
|
Oliver Marach Jürgen Melzer
|
2:6, 6:7(3) |
| Finalista | 13. | 11 sierpnia 2019 | Montreal | Twarda | Robin Haase
|
Marcel Granollers Horacio Zeballos
|
5:7, 5:7 |
| Zwycięzca | 5. | 10 stycznia 2020 | Doha | Twarda |  Rohan Bopanna
|
Luke Bambridge Santiago González
|
3:6, 6:2, 10–6 |
| Finalista | 14. | 23 lutego 2020 | Marsylia | Twarda (hala) | Nikola Mektić
|
Nicolas Mahut Vasek Pospisil
|
3:6, 4:6 |
| Finalista | 15. | 10 września 2020 | US Open, Nowy Jork | Twarda | Nikola Mektić
|
Mate Pavić Bruno Soares
|
5:7, 3:6 |
| Zwycięzca | 6. | 22 listopada 2020 | Londyn | Twarda (hala) | Nikola Mektić
|
Jürgen Melzer Édouard Roger-Vasselin
|
6:2, 3:6, 10–5 |
| Zwycięzca | 7. | 2 maja 2021 | Monachium | Ceglana |  Kevin Krawietz
|
 Sander Gillé Joran Vliegen
|
4:6, 6:4, 10–5 |
| Finalista | 16. | 24 października 2021 | Antwerpia | Twarda (hala) | Jean-Julien Rojer
|
Nicolas Mahut Fabrice Martin
|
0:6, 1:6 |
| Zwycięzca | 8. | 9 stycznia 2022 | Melbourne | Twarda | Neal Skupski
|
 Ołeksandr Nedowiesow Aisam-ul-Haq Qureshi
|
6:4, 6:4 |
| Zwycięzca | 9. | 15 stycznia 2022 | Adelaide | Twarda | Neal Skupski
|
 Ariel Behar Gonzalo Escobar
|
7:6(5), 6:4 |
| Zwycięzca | 10. | 18 lutego 2022 | Doha | Twarda | Neal Skupski
|
Rohan Bopanna Denis Shapovalov
|
7:6(4), 6:1 |
| Finalista | 17. | 2 kwietnia 2022 | Miami | Twarda | Neal Skupski
|
 Hubert Hurkacz John Isner
|
6:7(5), 4:6 |
| Finalista | 18. | 24 kwietnia 2022 | Barcelona | Ceglana | Neal Skupski
|
Kevin Krawietz Andreas Mies
|
7:6(3), 6:7(5), 6–10 |
| Zwycięzca | 11. | 8 maja 2022 | Madryt | Ceglana | Neal Skupski
|
 Juan Sebastián Cabal Robert Farah
|
6:7(4), 6:4, 10–5 |
| Zwycięzca | 12. | 12 czerwca 2022 | ’s-Hertogenbosch | Trawiasta | Neal Skupski
|
 Matthew Ebden Max Purcell
|
4:6, 7:5, 10–6 |
| Zwycięzca | 13. | 14 sierpnia 2022 | Montreal | Twarda | Neal Skupski
|
Daniel Evans John Peers
|
6:2, 4:6, 10–6 |
| Finalista | 19. | 9 września 2022 | US Open, Nowy Jork | Twarda | Neal Skupski
|
Rajeev Ram Joe Salisbury
|
6:7(4), 5:7 |
| Zwycięzca | 14. | 6 listopada 2022 | Paryż | Twarda (hala) | Neal Skupski
|
Ivan Dodig Austin Krajicek
|
7:6(5), 6:4 |
| Finalista | 20. | 19 marca 2023 | Indian Wells | Twarda | Neal Skupski
|
Rohan Bopanna Matthew Ebden
|
3:6, 6:2, 8–10 |
| Finalista | 21. | 23 kwietnia 2023 | Barcelona | Ceglana | Neal Skupski
|
Máximo González Andrés Molteni
|
3:6, 7:6(8), 4–10 |
| Zwycięzca | 15. | 17 czerwca 2023 | ’s-Hertogenbosch | Trawiasta | Neal Skupski
|
Gonzalo Escobar Ołeksandr Nedowiesow
|
7:6(1), 6:2 |
| Zwycięzca | 16. | 15 lipca 2023 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Neal Skupski
|
Marcel Granollers Horacio Zeballos
|
6:4, 6:4 |
Gra mieszana (1–0)
edytuj| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 2 czerwca 2022 | French Open, Paryż | Ceglana |  Ena Shibahara
|
 Ulrikke Eikeri Joran Vliegen
|
7:6(5), 6:2 |
Przypisy
edytuj- ↑ Koolhof/Skupski Triumph In Paris, Clinch Year-End No. 1. Association of Tennis Professionals, 2022-11-06. [dostęp 2022-11-06]. (ang.).
Bibliografia
edytuj- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2016-02-07] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2016-02-07] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2016-02-07] (ang.).