Wołodymyr Sterniuk

Wołodymyr Sterniuk (Володимир Стернюк, ur. 12 lutego 1907 w Pustomytach – zm. 29 września 1997) – ukraiński duchowny, biskup greckokatolicki, głowa Cerkwi Greckokatolickiej działającej w podziemiu w ZSRR[1].

Wołodymyr Sterniuk
Arcybiskup tytularny Marcianopolis
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

12 lutego 1907
Pustomyty

Data śmierci

29 września 1997

Miejsce pochówku

Archikatedralny sobór św. Jura we Lwowie

Biskup pomocniczy Lwowa
Okres sprawowania

1991-1996

Biskup przemyski
Okres sprawowania

1964-1977

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

Kościół katolicki obrządku bizantyjsko-ukraińskiego

Śluby zakonne

21 września 1929

Prezbiterat

21 września 1931

Chirotonia biskupia

19 lipca 1964

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

19 lipca 1964

Konsekrator

Wasyl Wełyczkowski

Życiorys

edytuj

Urodził się w rodzinie księdza greckokatolickiego, (syn Włodzimierza Sterniuka - parocha Pustomyckiego, dziekana Szczyżeckiego i Eugeni Konowalec). Ukończył gimnazjum we Lwowie, następnie w latach 19211925 studiował w małym seminarium redemptorystów w Eschen. W 1926 wstąpił do nowicjatu klasztoru redemptorystów w Eschen, i złożył pierwsze śluby. W latach 1926-1932 studiował na filozofię i teologię w Beauplateau i Leuven, w 1927 złożył śluby zakonne. 19 lipca 1931 otrzymał święcenia kapłańskie od biskupa Wasyla Ładyki.

W 1932 roku powrócił do Małopolski Wschodniej, w latach 1932-1934 oraz w 1936 brał udział w pracach misyjnych na Wołyniu. W latach 19351946 był misjonarzem w klasztorach w Tarnopolu, Stanisławowie i Lwowie.

W 1943 roku, będąc proboszczem w Swaryczowie bezpośrednio uczestniczył w rzezi wołyńskiej. „W tym czasie, gdy dokonywano mordów na Polakach w Swaryczowie, proboszczem miejscowej parafii greckokatolickiej był ks. Wołodymyr Sterniuk. Według relacji sąsiadów Ukraińców to on był głównym szefem oddziału UPA. On wskazywał, kogo należy zabić. On też w swoich kazaniach już od 4 grudnia 1943 r. wskazywał na konieczność „wyplewienia pszenicy z kąkolu”, gdzie pszenicą byli Ukraińcy, a kąkolem - Polacy[2].

W 1947 pracował jako bibliotekarz w bibliotece Uniwersytetu Lwowskiego, 18 czerwca tego roku został aresztowany i skazany na 5 lat więzienia, odbywał karę w obwodzie archangielskim koło Jercewa do 1952. Powrócił do Lwowa, pracował do 1955 jako stróż nocny i pomocnik księgowego. W latach 1955–1959 studiował zaocznie medycynę we Lwowie na akademii medycznej nr 1, pracując jednocześnie jako felczer na pogotowie ratunkowym.

2 lipca 1964 roku został wyświęcony przez biskupa Wasyla Wełyczkowskiego na biskupa pomocniczego. W latach 19721991 był zarządcą halickiej metropolii Ukraińskiej Cerkwi Greckokatolickiej[3]. Walczył o utworzenie tajnego seminarium greckokatolickiego, wyświęcał nowych księży, opiekował się siostrami św. Wincentego, koordynował działalność duszpasterską w archieparchii lwowskiej. Znajdował się pod ciągłym nadzorem milicji.

Walczył o legalizację ukraińskiej Cerkwi Greckokatolickiej. Pochowany w krypcie biskupów w Soborze św. Jura we Lwowie.

Przypisy

edytuj
  1. PAPIESKA WIZYTA NA UKRAINIE / Cerkiew na Ukrainie - Przywуdcy Ukraiсskiej Cerkwi Grecko-katolickiej w XX wieku - Arcybiskup Woіodymyr (Sterniuk) [online], papalvisit.org.ua [dostęp 2019-03-13].
  2. Saeculum Christianum : pismo historyczno-społeczne 17/1, 283-286
  3. Biogram Włodzimierza Sterniuka

Linki zewnętrzne

edytuj
  NODES
iOS 1
multimedia 1
os 13