Zbieżność według rozkładu
Zbieżność według rozkładu – jeden z rodzajów zbieżności wektorów losowych, nazywany czasem słabą[a] zbieżnością.
Definicja
edytujNiech będzie przestrzenią probabilistyczną oraz niech oznacza dystrybuantę wektora losowego Ciąg wektorów losowych jest zbieżny według rozkładu do wektora losowego jeżeli ciąg dystrybuant jest słabo zbieżny do dystrybuanty Wektor losowy nazywa się wówczas granicą ciągu wektorów losowych w sensie zbieżności według rozkładu.
Uwagi
edytuj- Zdanie „ciąg jest zbieżny według rozkładu do ”, używając symboliki matematycznej, zapisuje się krótko:
- Granica w sensie zbieżności według rozkładu nie jest wyznaczona jednoznacznie (prawie na pewno). Wynika to stąd, iż jeśli to dowolny wektor losowy o rozkładzie identycznym z rozkładem wektora jest granicą ciągu w sensie zbieżności według rozkładu.
Twierdzenie Craméra-Wolda
edytujTwierdzenie Craméra-Wolda sprowadza zbieżność według rozkładu wektorów losowych do zbieżności według rozkładu zmiennych losowych.
Przykład
edytujNa przestrzeni probabilistycznej gdzie jest jednowymiarową miarą Lebesgue’a określoną na σ-ciele borelowskich podzbiorów przedziału określamy ciąg zmiennych losowych, danych wzorami:
Dystrybuanta zmiennej losowej jest więc postaci:
Ciąg dystrybuant jest, przy zbieżny do dystrybuanty danej wzorem:
w każdym punkcie będącym punktem ciągłości dystrybuanty Ciąg jest wobec tego słabo zbieżny do dystrybuanty
Zgodnie z uwagą, granicą ciągu zmiennych w sensie zbieżności według rozkładu jest zarówno zmienna losowa dana wzorem:
jak również zmienna losowa dana wzorem:
Reasumując:
- oraz
Uwagi
edytuj- ↑ „Słabą”, ponieważ jeżeli ciąg wektorów losowych jest zbieżny według miary lub zbieżny prawie na pewno do pewnego wektora losowego, to jest zbieżny według rozkładu do tego wektora.
Bibliografia
edytuj- Andrzej Pacut: Prawdopodobieństwo. Teoria, modelowanie probabilistyczne w technice. Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 1985, s. 484–488. ISBN 83-204-0524-6.
- Jarosław Bartoszewicz: Wykłady ze statystyki matematycznej. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1989, s. 53. ISBN 83-01-09054-5.