Zbigniew Gut

polski piłkarz

Zbigniew Gut (ur. 17 kwietnia 1949 w Wymiarkach, zm. 27 marca 2010 w Saint-Jean-de-Maurienne[1]) – polski piłkarz grający na pozycji obrońcy. 11-krotny reprezentant Polski.

Zbigniew Gut
Data i miejsce urodzenia

17 kwietnia 1949
Wymiarki

Data i miejsce śmierci

27 marca 2010
Saint-Jean-de-Maurienne

Wzrost

180 cm

Pozycja

obrońca

Kariera juniorska
Lata Klub
1962–1966 Iskra Wymiarki
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1966–1968 Promień Żary
1968–1974 Odra Opole
1974–1979 Lech Poznań 80 (0)
1980–1981 Paris FC 10 (0)
1981–1982 Stade Français 1 (0)
1982–1984 Red Star 93 39 (0)
1985–1987 Saint-Jean de Maurienne
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1972–1974  Polska 11 (0)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Igrzyska olimpijskie
złoto Monachium 1972 Piłka nożna
Mistrzostwa świata
III miejsce RFN 1974 piłka nożna
Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi

Życiorys

edytuj

Zbigniew Gut w czasie kariery piłkarskiej był obrońcą takich klubów jak: Iskra Wymiarki, Promień Żary, Odra Opole i Lech Poznań. Młodziutkiego trampkarza „wypatrzył” trener Otmętu Krapkowice, b. piłkarz opolskiej Odry (podczas meczu w Żarach) Zbigniew Bania. Jemu i Ryszardowi Brożkowi (działacz Odry) zawdzięcza piłkarski awans. W 1979 roku, wyjechał kontynuować karierę piłkarską do Francji. Grał tam m.in. w Paris FC, Stade Français, Red Star 93 i Saint-Jean de Maurienne. Karierę piłkarską zakończył w 1987 roku. Wyróżniał się szybkością (100 m biegał w 11 sekund, skakał w dal ponad 7 m) i wielką pracowitością[2].

Reprezentacja Polski

edytuj

W reprezentacji narodowej rozegrał 11 spotkań. Debiutował w meczu z NRD w 1972. 7 sierpnia 1972 Kazimierz Górski zaliczył go do grona drużyny olimpijskiej, z którą zdobył złoty medal olimpijski na Olimpiadzie w Monachium. Zakończył karierę reprezentacyjną w spotkaniu ze Szwecją podczas Mundialu 1974[2].

Wystąpił na mistrzostwach świata w RFN (1974). W podstawowej jedenastce zagrał tylko raz – w meczu ze Szwecją (w miejsce Musiała ukaranego za niesubordynację przez trenera Górskiego), który zakończył jego reprezentacyjną karierę (wcześniej wystąpił w meczu z Haiti, w sumie na MŚ zagrał 109 minut)[2].

lp. Data Miejsce Przeciwnik Rezultat Rozgrywki Grał Uwagi
1. 1 września 1972 Norymberga   NRD 2-1 IO 1972 90'
2. 3 września 1972 Ratyzbona   Dania 1-1 IO 1972 od 68'
3. 5 września 1972 Augsburg   ZSRR 2-1 IO 1972 do 68'
4. 10 września 1972 Monachium   Węgry 2-1 IO 1972 90'
5. 15 października 1972 Bydgoszcz   Czechosłowacja 3-0 towarzyski 90'
6. 28 marca 1973 Cardiff   Walia 0-2 elim. MŚ 1974 90'
7. 10 października 1973 Rotterdam   Holandia 1-1 towarzyski od 46'
8. 21 października 1973 Dublin   Irlandia 0-1 towarzyski 90'
9. 17 kwietnia 1974 Liège   Belgia 1-1 towarzyski 90'
10. 19 czerwca 1974 Monachium   Haiti 7-0 MŚ 1974 od 72'
11. 26 czerwca 1974 Stuttgart   Szwecja 1-0 MŚ 1974 90'

Sukcesy

edytuj

Odznaczenia

edytuj

Śmierć

edytuj

Zmarł 27 marca 2010 roku we francuskim Saint-Jean-de-Maurienne, gdzie mieszkał od lat, w wieku 60 lat.

Przypisy

edytuj
  1. Roman Stęporowski. Zmarł piłkarz Zbigniew Gut, jedyny opolski mistrz olimpijski, 'orzeł Górskiego'. „Nowa Trybuna Opolska”, 2010-03-30. Opole: Pro Media sp. z o.o.. ISSN 1230-6134. [dostęp 2010-03-30]. (pol.). 
  2. a b c Zbigniew Gut – Polski Komitet Olimpijski [online], olimpijski.pl [dostęp 2023-01-31] (pol.).
  3. Odznaczenia dla olimpijczyków. „Nowiny”. Nr 264, s. 2, 23 września 1972. 
  4. Sport. 10 września – Dniem Polskiego Piłkarza. „Nowiny”. Nr 263, s. 2, 21 września 1972. 

Bibliografia

edytuj
  NODES
os 14