Witold Iwicki
Witold Iwicki herbu Paprzyca (ur. 19 maja 1884 w Wilnie, zm. 22 stycznia 1943 w Janowie Poleskim) – polski ksiądz katolicki, działacz oświatowy, rektor Wyższego Seminarium Duchownego w Pińsku, wikariusz generalny diecezji pińskiej, męczennik za wiarę.
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Rektor WSD w Pińsku | |
| Okres sprawowania |
1925-1926 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Prezbiterat |
1907 |
Życiorys
edytujSyn Teofila Bronisława Iwickiego (powstańca z 1863 roku) i Celiny Antoniny z Białłozorów herbu Wieniawa. Po ukończeniu gimnazjum w Wilnie, w 1902 roku wstąpił do seminarium duchownego w Petersburgu.
Święcenia kapłańskie otrzymał w 1907 roku. Doktorat z prawa kanonicznego uzyskał w Gregorianum w Rzymie w okresie, gdy za działalność oświatową w Mozyrzu był obłożony zakazem pracy duszpasterskiej, bowiem na skutek skargi wniesionej przez gubernatora mińskiego, prezes Rady Ministrów i minister spraw wewnętrznych, Piotr Stołypin, powołując się na art. 17 ustawy z XI tomu Zbioru Praw, zażądał od metropolity mohylewskiego usunięcia ks. Iwickiego z pełnionych funkcji w Mozyrzu. Od 11 października 1918 do 20 września 1920 roku był proboszczem parafii św. Stanisława, biskupa w Petersburgu. Aresztowany jako zakładnik we wrześniu 1920 roku więziony w Moskwie. Jego proces wywołał szczególny rozgłos. W marcu 1921 roku w drodze wymiany wrócił do Polski. W latach 1925–1926 był pierwszym rektorem Wyższego Seminarium Duchownego w Pińsku, następnie wikariuszem generalnym diecezji pińskiej.
Zamordowany przez Niemców – rozstrzelany w Janowie Poleskim 22 stycznia 1943 roku jako zakładnik po akcji Wachlarza na więzienie w Pińsku. Nie wzięto go jako zakładnika przypadkowo – Iwicki ukrywał Żydów. Nie skorzystał z propozycji uwolnienia w ostatniej chwili, oddając swe życie za innego zakładnika, naczelnika stacji kolejowej w Pińsku.
Bibliografia
edytuj- Ks. Roman Dzwonkowski SAC, Losy duchowieństwa katolickiego w ZSRR
- Proboszczowie i administratorzy parafii św. Stanisława, biskupa w Petersburgu. ststanislas.sp.ru. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-02-23)].
- Martyrologium Polskiego Duchowieństwa Rzymskokatolickiego, Zeszyt IV, ATK Warszawa 1978, str. 268 i 275
- Martyrologia Duchowieństwa Polskiego 1939-1956, Archidiecezjalne Wydawnictwo Łódzkie, Łódź 1992
- Ks. dr Eugeniusz Borowski, Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Pińskiej 1925-1939
- Zeszyty Historyczne, nr 93, Paryż
- Andrzej Albert, Najnowsza historia Polski, Krąg, Warszawa, 1983
- praca zbiorowa, Męczennicy za wiarę, Michalineum 1996
- Jerzy Ślaski, Polska walcząca, 1939-1945: Fundament
- Edward Walewander, Polacy w kościele katolickim w ZSRR, KUL, 1991
- Zygmunt Zieliński, Życie religijne w Polsce pod okupacją 1939-1945, 1992
- Wacław Zajączkowski, Martyrs of Charity, St. Maximilian Kolbe Foundation, 1988
- Szymon Datner, Las sprawiedliwych, 1968
- Czesław Hołub, Okręg Poleski ZWZ-AK w latach 1939-1944: zarys dziejów, PWN, 1991
- Zofia Waszkiewicz,Polityka Watykanu wobec Polski 1939 - 1945
- Franciszek Rutkowski, Arcybiskup Jan Cieplak, 1857-1926, szkic biograficzny, 1934
- Akt chrztu Witolda Iwickiego, Wilno 1884 r. (ur. 19.05.1884 r.)