Grecja

Grecja – kraj wyspiarsko-lądowy położony w południowo-wschodniej części Europy, na południowym krańcu Półwyspu Bałkańskiego.

Człowiek grecki interesował mnie bardziej niż jego dzieła, będące dla mnie przede wszystkim kluczem do zrozumienia ich twórcy. A poza człowiekiem greckim – ziemia grecka, pejzaż, który zrodził, wyhodował i ukształtował duszę Greków; wydawało mi się, że przede wszystkim poprzez zrozumienie tego pejzażu będę mógł zbliżyć się do duszy greckiej, odgadnąć czy odszyfrować jej tajemnicze zaczątki.
- Autor: Jan Gawroński, Do źródła Muz, Warszawa 1970, s. 140.

Grecja stała się ziemią świętą naszej cywilizacji. Żadne inne określenie nie może oddać uczuć, z jakimi ludzie naszej cywilizacji wchodzą w kraj, znany im od dzieciństwa w mitach, w historii, w poezji. Wszystko nią tutaj oddycha. Góry, rzeki, morze, każde imię spotkane po drodze, nazwy miast, wsi, źródeł, dolin wciśniętych między skały wyczarowują w naszej pamięci tłum postaci, które się z nimi związały rzeczywistością lub fikcją. (…) Grecja jest inna, na jej wdzięk trzeba zasłużyć intymnym zżyciem się z jej krajobrazem w jego szlachetnym rysunku, w grze światła, tak zmiennego jak nigdzie, w nieporównanej przejrzystości powietrza, we wszechobecności morza.
- Autor: Jan Parandowski, Grecja, Warszawa 1965, s. 5-6.

Pamiętam, powiedziałem Ci wtedy: „Cóż znaczy Grecja, ojczyzna i obowiązek? Prawda znajduje się tutaj!” A Ty odrzekłeś: „Grecja, ojczyzna – nic nie znaczą, ale w imię tego nic chętnie oddamy życie!”
- Autor: Nikos Kazandzakis, Grek Zorba, Warszawa 1971, s. 98.

Pierwsze wrażenie z Grecji – to jasność. Na pewno wiąże się ona ze słońcem, ale nie tylko ze światłem; również z ziemią, przede wszystkim z powietrzem. Tak, z całą pewnością. Niezwykła przejrzystość powietrza, które jakby na własną rękę rozjaśniało przedmioty i ludzi.
- Autor: Stanisław Hadyna, W słońcu Hellady, Warszawa 1968, s. 6.

Potem siedzieli, dwoje Greków wśród dwojga Greków… Archilochos opowiedział Chloe o swoim życiu. (…) Będziemy oszczędzać i za dwadzieścia lat odwiedzimy razem Grecję, Peloponez, wyspy. Marzę o tym już od dawna, a teraz, kiedy wiem, że pojadę z tobą, marzenie jest jeszcze piękniejsze. (…) Często myśli o Grecji, ciągnął dalej, i wpatrywał się w mgłę… Widzi wtedy wyraźnie, mówił, stare świątynie, na pół rozwalone, i czerwonawe skały połyskujące przez gaje oliwne. Często wydaje mu się, że przebywa w tym mieście na wygnaniu, jak Żydzi w Babilonie, i że treścią jego życia jest pragnienie powrotu do starej, z dawna opuszczonej ojczyzny.
- Opis: marzenia greckiego emigranta
- Autor: Friedrich Dürrenmatt, Grek szuka Greczynki, Warszawa 1967, s. 29-30.

… Pruć to morze w czas cichej jesieni, szepcąc imię każdej wyspy – to rozkosz, która zdolna jest przenieść serce człowieka wprost do raju. Nigdzie tak łagodnie i łatwo nie przechodzi się od rzeczywistości do marzenia. Zacierają się granice, a maszty najstarszych okrętów obrastają owocami jak pędy winogron. Można powiedzieć, że tu, w Grecji, cud rodzi się na zawołanie.
- Autor: Nikos Kazandzakis, Grek Zorba, Warszawa 1971, s. 17.

(…) Uczucia wiekowego szukałem w wiekowym z bogów zrodzonym narodzie; walczyłem między Grekami. Mnie z Getyngi uciekłemu śniły się Termopile, Salaminy, Miltiady i Solony; miast tego ujrzałem zdradę krwią kupioną, krew pieniędzmi płaconą; widziałem noże rozbójnicze z maratońskich oręży wykute, karły w ruinach olbrzymów… ale dajmy temu pokój…
- Autor: Józef Dzierzkowski, Lekarz magnetyczny (1844); w: Polska nowela fantastyczna, t. 1, PIW, Warszawa 1953, s. 112.