Zbrodnia w Głęboczycy
Zbrodnia w Głęboczycy – zbrodnia dokonana 29 sierpnia 1943 r. przez oddziały Ukraińskiej Powstańczej Armii i chłopów ukraińskich na polskich mieszkańcach kolonii Głęboczyca, położonej w powiecie włodzimierskim województwa wołyńskiego podczas rzezi wołyńskiej. W jej wyniku zginęło około 250 Polaków, w tym 199 znanych z nazwiska[1].
 Tablica Pomnika ofiar zbrodni dokonanej na obywatelach polskich przez OUN-UPA wymieniająca Głęboczycę | |
| Państwo |
|
|---|---|
| Miejsce | |
| Data | |
| Liczba zabitych |
około 250 |
| Typ ataku | |
| Sprawca | |
Położenie na mapie Polski w 1939  | |
 51°02′41,12″N 24°19′03,36″E/51,044756 24,317600
| |
Napad nastąpił nad ranem, gdy Polacy jeszcze spali. Osadę otoczono i przystąpiono do mordowania bezbronnych mieszkańców, głównie przy pomocy siekier, wideł, szpadli i kijów. Na uciekających czekali rozstawieni z bronią palną członkowie UPA. Część ofiar była torturowana. Rodziny Świadków Jehowy i baptystów nie uciekały, lecz wspólnie modliły się i tak zginęły. Wśród zabitych była nieustalona liczba ukrywanych w Głęboczycy Żydów. Mieszkańcy kolonii, którzy przeżyli rzeź, uciekli do Maciejowa i Turzyska.
30 sierpnia 1943 r. cały dobytek Polaków został załadowany na wozy i zrabowany.
Napad na Głęboczycę był częścią większej akcji UPA na zachodzie Wołynia. Tego samego dnia wymordowano inne pobliskie miejscowości polskie.
Przypisy
edytuj- ↑ Władysław Siemaszko, Ewa Siemaszko, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na ludności polskiej Wołynia 1939–1945, t. 1, Warszawa: „von borowiecky”, 2000, s. 873, ISBN 83-87689-34-3, OCLC 749680885.
Literatura
edytuj- Władysław Siemaszko, Ewa Siemaszko, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na ludności polskiej Wołynia 1939–1945, Warszawa: „von borowiecky”, 2000, ISBN 83-87689-34-3, OCLC 749680885.
- Timothy Snyder, Rekonstrukcja narodów. Polska, Ukraina, Litwa i Białoruś 1569-1999, Sejny 2009, ISBN 978-83-86872-78-7, s. 191-192.